Chlamydia – jakie daje objawy? Jak można ją leczyć?

Czym jest chlamydia?

Chlamydia to szeroka grupa chorób, za których powstanie odpowiadają bakteriez rodzaju Chlamydia, a przede wszystkim Gram-dodatnia Chlamydia trachomatis. Inne gatunki chorobotwórcze to Chlamydophila psittaci – wywołuje ornitozę objawiającą się głównie zapaleniem płuc, i Chlamydophila pneumoniae – powoduje zapalenia górnych i dolnych dróg oddechowych.

Jak można się zarazić Chlamydia trachomatis? Drobnoustrój ten przenosi się przez bezpośredni kontakt z zakażoną osobą – na uszkodzoną skórę lub błony śluzowe (np. do ust lub do oka) – oraz podczas stosunku płciowego bez zabezpieczenia. Okres inkubacji zakażenia wynosi od 7 do 14 dni. Dowiedz się więcej na temat innej dość mocno rozpowszechnionej w społeczeństwie choroby przenoszonej drogą płciową, jaką jest rzeżączka.

Zakażenie chlamydią – jakie objawy mu towarzyszą?

Choroba wywołana przez bakterie chlamydia może mieć przebieg bezobjawowylub łagodny. Objawy zakażenia Chlamydia trachomatis u kobiet dotyczą głównie zapalenia szyjki macicy. Należą do nich m.in.: bóle w podbrzuszu, krwawienia z dróg rodnych niezwiązane z menstruacją, pieczenie podczas oddawania moczu i śluzowo-ropna wydzielina z dróg rodnych. 

W przypadku zakażenia chlamydią u mężczyzn dochodzi głównie do zapalenia cewki moczowej. Wówczas można zaobserwować m.in.: surowiczą, śluzową lub śluzowo-ropną wydzielinę wydostającą się z cewki moczowej, częste oddawanie moczu, uczucie pieczenia i/lub ból podczas oddawania moczu oraz świąd lub zaczerwienienie w okolicy zewnętrznego ujścia cewki moczowej.

Określone typy Chlamydia trachomatis odpowiadają za przewlekłe zapalenie spojówek i rogówki, które określa się mianem jaglicy. Przypadłości tej towarzyszą głównie zaczerwienienie, pieczenie, łzawienie, śluzowa wydzielina z oczu i wrażenie ciała obcego pod powieką, a w ciężkich postaciach przerost spojówki i bliznowacenie. Zakażenie stwarza ryzyko podwinięcia powieki i bielma (zmętnienia rogówki). 

Zarówno u kobiet, jak i mężczyzn możliwe jest zapalenie odbytu, któremu towarzyszą takie objawy jak: wydzielina śluzowo-ropna, często z domieszką krwi, krwawienie podczas defekacji (oddawania stolca) i uczucie pieczenia w okolicy odbytu. 

Inne typy Chlamydia trachomatis mogą wywołać ziarniniaka wenerycznego, który charakteryzuje się występowaniem grudkowo-pęcherzykowych lub wrzodziejących zmian oraz zapalenia pachwinowych węzłów chłonnych i przetok do skóry.U mężczyzn zmiany skórne pojawiają się na napletku, trzonie prącia, żołędzi lub rowku zażołędnym, a u kobiet na wargach sromowych, szyjce macicy i ścianie pochwy.

Bakteria chlamydia – powikłania infekcji 

Zakażenie bakteriami Chlamydia trachomatis może wywołać szereg powikłań, m.in.:

• infekcje intymne u mężczyzn, zapalenie najądrzy, zapalenie gruczołu krokowego, zwężenie cewki moczowej (rzadko),

• u kobiet – zapalenie jajowodów, nadżerki szyjki macicy, cysty, zapalenie gruczołów Bartholina, zapalenie jajników, zapalenie gruczołów przedsionkowych większych i zapalenie gruczołów Skenego (rzadko).

Przewlekła infekcja Chlamydia trachomatis może doprowadzić do zapalenia gardzieli. Może się rozwinąć zespół Reitera, którego klasyczne objawy to reaktywne zapalenie stawów, zapalenie spojówek i zapalenie cewki moczowej lub szyjki macicy. Dolegliwości ze strony stawów mogą skutkować mylnym rozpoznaniem reumatoidalnego zapalenia stawów. Inne możliwe powikłanie to zespół Fitz-Hugha i Curtisa, czyli zapalenie tkanki okołowątrobowej połączone z zapaleniem przydatków u kobiet. Należy podkreślić, że nawracające infekcje intymneChlamydia trachomatis mogą doprowadzić do niepłodności, zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. 

Chlamydia – leczenie i rozpoznanie

Rozpoznanie chlamydiozy, poza badaniem podmiotowym i przedmiotowym, wymaga badań laboratoryjnych. W diagnostyce zakażeń Chlamydia trachomatis wykorzystywane są metody bezpośredniego wykrywania określonych form bakterii i materiału genetycznego w moczu, materiale z cewki moczowej czy szyjki macicy.W zakażeniach Chlamydia pneumoniae i Chlamydia psittaci zastosowanie mają metody wykrywania przeciwciał. Leczenie chlamydii jest koniecznością. Polega przede wszystkim na podawaniu antybiotyków, głównie doksycykliny lub azytromycyny. Aby leczenie przyniosło efekt, powinno być prowadzone u obojga partnerów. Do czasu ukończenia leczenia i ustąpienia objawów zalecana jest abstynencja seksualna. Przebycie chlamydiozy nie zapewnia trwałej odporności i możliwe jest ponowne zachorowanie.

Chlamydia u dziecka – czy jest możliwa?

Częstość występowania zakażenia Chlamydia trachomatis u ciężarnych oceniana jest na 1–3%. Infekcja ta wiąże się z ryzykiem przedwczesnego pęknięcia pęcherza płodowego, zapalenia błon płodowych i łożyska (chorioamnionitis) oraz porodu przedwczesnego połączonego z niską wagą urodzeniową noworodka. Infekcja intymna w ciąży może zostać przekazana dziecku przez zakażoną matkę podczas porodu siłami natury.Bakteria ta wywołuje u noworodków zapalenie spojówek, atypowe zapalenie płuc, zapalenie ucha środkowego lub infekcję jamy nosowo-gardłowej. Leczenie zakażenia Chlamydia trachomatis u ciężarnej powinno zostać rozpoczęte jak najszybciej po wykryciu patogenu. Podaje się standardowo erytromycynę lub amoksycylinę. Nie zaleca się farmakologii u ciężarnych poniżej 14 tygodnia ciąży. Leczenie partnera ciężarnej, u której stwierdzono infekcję Chlamydia trachomatis, jest obowiązkowe. Zakażonym noworodkom podaje się głównie erytromycynę.