Kiedy po poronieniu można zajść w ciążę?

Poronienie a kolejna ciąża

Poronienie objawia się najczęściej krwawieniem z dróg rodnych i bólem brzucha, choć każdy z tych symptomów może być naturalną dolegliwością ciążową. Podobne symptomy może dawać ciąża pozamaciczna.

Staranie się o dziecko po poronieniu wiąże się z dużym stresem i wątpliwościami. Czas, który powinien minąć od poronienia do kolejnej ciąży, zależy natomiast od metody leczenia.

Są trzy metody postępowania w przypadku utraty ciąży: 

• wyczekujące, czyli obserwację samoistnego rozwoju wydarzeń, 

• farmakologiczne,

• zabiegowe. 

Nie zaobserwowano, by wybór którejś z wyżej wymienionych metod wiązał się z występowaniem różnic w urodzeniu zdrowych dzieci o czasie. 

Jeżeli pacjentka poroniła samoistnie lub w warunkach szpitalnych, miała wdrożone leczenie farmakologiczne, ocenia się, że nawet po upływie jednego cyklu miesiączkowego po poronieniu może ponownie starać się o dziecko, choć za bezpieczniejszą granicę czasową uznaje się odstęp trzech miesięcy (trzech cykli miesiączkowych).

Zalecam natomiast, by pacjentki, które miały przeprowadzone zabiegowe opróżnienie macicy przez łyżeczkowanie jamy macicy, odczekały co najmniej 3 miesiące, by zajść w kolejną ciążę. 

Diagnostyka w przypadku poronienia

Uważa się, że badanie genetyczne materiału z poronienia jest wskazane dopiero przy drugim bądź trzecim poronieniu. DNA bada się z kawałka pępowiny lub fragmentu trofoblastu czy już ukształtowanego łożyska (nie z fragmentów ciała zarodka czy płodu). Pierwsza utrata ciąży nie jest wskazaniem do badań genetycznych. W Polsce nie są one ponadto refundowane – ich koszt wynosi od 800 do 1500 zł. Jeżeli natomiast poronienia nawracają, warto zbadać kariotypy obojga partnerów starających się o ciążę.

Wskazane jest również wykonanie badań immunologicznych. Dzięki nim można wykryć u siebie choroby z autoagresji. Badane są przeciwciała: 

• przeciwko tyreoglobulinie (anty-TG) i przeciwko peroksydazie tarczycowej (anty-TPO), które znajdują się w osoczu m.in. chorych na chorobę Hashimoto. Warto rozważyć też sprawdzenie stężenia hormonów tarczycy, której zaburzenia mogą powodować poronienia; 

• przeciwko antygenom łożyska (APA);

• antykardiolipinowe i antykoagulant toczniowy występujące w przebiegu zespołu antyfosfolipidowego (APS);

• przeciwjądrowe (ANA), które wykryjemy u pacjentek chorujących na toczeń rumieniowaty układowy oraz twardzinę.

Zalecam również badanie obrazowe macicy (np. ultrasonografia narządu rodnego), które wykluczy występowanie jej wad.

Warto pamiętać również o badaniach mikrobiologicznych z wymazu z pochwy lub szyjki macicy, pozwolą one bowiem zdiagnozować infekcje dróg rodnych (spowodowane np. przez chlamydię), także będące przyczyną poronień oraz o badaniach serologicznych, które wykryją choroby zakaźne (m.in. cytomegalię, toksoplazmozę czy różyczkę).

Jak przygotować się do kolejnej ciąży po poronieniu?

Pacjentki, które poroniły, pytają mnie często, jak mogą przygotować się do kolejnej ciąży. Nie ma szczególnych zasad i wskazówek dla kobiet po niepowodzeniach położniczych. Warto natomiast co najmniej 4 tygodnie przed zajściem w ciążę przyjmować kwas foliowy (najlepiej jego aktywną formę, czyli folian 5-MTHF). Zmniejsza to ryzyko wystąpienia wad cewy nerwowej u płodu (wad dysraficznych). Kobiety z mutacją genu MTHFR nie metabolizują prawidłowo kwasu foliowego i szczególnie one powinny stosować folian 5-MTHF. Dla bezpieczeństwa zalecam jednak, by każda starająca się o dziecko kobieta przyjmowała kwas foliowy w jego aktywnej formie.

Profilaktyka poronień

Badania nad poronieniami wskazują, że zmiany stylu życia, które zwiększają płodność, zmniejszają ryzyko wystąpienia poronienia. Osobom planującym ciążę zalecam, by zaprzestały palenia tytoniu i spożywania alkoholu oraz zadbały o to, by zmniejszyć masę ciała (w przypadku BMI powyżej 25).

Po zbadaniu wpływu preparatów wielowitaminowych na kobiety z grupy ryzyka poronienia przedwczesnego i na kobiety bez takiego ryzyka nie stwierdzono znacznych różnic w profilaktyce poronień. Stosowanie kompleksu witamin, szczególnie z dużymi dawkami witaminy A i kwasu foliowego, zwiększa natomiast o 38% możliwość wystąpienia ciąż wielopłodowych (a te wiążą się z większym ryzykiem powikłań matczynych i płodowych).

Zwracam ponadto uwagę na to, że suplementacja progesteronem nie wydaje się być dobrym rozwiązaniem w przypadku każdej ciąży zagrożonej poronieniem. Nie ma jednoznacznych badań, które by określiły, że taka terapia zapobiega utracie dziecka. Obserwacje wskazują natomiast, że zdecydowanie większą skuteczność ma podawanie go pacjentkom z poronieniami nawracającymi. Korzyści płynące z jego stosowania u tych pacjentek są znaczne, dlatego profilaktyka progesteronowa jest w takich przypadkach zalecana standardowo.

Jeżeli planujesz ciążę i chcesz zasięgnąć porady lub jesteś w ciąży i podejrzewasz u siebie poronienie, skonsultuj się z ginekologiem.