Serce - jak jest zbudowane i jak o nie dbać?
Jak dbać o serce? Aby ten najważniejszy narząd ciała działał prawidłowo, ważne jest przestrzeganie zaleceń zdrowego trybu życia. W ten sposób ograniczysz liczbę czynników ryzyka chorób układu krążenia, takich jak zawał i niewydolność serca czy choroba wieńcowa.
Serce - czym jest, gdzie leży, z czego się składa i jak działa?
Serce to narząd mięśniowy, będący nie tylko kluczowym element układu krwionośnego, ale całego organizmu. Głównym jego zadaniem jest pompowanie krwi do naczyń krwionośnych, a w ten sposób rozprowadzenie po całym ciele tlenu i składników odżywczych. Są one niezbędne do prawidłowej pracy każdej tkanki. Serce pompuje krew tylko w jednym kierunku - to zasługa zastawek, które zapobiegają jej cofaniu. Mięsień sercowy współuczestniczy też w procesie usuwania z organizmu zbędnych produktów metabolizmu.
Położenie serca - narząd ten znajduje się w środkowej części klatki piersiowej, między płucami. Tylna jego powierzchnia leży w pobliżu kręgosłupa, a przednia przylega do mostka i żeber. Serce umiejscowione jest w swego rodzaju worku ochronnym, który nazywa się osierdziem.
Budowa serca - wyróżniamy cztery jamy:
prawy i lewy przedsionek, położone u góry,
prawa i lewa komora, położone pod przedsionkami.
Możesz się spotkać z określeniami „serce prawe” i „serce lewe”. Odnoszą się one do podziału serca na prawy przedsionek i prawą komorę, które tworzą serce prawe, oraz na lewy przedsionek i lewą komorę, które stanowią serce lewe.
Należy wspomnieć o budowie ściany serca, w której wyróżnia się trzy warstwy:
nasierdzie - stanowi zewnętrzną warstwę tkanek serca. Spełnia funkcję warstwy ochronnej,
śródsierdzie - środkowa, największa i najważniejsza, warstwa ściany serca. Zalicza się do niej takie składniki, jak:
śródsierdzie właściwe (mięsień sercowy),
układ bodźcotwórczo-przewodzący serca (reguluje rytmikę pracy serca),
szkielet serca,
wsierdzie - najbardziej wewnętrzna warstwa ściany serca. Wnikają do niej naczynia włosowate (cienkościenne naczynie krwionośne) i zakończenia nerwowe.
Jak bije serce?
Bicie serca przedstawiamy, podając liczbę uderzeń wykonanych w ciągu minuty. Prawidłowe bicie serca wynosi 60-100 uderzeń na minutę. Nieprawidłowe oznacza za szybką lub za wolną pracę. Zbyt szybkie bicie serca to tachykardia (inaczej - częstoskurcz). Stwierdza się je przy akcji serca wynoszącej więcej niż 100 uderzeń na minutę. Z kolei o zbyt wolnej pracy serca (bradykardii) mówi się, gdy akcja serca spada poniżej 60 uderzeń na minutę.
Za nieprawidłowe bicie serca odpowiada wiele czynników. W przypadku tachykardii mogą to być: stres, intensywny wysiłek fizyczny, przyjmowanie używek, napady lękowe, odwodnienie, nadmierna utrata krwi, gorączka, niedotlenienie, arytmia, wstrząs, nadczynność tarczycy. Z kolei bradykardia towarzyszy m.in.: zaburzeniom przewodnictwa, zatruciom mentolem, hiperkaliemii (podwyższonemu poziomowi potasu we krwi), niedoczynności tarczycy. Zbyt wolne bicie serca nie musi być związane z żadną chorobą. Fizjologiczna bradykardia nierzadko stwierdzana jest u sportowców.
