Sposoby na ból po oparzeniu
Oparzenie to jedno z najbardziej bolesnych urazów. Jego stopień zależy od tego, jak mocno zostały uszkodzone tkanki. W zależności od rodzaju oparzenia oraz substancji, przez którą do niego doszło, stosuje się różne sposoby łagodzenia bólu.
Polecane
Czym jest oparzenie?
Oparzenie to uszkodzenie tkanek, spowodowane działaniem wysokiej temperatury. Jego przyczyny są różne. Do oparzenia może dojść na skutek:
promieniowania rentgenowskiego oraz ultrafioletowego,
kontaktu skóry z gorącym przedmiotem, cieczą lub ogniem,
kontaktu ze żrącymi substancjami,
przepływu prądu przez ciało.
Każde z tych źródeł powoduje inne skutki i wymaga innej metody terapii. W przypadku oparzenia kwasem na skórze pojawiają się suche strupy, natomiast po oparzeniu substancją zasadową strup jest miękki i wilgotny. Oparzenia radiacyjne są efektem długiej ekspozycji na promieniowanie. Mogą przybierać różne formy – od rumienia po ból, pieczenie, a nawet gorączkę i nudności.
Niezależnie od źródła oparzenia dzielą się one na cztery stopnie. Pierwszy uznawany jest za najłagodniejszy. Objawia się zaczerwienieniem skóry, pieczeniem i niewielkim obrzękiem. Nie dochodzi do degeneracji skóry właściwej, oparzenie nie pozostawia więc po sobie blizn i znika po złuszczeniu naskórka. Drugi stopień oparzenia dzieli się na IIA (czyli powierzchowne z pęcherzami) i IIB (głębsze, które pozostawia blizny). Najgroźniejsze są oparzenia typu trzeciego oraz czwartego. W oparzeniu typu III dochodzi do uszkodzenia skóry właściwej, a czasami nawet organów wewnętrznych oraz kości. Nie poczujesz bólu, gdyż uszkodzone są też zakończenia nerwowe. Pojawia się martwica skóry, która wysycha, tworząc strupy. Ten typ oparzenia może zagrażać życiu, a w leczeniu często potrzebny jest przeszczep skóry. Czwarty stopień oparzenia odpowiada zwęgleniu tkanek.
W przypadku jakiegokolwiek oparzenia warto wiedzieć, jakie kroki należy podjąć, aby samodzielnie zwalczyć ból i uczucie dyskomfortu.
Jak można leczyć oparzenia?
Metoda leczenia oparzeń zależy od ich stopnia i substancji, które je wywołały. Najczęściej spotykane są oparzenia po opalaniu. Pojawiają się po zbyt długiej ekspozycji na słońce skóry niezabezpieczonej filtrami. Osoby o jasnej karnacji i włosach są na nie bardziej narażone niż posiadacze ciemniejszej cery. Pierwszym objawem poparzenia słonecznego jest zaczerwienienie, pieczenie i ból skóry. Pojawia się on po kilku godzinach od opalania. W takiej sytuacji należy schładzać ciało okładami z zimnej wody bądź kefiru lub jogurtu naturalnego. Można w tym celu użyć aloesu, który zawiera substancje łagodzące oraz przyspiesza gojenie i regenerację skóry. Przy mocnym poparzeniu słonecznym może dojść do udaru cieplnego. Pojawią się wówczas gorączka, dreszcze, ból głowy oraz nudności.
W tym wypadku poza dora źnym łagodzeniem objawów konieczna jest konsultacja z lekarzem, np. internistą.
Przy oparzeniach termicznych najpierw należy schłodzić oparzone miejsce. Możesz to zrobić np. czystą, bieżącą wodą. Pamiętaj jednak, że woda nie może być zbyt zimna. Optymalna temperatura wody wynosi 15–20 stopni. Ranę trzeba też zabezpieczyć jałowym opatrunkiem. W przypadku oparzeń chemicznych najważniejsze jest, aby określić źródło poparzenia i się go pozbyć. Gdy już to zrobisz, postępuj jak przy oparzeniu termicznym. Upewnij się tylko, czy źródłem poparzenia nie jest tlenek wapnia. Wchodzi on bowiem w reakcję z wodą.
Jakie preparaty można stosować na oparzenia?
Gdy już złagodzisz dolegliwości bezpośrednio po oparzeniu, musisz zastosować substancje, dzięki którym pozbędziesz się bólu i zredukujesz ryzyko powstania blizn. W aptece dostępnych jest mnóstwo środków na oparzenia. Możesz zastosować:
opatrunki z jonami srebra,
aerozole,
kremy,
pianki,
żele,
maści.
Preparaty te zawierają pantenol i alantoinę, które ułatwiają gojenie się ran i przyspieszają regenerację skóry. Działają również łagodząco i chłodząco. Pamiętaj jednak, aby nie przekłuwać pęcherzy z płynem surowiczym, ponieważ możesz w ten sposób doprowadzić do zakażenia w tym miejscu. Nie stosuj także na ranę alkoholu, bo może ją podrażnić i spowodować jeszcze większy ból.
Zdarzają się sytuacje, że na skutek wypicia żrącej substancji dochodzi do poparzenia przełyku. Dzieje się tak zwłaszcza w przypadku dzieci. Przy poparzeniu przełyku kategorycznie nie można wywoływać wymiotów.
Nie zawsze jesteś w stanie uniknąć oparzenia. Może pojawić się niezależnie od Ciebie. Warto jednak zachowywać rozwagę w kontaktach z przedmiotami lub substancjami, które mogą prowadzić do oparzeń. Najważniejsze to wiedzieć, jak zachować się, gdy już do oparzenia dojdzie, oraz jak złagodzić ból i inne negatywne dla organizmu konsekwencje.
- P. Dziewulski i in., ABC oparzeń, Wydawnictwo Medyczne Górnicki.
- A.T. Trott, Rany i obrażenia. Zaopatrywanie i pielęgnacja ran w stanach nagłych, Edura Urban & Partner.
- W. Frosik, Postępowanie ratownicze w oparzeniach, Wydział Zdrowia i Nauk Medycznych Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.
