Dysfagia u dzieci i osób starszych: przyczyny, rodzaje, leczenie
Dysfagia, czyli trudność w połykaniu, jest problemem dość często występującym zarówno u dzieci, jak i u osób starszych. W artykule znajdziesz przyczyny, rodzaje i metody leczenia dysfagii w obu tych grupach wiekowych. Dowiedz się, dlaczego pojawia się dysfagia, jakie są jej rodzaje i dostępne metody terapeutyczne.
Dysfagia – co to takiego?
Dysfagia to medyczny termin, który odnosi się do trudności w połykaniu. Jest to stan, w którym osoba doświadcza problemów z przesuwaniem pokarmu z ust do żołądka. Schorzenie to może mieć różne przyczyny i występować zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Istnieją dwa główne rodzaje dysfagii: orofaryngealna i przełykowa. Dysfagia orofaryngealna dotyczy trudności z połykaniem wynikających z problemów w obrębie jamy ustnej i gardła. Może być spowodowana osłabieniem mięśni, uszkodzeniem nerwów, zapaleniem błony śluzowej lub obecnością przeszkody fizycznej. Z kolei dysfagia przełykowa związana jest z zaburzeniami w samej przełykowej fazie połykania. Może być spowodowana zwężeniem przełyku, obecnością guza, refluksem żołądkowym lub innymi schorzeniami.
Objawy dysfagii różnią się w zależności od przyczyny i stopnia zaawansowania. Osoba z dysfagią może doświadczać uczucia zatrzymania się pokarmu w gardle, duszności, kaszlu lub zachłyśnięcia podczas jedzenia czy picia. Często występuje również utrata masy ciała, brak apetytu, osłabienie i niedożywienie z powodu trudności w spożywaniu wystarczającej ilości pokarmu.
Rodzaje dysfagii
Istnieją różne rodzaje dysfagii, które można podzielić ze względu na miejsce występowania przeszkody utrudniającej połykanie. Wyróżnia się przyczyny związane z przełykiem oraz z obszarem ustno-gardłowym.
Przyczyny dysfagii związanej z przełykiem obejmują różne patologie, takie jak:
achalazja przełyku (choroba mięśni przełyku, której efektem jest utrudnione przesuwanie się pokarmu na drodze z jamy ustnej do żołądka),
rozlane skurcze przełyku,
obecność ciała obcego,
guz przełyku,
choroba refluksowa oraz stany zapalne i włóknienie przełyku, które mogą pojawić się na przykład w przebiegu twardziny układowej lub po radioterapii.
Rzadką przyczyną zaburzeń połykania jest zespół Plummera-Vinsona, znany również jako dysfagia syderopeniczna. Charakteryzuje się on skurczem przełyku utrudniającym połykanie oraz niedokrwistością z niedoboru żelaza.
Natomiast przyczyny dysfagii ustno-gardłowej obejmują zaburzenia neurologiczne i inne, takie jak:
stwardnienie rozsiane,
choroba Parkinsona i mózgowe porażenie dziecięce,
uszkodzenia układu nerwowego, które mogą wystąpić w wyniku udaru mózgu lub urazu,
obecność uchyłka Zenkera na granicy gardła i przełyku,
nowotwory jamy ustnej,
procesy zapalne, np. angina lub ropień okołomigdałkowy.
Dysfagia neurogenna to trudności w przełykaniu związane z chorobami neurologicznymi. Problemy z połykaniem są częstsze u osób starszych, przede wszystkim ze względu na wzrastające ryzyko chorób neurologicznych i naczyniowych, takich jak udary niedokrwienne. W niektórych przypadkach dysfagia może mieć również podłoże psychiczne. Osoby cierpiące na nerwicę czasami doświadczają uczucia przeszkody w gardle, utrudniającego połykanie.
Dysfagia u niemowląt i dzieci
Czy wiesz, że dysfagia może dotyczyć również niemowląt i dzieci? To stan, który może być bardzo stresujący zarówno dla malucha, jak i dla rodziców. Jeśli zauważasz, że Twoje dziecko ma trudności z jedzeniem lub piciem, może to być oznaka właśnie dysfagii.
Dysfagia u niemowląt i dzieci może mieć różne przyczyny, takie jak: wrodzone wady anatomiczne, opóźnienie rozwoju, uszkodzenia nerwów, choroby autoimmunologiczne, zaburzenia mięśniowe czy infekcje. Objawy różnią się w zależności od indywidualnej sytuacji, ale warto zwracać uwagę na pewne sygnały.
Jeśli Twoje dziecko często odrzuca pokarm, ma trudności z przełykaniem, dusi się, ma problemy z oddychaniem podczas jedzenia lub picia, kaszle lub dochodzi u niego do częstego zachłyśnięcia, może to wskazywać na dysfagię. Inne objawy obejmują problemy z przybieraniem na wadze, niechęć do jedzenia, zmęczenie podczas karmienia lub wydłużony czas posiłku.
