Imbir – jak go spożywać? Dowiedz się jak jeść imbir na surowo, marynowany i kandyzowany
Imbir często wykorzystywany jest jako dodatek do herbat i naparów. Świetnie komponuje się z przyprawami korzennymi i nadaje charakterystyczny smak potrawom. Czy zastanawiałeś się kiedyś, jak można przyrządzić ciekawe potrawy z imbiru? Jak jeść imbir marynowany i kandyzowany? Czy chodziło ci po głowie smoothie z imbiru? Dowiedz się więcej o tym, jak najlepiej spożywać imbir.
Imbir – właściwości
Dodanie imbiru do potraw lub napojów zwiększa ich wartość odżywczą i nadaje bardziej wyrazisty smak. Imbir ma też właściwości zdrowotne: zawiera niacynę, kwas foliowy, witaminy C, E, A, B6 i K oraz cynk. Ceniony jest za właściwości przeciwzapalne i zmniejszające nudności. Przeciwutleniacze oraz inne składniki odżywcze imbiru mogą pomóc w zapobieganiu lub leczeniu zapalenia stawów i różnego rodzaju infekcji.
Ile imbiru dziennie można jeść?
Nie powinno się przekraczać 4 g imbiru dziennie. W badaniach nad reumatycznym zapaleniem stawów dolegliwości bólowe zmniejszało przyjmowanie do 2 g imbiru w trzech podzielonych dawkach dziennie. Imbir można również spożywać w herbacie – do 4 filiżanek dziennie. W zwalczaniu nudności imbir był skuteczny w dawce jednej czwartej łyżeczki mielonego imbiru na dobę.
Imbir – jak można go spożywać?
Chociaż imbir najczęściej jest dodawany do dań i napoi jako przyprawa, może być też jedzony na surowo. Z czym zatem jeść imbir? Nie zaleca się łączenia go z klasycznymi ziołami, bo nie zawsze komponują się one z jego smakiem i aromatem. Świetnie pasuje za to do przypraw korzennych i pieprzu, ziela angielskiego, liści laurowych. Ponieważ imbir jest silną przyprawą, najlepiej dodawać go do innych potraw. Jak należy jeść imbir na przeziębienie? Imbir łączy w sobie cechy najlepszych leków na przeziębienie. Działa przeciwwirusowo i przeciwbakteryjnie, rozgrzewająco, wykrztuśnie i pomaga na zatkany nos. Na przeziębienie najczęściej podawane są napary z imbiru, miodu i cytryny oraz herbata z dodatkiem imbiru. Można wmasowywać napar z imbiru w klatkę piersiową – ma działanie rozgrzewające i wykrztuśne. Eksperymentuj z różnymi sposobami jedzenia imbiru, aż znajdziesz ten najlepszy dla Ciebie. Spróbuj świeżego soku z imbiru i smoothie
Imbir na surowo
Czy to bezpieczne, żeby jeść surowy imbir? Czy można jeść surowy korzeń imbiru? Oczywiście! Pamiętaj, żeby przed spożyciem obrać go z brunatnej skórki. Możesz żuć surowy imbir, aby zwiększyć apetyt. Niektóre związki imbiru wzmagają produkcję soków trawiennych.
Imbir marynowany
Imbir marynowany jest popularny w kuchni japońskiej. Gari, czasami nazywany imbirem do sushi, to różowy, marynowany imbir. Różowy kolor jest charakterystyczny dla młodego imbiru, najlepszego do marynowania, ponieważ ma cienką skórkę i delikatny miąższ.Jak samemu zrobić marynowany imbir? Imbir należy obrać i pokroić w cienkie paski na krajalnicy. Następnie trzeba włożyć je do zakręcanego pojemnika. W małym rondelku doprowadzamy do wrzenia mieszaninę octu, cukru, wody i soli i zalewamy nią paski z imbiru. Nakładamy pokrywkę na pojemnik i wstawiamy do lodówki. Marynowany imbir należy przechowywać w lodówce przez co najmniej 2 godziny i maksymalnie do 2 dni. Z czym można jeść marynowany imbir? Można użyć go do sosów do makaronów, sałatki, dodać do lemoniady i koktajli lub do duszonych dań mięsnych na krótko przed podaniem.
Imbir kandyzowany
Imbir kandyzowany to rodzaj rozgrzewającego deseru. Możesz przygotować go sam w domu. Korzeń imbiru obierz, pokrój w kosteczkę i gotuj przez mniej więcej 45 minut, aż stanie się miękki. Następnie zważ, dodaj taką samą ilość gramów cukru, zalej wodą i gotuj przez około 60 minut. Imbir kandyzowany jest już gotowy – możesz go odcedzić!
Imbir – kto nie powinien go jeść?
Chociaż imbir jest uważany za bezpieczny, w niektórych przypadkach zachowaj ostrożność. W żadnej postaci nie spożywaj więcej niż 4 g imbiru w ciągu dnia. Kto nie może jeść imbiru? Osoby z chorobami serca, cukrzycą i kamieniami żółciowymi powinny skonsultować się z lekarzem przed spożyciem imbiru. Ma on działanie rozrzedzające krew, dlatego nie jedz go przed zabiegami operacyjnymi. Imbir u niektórych osób może powodować zgagę, biegunkę i dolegliwości żołądkowe. Unikaj imbiru, jeśli jesteś na niego uczulony.
Czy dzieci mogą jeść imbir?
Tak, ale ostrożnie, bo jest to ostra i drażniąca przyprawa. Najwcześniej można go podawać po ukończeniu przez dziecko 12. miesiąca życia.
Czy w ciąży można jeść imbir?
Imbir często przynosi ulgę w porannych mdłościach, dlatego jest chętnie spożywany przez kobiety w ciąży. Zmniejsza też opuchliznę nóg, która jest częstą przypadłością w trzecim trymestrze ciąży. Nie zaleca się jedzenia imbiru w pierwszym trymestrze ciąży. W drugim i trzecim trymestrze nie powinno się stosować więcej niż 2 g sproszkowanego imbiru dziennie. Spożycie większej dawki może powodować skurcze macicy, a nawet wywołać przedwczesny poród.Imbir to przyprawa o bardzo charakterystycznym smaku. Najczęściej stosowany jest na przeziębienie ze względu na właściwości rozgrzewające, przeciwkaszlowe, przeciwbakteryjne i przeciwzapalne. Tak naprawdę niewiele osób wie, że jest skuteczny także w leczeniu niestrawności, nudności i wymiotów. Poza tym może być stosowany przez osoby cierpiące na reumatyczne zapalenie stawów. Jak jeść imbir? Eksperymentuj i nie ograniczaj się do schematycznych przepisów.
- F Khorasani i in., A systematic review of the efficacy of alternative medicine in the treatment of nausea and vomiting of pregnancy, „Journal of Obstetrics and Gynaecology” 2020, nr 40, s. 10–19.
- M. Park i in., Antibacterial activity of [10]-gingerol and [12]-gingerol isolated from ginger rhizome against periodontal bacteria, „Phytother Res.” 2008, nr 11, s.1446–1449.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.