Grzybica między palcami – co to za choroba? Domowe sposoby na grzybicę międzypalcową
Grzybica między palcami jest najczęstszą postacią grzybicy stóp. Nierzadko rozprzestrzenia się na skórę wokół i płytkę paznokciową. Jej specjalistyczne leczenie warto uzupełniać domowymi metodami. Jedne z bardziej znanych to moczenie stóp w wodzie z octem jabłkowym, wcieranie olejku herbacianego, ziołowe okłady.
Grzybica między palcami – co to za choroba?
Grzybica między palcami to jedna z odmian grzybicy stóp. Oprócz niej do tej kategorii zakażeń skóry zalicza się grzybicę podeszwowej powierzchni stóp i palców. Inaczej określana jest grzybicą międzypalcową lub fałdów międzypalcowych. Za jej powstanie odpowiadają przede wszystkim dermatofity, a wśród nich dominują gatunki Trichophyton rubrum i Trichophyton mentagrophytes. Dermatofity to grzyby zdolne do rozkładu keratyny (białko będące budulcem włosów, paznokci, a częściowo także naskórka). Jak sama nazwa wskazuje, zmiany chorobowe w przebiegu tego zakażenia umiejscowione są w ̀przestrzeniach międzypalcowych u nóg, w tym głównie trzeciej i czwartej. Grzyby znajdują tam znakomite warunki bytowania – wysoka wilgotność i podwyższona temperatura.Grzybica między palcami u rąk jest rzadziej spotykana.
Jakie są objawy grzybicy międzypalcowej?
Grzybica między palcami może przybrać charakter ostry lub przewlekły. Typowymi objawami są złuszczanie i maceracja naskórka. Pod zmacerowanym naskórkiem widoczne są ogniska rumieniowe. Niekiedy obecne są pęknięcia skóry i sączące się nadżerki, które powodują bolesność. Powierzchnia zmian jest często wilgotna, o biało-szarym kolorze. Nierzadko w przebiegu choroby pojawia się świąd skóry, który ma może mieć różny stopień nasilenia – zazwyczaj jednak mniejszy niż ten występujący w chorobach o charakterze wyprysku. Zdarza się, że zmiany rozprzestrzeniają się poza okolice międzypalcowe, obejmując również powierzchnie palców. Przy rozszerzeniu infekcji na grzbiet stopy przybiera ona wygląd typowy dla grzybicy dermatofitowej ciała. Zmiany tego typu dotyczyć mogą również kończyn i okolicy anogenitalnej (obszar pokryty błoną śluzową lub skórą w obrębie krocza, kanału odbytu, okolicy okołoodbytniczej, pochwy, szyjki macicy, sromu, prącia). Dość częstym zjawiskiem jest współwystępowanie grzybicy międzypalcowej z grzybicą paznokci u nóg. Lekarz powinien się upewnić, czy zmiany na paznokciu to nie onycholiza. Onycholiza i grzybica paznokci mogą być ze sobą mylone. Onycholiza polega na oddzieleniu płytki paznokciowej od łożyska (tkanki położonej bezpośrednio pod płytką).
Czynniki ryzyka grzybicy mi ędzypalcowej
Grzybica między palcami u nóg to choroba często spotykana u sportowców. Stąd też zwyczajowo określana bywa stopą atlety. Spośród osób aktywnych fizycznie na jej powstanie najbardziej narażeni są biegacze. Do grupy ryzyka grzybicą między palcami należą również przedstawiciele ̀niektórych grup zawodowych, m.in. górnicy, żołnierze. Grzybicą międzypalcową można się zarazić bezpośrednio od drugiej osoby lub pośrednio przez styczność z materiałem zakaźnym pozostawionym przez chorego na różnych powierzchniach, np. w obuwiu, na matach gimnastycznych, posadzkach, podłogach, sprzętach w klubach fitness. W sposób szczególny na grzybicę międzypalcową narażone są osoby z obniżoną odpornością i chore na cukrzycę. Chorobie sprzyja również m.in. wzmożona potliwość, uszkodzenie naskórka, miejscowe stosowanie kortykosteroidów.
Co na grzybicę między palcami?
Grzybica między palcami u nóg wymaga specjalistycznego leczenia. W terapii stosuje się leki przeciwgrzybicze o działaniu miejscowym. W przypadku braku satysfakcjonujących efektów konieczne jest leczenie doustne. Leczenie powinno trwać przez określony czas, nie należy go przerywać mimo ustąpienia objawów. W przeciwnym wypadku łatwo dochodzi do nawrotu choroby. Jednocześnie warto stosować domowe sposoby na grzybicę.
Znanym środkiem na grzybicę paznokci jest ocet jabłkowy. Można z powodzeniem zastosować go też w przypadku infekcji między palcami. Z octu jabłkowego i wody przygotowuje się miksturę w proporcji 1:1. W roztworze tym można moczyć stopy lub użyć jej do robienia okładów. Na chore miejsca można też nakładać papkę z sody oczyszczonej połączonej z odrobiną wody.
Przy grzybicy między palcami poleca się wykonywanie okładów z oleju kokosowego czy rozgniecionego czosnku. Dobre efekty przynieść mogą wcierki z wyciągu z pestek grejpfruta czy olejków eterycznych. Znane z działania przeciwgrzybiczego są: olejek z drzewa herbacianego, olejek lawendowy, z oregano, rozmarynowy.Można uzupełnić olejek eteryczny o żel aloesowy – 100 ml żelu i pół łyżki oleju wlewa się do spryskiwacza i opryskuje stopy.
Zioła na grzybicę to kolejny domowy sposób walki z tą uciążliwą przypadłością. Przeciwgrzybicze właściwości wykazują: jeżówka, nagietek, szałwia, piołun. Niektóre są składnikiem maści, które można aplikować na chore miejsca. Innym sposobem są kąpiele w naparach ziołowych lub użycie ich do robienia okładów.
W leczeniu i zapobieganiu grzybicy międzypalcowej ważną rolę odgrywa dbałość o czystość butów i skarpet, niewspółdzielenie ich z innymi osobami. Najlepsze są bawełniane skarpety i przewiewne buty. W zachowaniu odpowiedniej higieny stóp pomogą mydła przeciwgrzybicze, zawierające naturalne wyciągi z krwawnika, glistnika, tymianku. Należy unikać chodzenia boso na basenie czy w łaźni parowej. Ważne jest staranne osuszanie stóp po kąpieli – wilgotny naskórek ma zdecydowanie słabsze zdolności ochronne. W przypadku problemu nadpotliwości stóp zaleca się wizytę u podologa, a w oczekiwaniu na konsultację stosowanie preparatów zmniejszających pocenie stóp.
- P. Nockowski, Charakterystyka najczęstszych dermatoz skóry stóp, „Kosmetologia Estetyczna” 2016, t. 5, nr 3, s. 223–229.
- J. Szepietowski, A. Franczuk, Grzybica stóp, „Medycyna Rodzinna” 2021, nr 3–4, s. 173–176.
- D. Trzmiel, A. Lis-Święty, B. Bergler-Czop, Klinika zakażeń grzybiczych skóry i jej przydatków w praktyce lekarza rodzinnego – problem ciągle aktualny, „Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu” 2011, t. 17, nr 4, s. 212–217.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.