Choroba lokomocyjna – przyczyny, objawy i leczenie
Choroba lokomocyjna, nazywana też kinetozą, pojawia się w dzieciństwie i najczęściej ustępuje wraz z wiekiem. Czasami zmagają się z nią też ludzie dorośli. Objawia się podczas podróży samochodem, autobusem, statkiem czy samolotem. Charakteryzuje się nudnościami, wymiotami, zawrotami głowy i nadmierną potliwością.
Czym jest choroba lokomocyjna?
Choroba lokomocyjna określana jest także chorobą komunikacyjną. Jej objawy pojawiają się podczas ruchu pojazdu. Można doświadczyć jej podczas podróży praktycznie każdym środkiem lokomocji:
samochodem,
autobusem,
pociągiem,
samolotem (choroba powietrzna),
statkiem (choroba morska).
Objawy ustępują najczęściej po zakończeniu podróży. Choroba nie daje powikłań. Przy długotrwałych podróżach może tylko osłabić organizm. Osoba, która zmaga się z chorobą komunikacyjną, ma m.in. zawroty głowy, nudności i wymioty. Główną przyczyną powstawania tego schorzenia są zaburzenia błędnika, który odpowiada za zmysł równowagi.
Choroba lokomocyjna pojawia się najczęściej u dzieci po 2 roku życia. Powinna samoczynnie zaniknąć wraz z wiekiem, choć niektóre dzieci zmagają się z nią do 13 roku życia. Nie pojawia się raczej u niemowląt. Może natomiast nie zaniknąć w ogóle. Zdarza się też, że nabędziemy ją jako dorośli, np. w przypadku chorób czy tymczasowych zaburzeń błędnika. Niekiedy z kinetozą zmagają się kobiety w ciąży. Przytrafia się ponadto w czasie miesiączki.
Przeczytaj także: Zawroty głowy przy wstawaniu – kto je leczy?
Jakie są przyczyny choroby lokomocyjnej?
Główną przyczyną choroby lokomocyjnej jest rozbieżność między tym, co jest dostarczane do mózgu za pośrednictwem wzroku (ruch), a tym, co odczuwa błędnik (bezruch). Błędnik znajduje się w uchu wewnętrznym i odpowiada za zmysł równowagi. Jeżeli do mózgu docierają takie sprzeczne sygnały o tym, co dzieje się z ciałem (bezruch kontra ruch), dochodzi do podrażnienia błędnika. Mózg zaczyna postrzegać tę sytuację chaosu informacyjnego jako zagrażającą, dlatego pojawiają się wymioty, nudności, zawroty głowy i inne objawy świadczące o chorobie lokomocyjnej.
Może zainteresuje Cię też artykuł: Co to jest lek homeopatyczny i na co pomaga?
Jakie są objawy choroby lokomocyjnej?
Chorobie lokomocyjnej towarzyszy najczęściej zespół wielu objawów, które pojawiają się podczas podróży. Na początku zdarza się brak apetytu, osłabienie, zmęczenie, a także złe samopoczucie. Im dłużej trwa podróż i nasilają się czynniki, które wywołują chorobę komunikacyjną, tym więcej objawów występuje. Po czasie zaczynają się pojawiać szumy w uszach, wzmożona potliwość, a także nudności i wymioty.
Dowiedz się, jakie są domowe sposoby na nudności.
Nieprzyjemne objawy choroby nasilają się, gdy ruch pojazdu nie jest jednostajny, gdy następują ciągłe zmiany szybkości poruszania się pojazdu albo zmienia się kierunek jego poruszania się. Objawy ustępują samoistnie, kiedy zakończy się przemieszczanie się pojazdem lub krótko po zakończeniu podróży.
Jeżeli jednak symptomy nie ustąpiłyby samoistnie po podróży lub u chorego zaobserwujesz objawy odwodnienia, konieczna będzie wizyta u lekarza. Być może trzeba będzie zastosować wówczas nawadnianie kroplówką lub podać leki przeciwwymiotne.
Leczenie choroby lokomocyjnej
Chorobę lokomocyjną możesz leczyć, zażywając odpowiednie leki bądź suplementy diety zawierające wyciąg z kłącza imbiru, który działa przeciwwymiotnie:
leki, np. Aviomarin (lek przeciwhistaminowy, zawiera dimenhydrynat),
suplementy diety, np. Lokomotiv (zawiera wyciąg z kłącza imbiru).
Pamiętaj, że należy je zażyć około pół godziny przed rozpoczęciem podróży.
W sytuacji awaryjnej pomoc i ulgę mogą przynieść leki przeciwwymiotne, uspokajające, a także przeciwalergiczne. Jeżeli choroba lokomocyjna nasila się i bardzo przeszkadza w dorosłym życiu, skonsultuj się z lekarzem rodzinnym, by dobrać leki indywidualnie. Jeśli jesteś w ciąży lub karmisz piersią, skonsultuj z lekarzem przyjmowanie jakichkolwiek środków na chorobę lokomocyjną.
Niefarmakologiczne sposoby na chorobę lokomocyjną
Nieprzyjemne objawy choroby lokomocyjnej możesz zmniejszyć, stosując się do kilku zasad w czasie podróżowania. Należą do nich:
siadanie we wszystkich pojazdach przodem do kierunku jazdy;
w autobusach korzystanie z siedzeń, które znajdują się daleko od osi kół;
w samolotach wybieranie foteli od strony okna, które znajdują się nad skrzydłem;
zrezygnowanie z czytania podczas podróży środkiem transportu;
zrezygnowanie z korzystania z komputera podczas jazdy pojazdu;
konsumowanie lekkich posiłków przed rozpoczęciem podróży;
robienie przerw podczas podróży (jeżeli jest taka możliwość);
przewietrzanie pojazdu;
koncentracja wzroku na horyzoncie lub stabilnych punktach widocznych za oknem;
ograniczenie picia napojów gazowanych;
ograniczenie używania intensywnie pachnących kosmetyków;
podróżowanie w pozycji półleżącej (jeśli to możliwe).
Dobrą praktyką przed podróżą jest porządne wyspanie się i odpoczynek. Na wszelki wypadek zabierz ze sobą foliowe torebki, gdyby nagle pojawiły się objawy związane z chorobą lokomocyjną. Gdy czujesz zbliżające się objawy, zamknij oczy, oddychaj głęboko i otwórz okno, by mieć dostęp do świeżego powietrza.
Przeczytaj także: Mdłości w ciąży – kiedy się pojawiają i jak długo trwają
- E. Kimszal, K. Van Damme-Ostapowicz, Kinetoza – problem podróżników?, „Pielęgniarstwo Polskie” 2016, nr 3 (61).
- A. Warowny, Choroba lokomocyjna – zapobieganie i łagodzenie objawów, „Manager Apteki” 2012, nr 5.
- M. Kruk-Słomka, Choroba lokomocyjna, „Aptekarz Polski” 2011, nr 7.
- G. Mielnik-Niedzielska, Specyfika zawrotów głowy u dzieci, „Otorynolaryngologia” 2015, nr 14(4).
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.