Jeżeli obserwujesz u swojego malucha powyższe symptomy, niezwłocznie skonsultuj się z lekarzem pediatrą. Wczesne rozpoznanie i interwencja są kluczowe w leczeniu dysfagii u niemowląt i dzieci. Lekarz przeprowadzi odpowiednie badania, może skierować Cię do specjalisty od połykania lub zalecić zmiany w diecie czy w sposobie karmienia.
Pamiętaj, że nie jesteś sam/a w tej sytuacji. Istnieje wiele profesjonalnych zasobów i specjalistów, którzy mogą pomóc zarówno Tobie, jak i Twojemu dziecku. Ważne jest, aby być czujnym i podejmować odpowiednie kroki, by zapewnić najlepszą opiekę i wsparcie Twojemu maluchowi.
Dysfagia u osób starszych
Dysfagia jest szczególnie powszechna u osób starszych. Wraz z upływem czasu i procesem starzenia się organizmu istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia zaburzeń połykania. Powody tego mogą być różnorodne.
Jednym z głównych czynników jest osłabienie mięśni odpowiedzialnych za kontrolowanie połykania. Starzenie się prowadzi do utraty masy mięśniowej, w tym również mięśni odpowiedzialnych za funkcjonowanie układu pokarmowego. Zmniejszenie siły i elastyczności tych mięśni może prowadzić do problemów z przesuwaniem pokarmu przez przełyk.
Ponadto osoby starsze są bardziej podatne na różne schorzenia, które mogą wpływać na funkcjonowanie układu pokarmowego i prowadzić do dysfagii. Przykładowo udary mózgu, choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane, choroby układu nerwowego czy guzy oddziałują na odpowiednie działanie mięśni kontrolujących połykanie.
Dysfagia u osób starszych może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, takich jak: niedożywienie, odwodnienie, aspiracja (zachłyśnięcie) pokarmu do dróg oddechowych czy infekcje płuc. Dlatego niezwykle ważne jest wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie dysfagii u tej grupy ludzi.
Jeśli jesteś osobą starszą lub opiekunem starszej osoby i zauważasz trudności w połykaniu, warto jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Profesjonalna ocena i diagnoza mogą pomóc w ustaleniu przyczyny dysfagii oraz we wdrożeniu odpowiednich strategii leczenia i zarządzania tym schorzeniem.
Dysfagia – leczenie zaburzeń połykania
Leczenie dysfagii zależy od przyczyny i nasilenia objawów. Istnieje kilka podejść terapeutycznych, które mogą być stosowane:
Modyfikacja diety: w niektórych przypadkach zmiana konsystencji pokarmów może ułatwić połykanie. Może to obejmować zmniejszenie konsystencji do płynnej lub półpłynnej, unikanie pokarmów twardych, a także dostosowanie rozmiaru porcji.
Ćwiczenia: specjalne ćwiczenia mające na celu wzmocnienie mięśni odpowiedzialnych za połykanie mogą być zalecone przez terapeutę zajmującego się zaburzeniami połykania. Te ćwiczenia poprawią kontrolę mięśni i zwiększą sprawność połykania.
Terapia logopedyczna: logopeda specjalizujący się w zaburzeniach połykania może przeprowadzić ocenę i terapię indywidualnie dostosowaną do pacjenta. Mogą to być: techniki oddechowe, manipulacje ruchowe, trening koordynacji mięśniowej czy techniki pozycjonowania.
Interwencja farmakologiczna: w niektórych przypadkach lekarz może zalecić stosowanie leków, takich jak leki zmniejszające zgagę lub leki stymulujące motorykę przełyku, które pomogą w złagodzeniu objawów dysfagii.
Procedury medyczne: jeśli przyczyną dysfagii są anatomiczne zmiany, mogą być konieczne interwencje chirurgiczne lub inne procedury medyczne. Na przykład w przypadku zwężenia przełyku może być wymagane rozszerzenie endoskopowe.
Koniecznie skonsultuj się z lekarzem w celu oceny i ustalenia najlepszego planu leczenia. Profesjonalna diagnoza i współpraca z zespołem medycznym, w tym z logopedą, dietetykiem i specjalistą od przełykania, są kluczowe w skutecznym zarządzaniu dysfagią i dla poprawy jakości życia.
- A. Dziki, A. Dąbrowski, G. Wallner, Zaburzenia czynnościowe układu pokarmowego, Wydawnictwo Czelej, Lublin 2018.
- D.M. Suiter, M.M. Gosa, Assessing and Treating Dysphagia, Thieme Medical Publishers Inc., 2019.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.