Choroby serca - duży problem medyczny
Choroby serca należą do częściej występujących w społeczeństwie schorzeń. Z uwagi na ich charakter podzielone zostały na wrodzone i nabyte. Pierwsze najprościej określić jako nieprawidłowości w budowie dużych naczyń krwionośnych lub serca, do których doszło w życiu płodowym. Zdecydowanie bardziej rozpowszechnione od nich są nabyte choroby serca. Wśród najczęstszych wymieniamy:
niewydolność serca - stan, który opisuje się jako upośledzoną zdolność serca do zaopatrzenia organizmu w wystarczającą ilość tlenu, za co odpowiada nieprawidłowa struktura lub złe funkcjonowanie tego mięśnia. Wśród najczęstszych przyczyn niewydolności serca wymienia się: chorobę niedokrwienną serca, zawał serca, choroby zastawkowe, nadciśnienie tętnicze, kardiomiopatię,
zapalenie mięśnia sercowego - stan zapalny toczący się w sercu, spowodowany zazwyczaj infekcją wirusową (np. enterowirusami, wirusami różyczki, polio, grypy, ospy wietrznej i półpaśca) lub bakteryjną (np. przecinkowcem cholery, maczugowcem błonicy, dwoinką rzeżączki, pałeczką grypy). Rzadziej zapalenie serca wywołane jest przez grzyby, toksyny, pasożyty, alergie i czynniki fizyczne,
chorobę niedokrwienną serca, zwaną też chorobą wieńcową - stanowi konsekwencję przewlekłego stanu niewystarczającego zaopatrzenia komórek serca w substancje odżywcze i tlen (zazwyczaj miażdżycy). Chorobie wieńcowej towarzyszą: ból (nazywany dusznicą bolesną), płytki oddech, ucisk za mostkiem, mdłości, pocenie się, kołatanie serca, szybsze bicie serca,
krwotok sercowy - wynaczynienie krwi, czyli jej wydostanie się poza system sercowo-naczyniowy. Dochodzi do tego w wyniku uszkodzenia mięśnia sercowego, np. ran kłutych serca, pęknięcia blizny pozawałowej,
migotanie przedsionków - najczęstsze zaburzenie rytmu serca. Charakteryzuje się nieskoordynowanym pobudzeniem pracy przedsionków serca i szybką akcją komór. Najczęstszymi czynnikami predysponującymi do migotania przedsionków są niewydolność serca i wady zastawek,
zawał mięśnia sercowego - potocznie określany atakiem serca. To martwica mięśnia sercowego, do której dochodzi w wyniku niedokrwienia. Za nie zaś odpowiada zamknięcie tętnicy wieńcowej, której zadaniem jest doprowadzenie krwi do serca. Do zawału predysponuje wiele czynników, np. nadciśnienie tętnicze, starszy wiek, otyłość,
zaburzenia rytmu serca (arytmie) - tzw. niemiarowość serca to stan, w którym skurcze mięśnia sercowego są nieregularne,
zapalenie osierdzia lub wsierdzia - zmiany zapalne, które mają najczęściej charakter infekcyjny - pierwotny lub są efektem innej choroby.
Specjalistami zajmującymi się leczeniem chorób serca są kardiolodzy, a w razie konieczności zabiegi operacyjne przeprowadzają kardiochirurdzy.
Jak można ocenić stan serca?
