Jak leczyć anginę bakteryjną domowymi sposobami?
Angina, czyli zapalenie błony śluzowej gardła i migdałków podniebiennych, może mieć różną etiologię. Wyróżnia się anginę wirusową i anginę bakteryjną. Wymagają one różnicowania. Od tego bowiem zależy, jakie leczenie dostanie pacjent. Angina bakteryjna w większości przypadków powodowana jest przez infekcję bakterią o nazwie Streptococcus pyogenes. O tym, jakie są najczęściej występujące objawy anginy, jak można leczyć ją domowymi sposobami oraz jakie są powikłania po anginie, przeczytasz poniżej.
Czym jest angina bakteryjna?
Angina bakteryjna zwana jest też anginą paciorkowcową z powodu czynnika, który ją wywołuje. Jest nim w 90% przypadków bakteria z grupy paciorkowców – Streptococcus pyogenes typu A. Pozostałe 10% przypadków anginy bakteryjnej to infekcja Staphyloccocus aureus, czyli popularnie znany gronkowiec złocisty, Haemophilus influenzae, Streptococcus pneumoniae oraz Moraxella catarrhalis. Zwykle bakterie te w warunkach fizjologicznych bytują w jamie ustnej, nie powodując żadnych objawów. Do rozwoju choroby dochodzi wtedy, kiedy kondycja układu odpornościowego słabnie.
Jak objawia się angina bakteryjna?
Angina bakteryjna daje charakterystyczne objawy. Są nimi:
duże nasilenie objawów chorobowych,
gwałtowny i szybki rozwój choroby,
ropna wydzielina z gardła,
silny ból gardła,
zaczerwienienie śluzówki gardła,
rozpulchnienie i powiększenie migdałków,
bolesność węzłów chłonnych szyi,
wysoka gorączka,
nudności,
wymioty.
Jak diagnozuje się anginę bakteryjną?
Odróżnienie anginy bakteryjnej od wirusowego przeziębienia jest bardzo ważne, ponieważ na infekcję wirusową nie podaje się antybiotyków. Zazwyczaj lekarz, któremu opisujemy objawy, nie ma wątpliwości co do diagnozy. Angina bakteryjna charakteryzuje się czerwonym gardłem oraz białym nalotem na migdałkach. W niektórych jednak przypadkach zaleca się wykonanie badań laboratoryjnych celem stwierdzenia, jaki drobnoustrój powoduje chorobę. Materiałem jest wówczas wymaz z gardła. Wykonuje się szybki test w kierunku bakterii Streptococcus pyogenes. Jej obecność to potwierdzenie bakteryjnej anginy. Jeśli uzyskujemy wynik ujemny, warto wykonać posiew mikrobiologiczny, bo być może mamy do czynienia z anginą wywołaną zakażeniem inną bakterią. Jeśli te badania dadzą wynik ujemny, to mamy do czynienia z infekcją wirusową.
Angina bakteryjna – jak się ją leczy?
Angina bakteryjna wymaga zastosowania antybiotykoterapii. Jest to niezbędne, aby pozbyć się chorobotwórczych bakterii. Antybiotyk, który jest podawany pacjentowi, musi działać na konkretny drobnoustrój, który wywołał chorobę. W przeciwnym razie leczenie nie będzie skuteczne.
Antybiotyki przyjmuje się od 5 do 10 dni. Bardzo ważne jest, aby preparat stosować regularnie zgodnie z zaleceniami lekarskimi, nie skracać leczenia, nawet jeśli wystąpiła poprawa samopoczucia.
