Jak wygląda leczenie trądziku odwróconego?

Co to jest trądzik odwrócony?

Trądzik odwrócony to choroba zapalna o charakterze przewlekłym. Jej leczenie, podobnie jak atopowego zapalenia skóry, łuszczycy czy innych dermatoz, jest długie i uciążliwe. Trądzik odwrócony charakteryzuje się bolesnymi, podskórnymi zmianami, ropniami i przetokami zlokalizowanymi w różnych miejscach na ciele. Wyglądają one inaczej niż pryszcze. Ich konsekwencją jest bliznowacenie w miejscu zmian. Pierwsze objawy choroby najczęściej pojawiają się w okresie dojrzewania. Z uwagi na to, że są błędnie diagnozowane lub bagatelizowana, terapia jest zwykle opóźniona. 

Zmiany są najczęściej zlokalizowane w okolicy fałdów skórnych i z reguły występują w dołach pachowych, pachwinach, na pośladkach, w okolicy narządów płciowych oraz na owłosionej skórze głowy, czyli w miejscach, na których znajduje się najwięcej gruczołów łojowych. 

Jak rozpoznać trądzik odwrócony?

Postawienie właściwej diagnozy pozwala na włączenie odpowiedniego leczenia. Przyczynami tej choroby są zarówno czynniki immunologiczne, jak i hormonalne. W początkowym stadium dochodzi do nadmiernego namnażania się keratynocytów w mieszkach włosowych. Prowadzi to do hiperkeratozy i zapychania ujść gruczołów łojowych. Chorobę ciężej przechodzą osoby palące papierosy i te z nadwagą bądź otyłością. Zmiany skórne powstają również w miejscach narażonych na tarcie lub uraz, np. pod bielizną.

Trądzik odwrócony to choroba skóry, dlatego można ją zdiagnozować, obserwując wygląd swojego ciała. Niepokój powinny zwrócić:

• bolesne, podskórne zmiany, przypominające guzki,

• ropnie,

• przetoki z sączącą się wydzieliną o nieprzyjemnym zapachu,

• torbiele,

• bliznowacenie.

Charakterystyczne są również dolegliwości bólowe, które mogą utrudniać codzienne funkcjonowanie. Poza tym nieestetyczny wygląd skóry odbija się na psychice, jest przyczyną złego samopoczucia i ograniczenia kontaktów towarzyskich. Kluczowa jest pielęgnacja zmian, zachowanie jak najwyższego stopnia higieny osobistej. Pamiętaj, że objawy trądziku odwróconego dość często wskazują na inne choroby dermatologiczne. 

Jak wygląda diagnostyka trądziku odwróconego?

Postawienie prawidłowej diagnozy jest kluczowe. Podstawą jest wnikliwa obserwacja skóry. Uwagę powinny zwrócić zmiany mające charakter nawrotowy i przewlekły. Również ich wygląd może wskazywać na rozwój trądziku odwróconego, w szczególności, jeśli są guzkowate i zlokalizowane w konkretnych miejscach. Często sączy się z nich nieprzyjemna ropa. 

By poprawnie zdiagnozować trądzik odwrócony, należy rozpoznać:

• wygląd zmian skórnych – na uwagę zasługują głęboko zlokalizowane guzki, ropnie i przetoki, a także blizny w miejscu zmian;

• umiejscowienie zmian – przy trądziku zmiany pojawiają się pod pachami, w pachwinach, na pośladkach, w okolicach odbytu; u kobiet trądzik odwrócony może występować również między piersiami lub pod nimi, na linii biustonosza;

• przewlekły charakter i nawrotowy przebieg – zmiany utrzymują się na skórze dłużej niż 6 miesięcy, są bolesne i nawracają, przynajmniej dwa razy w ciągu pół roku.

W przebiegu trądziku odwróconego mogą pojawić się również inne objawy

• zmiany zlokalizowane na innych częściach ciała, np. na karku, szyi, tułowiu, 

• zaskórniki,

• brak drobnoustrojów w wydzielinie ropnej. 

Zmiany raczej nie swędzą, ale jeśli pojawi się świąd, nie należy ich dotykać, ponieważ może to spowodować nasilenie się problemu. Istnieją inne sposoby na zminimalizowanie swędzenia.

Leczenie trądziku odwróconego

Choroba bardzo pogarsza jakość życia, dlatego bardzo istotne jest włączenie leczenia. Wymaga ono współpracy wielu specjalistów, głównie z zakresu dermatologii, interny, chirurgii, a niekiedy również psychologii.

Leczenie przebiega wielotorowo i obejmuje farmakoterapię. Duży wpływ na cały proces ma utrzymanie prawidłowej masy ciała. Czasem warto zmienić dietę i włączyć aktywność fizyczną. Należy też rzucić palenie. Podobne zalecenia otrzymują osoby, które borykają się z trądzikiem różowatym i łuszczycą. Zmiany skórne powinny być czyste i suche, dlatego konieczne jest nawet kilkukrotne oczyszczanie ich z wydzieliny. Sprawdzają się do tego chociażby środki odkażające. 

Duże znaczenie w leczeniu mają konsultacje u psychoterapeuty lub psychiatry. Chorzy wycofują się czasami z życia towarzyskiego, obniża się ich samopoczucie i pogłębia negatywny obraz swojego ciała. Terapia niekiedy trwa latami, a u niektórych osób konieczne jest ponadto włączenie leków przeciwdepresyjnych. Same zmiany na skórze natomiast leczy się antybiotykami, a ich dobór zależy od stadium choroby. W bardzo zaawansowanych przypadkach konieczne może być leczenie operacyjne. Polega ono na usunięciu zmian skórnych wraz z zachowaniem marginesu zdrowej tkanki.