W ocenie stanu serca wykorzystuje się wywiad chorobowy, czyli rozmowę z lekarzem, podczas której zadaje on pytania odnośnie do doświadczanych dolegliwości, wcześniej przyjmowanych leków, stylu życia - diety, aktywności, stresu itp. Aby ocenić stan serca, lekarz przeprowadza badanie przedmiotowe - osłuchiwanie czynności serca stetoskopem. Inne badania serca to m.in.:
badanie profilaktyczne krwi - morfologia i profil lipidowy,
pomiar ciśnienia tętniczego krwi - prawidłowa wartość ciśnienia tętniczego u osoby dorosłej to 120/80 mmHg,
EKG (elektrokardiogram), czyli badanie czynności elektrycznej serca przeprowadzane przy użyciu aparatu zwanego elektrokardiogramem. Urządzenie rejestruje i utrwala impulsy elektryczne powstające w mięśniu sercowym,
holter EKG - polega na całodobowym monitorowaniu rytmu pracy serca. Zapisuje aktywność elektryczną serca w pamięci elektronicznej lub na taśmie magnetycznej,
holter ciśnieniowy, czyli ABPM - polega na całodobowym monitorowaniu ciśnienia tętniczego krwi. Badanie przeprowadza się z użyciem mankietu na ramię i sprzężonego z nim rejestratora,
ECHO serca - badanie ocenia budowę serca i prawidłowość przepływów krwi. Najprościej mówiąc, jest to USG serca połączone z badaniem dopplerowskim,
RTG klatki piersiowej - polega na krótkotrwałym napromieniowaniu, dzięki czemu uzyskuje się obraz analizowanego obszaru, w tym np. położenia mięśnia sercowego względem innych narządów, wielkość budujących go struktur, niektóre wady,
tzw. test wysiłkowy - badanie określa wydolność organizmu. Zwykłe EKG pokazuje niedokrwienie serca w spoczynku. Przy podejrzeniu choroby wieńcowej ma jednak miejsce niedokrwienie stymulowane wysiłkiem, stąd konieczność przeprowadzenia testu prowokującego niedokrwienie,
tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny serca i naczyń wieńcowych,
angiografia - badanie przepływu krwi przez naczynia krwionośne. Pozwala na uwidocznienie zwężeń lub niedrożności w tętnicach i naczyniach krwionośnych. Odmianą angiografii jest koronarografia. To badanie pokazuje zmiany w tętnicach wieńcowych, które doprowadzają krew do serca.
Jak dbać o serce?
Jak dbać o układ krwionośny? Prowadź prozdrowotny tryb życia, czyli m.in.:
podejmuj regularną aktywność fizyczną,
ogranicz spożywanie alkoholu,
zaprzestań palenia papierosów,
ogranicza działanie stresu i naucz się, jak w konstruktywny sposób sobie z nim radzić,
postaw na zdrową, zbilansowaną, zrównoważoną dietę - w ten sposób obniżysz poziom cholesterolu i zwalczysz nadmierną masę ciała. Duże znaczenie ma też przyjmowanie odpowiedniej ilości wody, co najmniej 2 l dziennie.
Jak wyrobić zdrowe nawyki żywieniowe, które pozytywnie wpłyną na Twoje serce? Dowiedz się
Jak można wzmocnić serce? Wprowadź do swojego jadłospisu przyprawy i zioła na serce. Wśród nich na uwagę zasługują zwłaszcza:
głóg - zwiększa ukrwienie serca, poprawia siłę skurczu mięśnia sercowego, działa przeciwmiażdżycowo i antyarytmicznie,
miłorząb dwuklapowy - udrażnia i wzmacnia ścianki naczyń krwionośnych, uaktywnia krążenie w kończynach,
czosnek - naturalny antybiotyk, obniża stężenie tłuszczów we krwi, a w ten sposób ogranicza ryzyko powstania zmian miażdżycowych,
serdecznik lekarski - reguluje pracę serca, zmniejsza wahania ciśnienia tętniczego krwi, łagodzi bólu w okolicach serca.
Pamiętaj o regularnych, profilaktycznych badaniach, których zakres najlepiej jest przedyskutować z lekarzem. Niezbędne skierowania otrzymasz podczas konsultacji z kardiologiem online.
- G. Herold, Medycyna wewnętrzna. Repetytorium dla studentów medycyny i lekarzy, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2004, s. 308.
- R. Rubin, Naturalne metody na silne serce, Wydawnictwo Vital, Białystok 2018.
- A. Szczeklik, Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, t. 1, Medycyna Praktyczna, Kraków 2005, s. 215, 242-247.
- J. McMurray, M.A. Pfeffer, Heart failure, „The Lancet” 2005, t. 365, nr 9474, s. 1877–1889.
- M.E. Senderski, Zioła w leczeniu dolegliwości serca i układu krążenia, Herbavis, Łódź 2011.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.