Usunięcie migdałków przy anginie bakteryjnej
Migdałki podniebienne stanowią element układu chłonnego gardła. Ich zadaniem jest łączenie układu krwionośnego i chłonnego. Odpowiadają za filtrowanie i wyłapywanie potencjalnych patogenów, które mogą wywołać infekcje. W wyniku rozwoju zakażenia bakteryjnego migdałków podniebiennych dochodzi do ich przekrwienia i znacznego powiększenia się. U niektórych osób do tego stopnia, że powoduje to niedrożność dróg oddechowych oraz problemy ze spożywaniem jakichkolwiek produktów. Jeśli dodatkowo anginy bakteryjne mają charakter nawracający, to usunięcie migdałków powinno być poważnie rozważone. Drugim wskazaniem do usunięcia migdałków jest obecność ropnia okołomigdałkowego. W pozostałych przypadkach usunięcie migdałków nie jest wskazane. Należy mieć na uwadze, że zabieg ten częściowo pozbawi drogi oddechowe ochrony przed infekcją.
Zabieg usunięcia migdałków wykonywany jest tradycyjnymi metodami chirurgicznymi w znieczuleniu ogólnym i trwa od 30 do 45 minut. Istnieją jednak alternatywne techniki, takie jak: fale radiowe, elektrokoagulacja, ultradźwięki czy laser. Powrót do zdrowia po takim zabiegu trwa od 3 do 10 dni i nie ma zazwyczaj potrzeby długiej hospitalizacji.
Jakie są domowe sposoby na leczenie anginy bakteryjnej?
Najważniejsze w przypadku leczenia anginy bakteryjnej są preparaty zawierające antybiotyk. Domowe sposoby na anginę nie są w stanie zastąpić antybiotykoterapii i wyeliminować chorobotwórczych bakterii. Stanowią dodatek do leczenia farmakologicznego.
Poniżej przedstawiono kilka domowych sposobów na lepsze samopoczucie podczas anginy:
Pij dużo herbat ziołowych, wody i świeżo wyciskanych soków.
Dużo odpoczywaj.
W pierwszych dniach choroby zażywaj preparaty obniżające gorączkę i przeciwbólowe.
Zadbaj o odpowiednie nawilżenie i wywietrzenie pomieszczenia, w którym przebywasz.
Na ból gardła możesz stosować płukanki w postaci naparów z szałwii, rumianku czy tymianku. Zalecane jest też płukanie gardła słoną wodą.
Pij ciepłe mleko z miodem lub z masłem i miodem.
Zażywaj preparaty witaminowe zwiększające odporność, w szczególności witaminę C.
W początkowych dniach choroby, kiedy masz problem z przełykaniem, spożywaj delikatne, niepodrażniające gardła produkty.
Jakie mogą być powikłania po przebyciu anginy bakteryjnej?
Niedoleczona lub niewłaściwie leczona angina bakteryjna może doprowadzić do rozwoju bardzo wielu powikłań zdrowotnych. Na szczęście z taką sytuacją spotykamy się już coraz rzadziej. Odpowiednia diagnostyka oraz leczenie celowane anginy daje bardzo dobre efekty. Jako powikłanie zdarzają się jednak nawroty anginy.
Innymi powikłaniami po anginie bakteryjnej mogą być:
gorączka reumatyczna,
kłębuszkowe zapalenie nerek, dotyczące głównie dzieci,
młodzieńcze zapalenie stawów,
ropień pozamigdałkowy i okołomigdałkowy,
zapalenie ucha środkowego,
zapalenie węzłów chłonnych szyi,
zapalenie mięśnia sercowego,
zapalenie płuc,
sepsa,
zapalenie zatok,
zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
Powikłania po anginie bakteryjnej mogą pojawiać się przy zbyt krótkim lub zbyt późnym wdrożeniu leczenia. Zastosowanie źle dobranego antybiotyku również skutkuje niekiedy rozwinięciem się powikłań. Paciorkowce produkują bowiem związki, które działają toksycznie i niszczą tkanki chorego.
- M. Dziekiewicz i in., Angina paciorkowcowa – zasady diagnostyki i leczenia, „Pediatria Medycyna Rodzinna” 2016, nr 12 (2), s. 141–149.
- P. Gajewski i in., Interna Szczeklika, Medycyna Praktyczna, Kraków 2017, s. 2363–2378.
- P. Murray i in., Mikrobiologia, Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2011, s. 205–218.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.