Czym jest kandydoza? Rodzaje i przyczyny jej powstania
Kandydoza to inaczej drożdżyca. To zakażenie wywołane przez grzyby z rodzaju Candida. Choć są one naturalnym składnikiem flory większości ludzi, w zbyt dużej ilości stanowią problem zdrowotny. Sprawdź, jakie czynniki predysponują do powstania kandydozy. Poznaj rodzaje kandydozy oraz jej charakterystyczne objawy.
Czym jest kandydoza?
Kandydoza to rodzaj grzybicy. Wywołują ją najczęściej grzyby z rodzaju Candida, a znanych jest około 200 gatunków. Spośród nich 15 określono jako chorobotwórcze dla człowieka. Szczególnie groźny jest gatunek Candida albicans, czyli bielnik biały. Potocznie grzyby te nazywane są drożdżakami, a wywołane przez nie zakażenia – drożdżycą. Specjaliści podkreślają, że grzyb ten występuje u 40–80% ludzi jako składnik naturalnej flory organizmu. W normalnych warunkach nie powoduje kłopotów ze zdrowiem. W sprzyjających mu okolicznościach natomiast namnaża się nadmiernie i powoduje kandydozę.
Sprawdź, jak zapobiec grzybicy. Poznaj skuteczne sposoby profilaktyki zakażeń grzybiczych.
Kandydozie sprzyjają przede wszystkim:
zaburzenia hormonalne,
niedobory witaminowe, a zwłaszcza witamin z grupy B,
mikrourazy i maceracja skóry,
otyłość,
cukrzyca,
choroby autoimmunologiczne,
schorzenia przebiegające z obniżeniem odporności, przyjmowanie leków obniżających odporność (np. steroidy, leki immunosupresyjne),
stosowanie antybiotyków (wyniszczają florę bakteryjną organizmu),
alkoholizm,
zaniedbania higieniczne,
stan po rozległych zabiegach operacyjnych, ciężkich oparzeniach,
wentylowanie mechanicznie, cewnikowanie,
dieta bogata w cukry (są doskonałą pożywką dla grzybów).
Poznaj zasady diety bez węglowodanów. Dowiedz się, na czym polega taki sposób żywienia.
Jakie są rodzaje kandydozy?
Najpopularniejszy podział kandydozy obejmuje zakażenia:
uogólnione – dotyczące różnych tkanek i narządów (skrajną postacią jest sepsa grzybicza wywołana przez Candida),
układowe – dotyczące konkretnego narządu,
powierzchowne – obejmujące skórę i błony śluzowe.
Wyróżnia się ponadto kandydozę:
błony śluzowej – zakażenie jamy ustnej, języka, gardła, narządów płciowych, przełyku, przewodu pokarmowego itp.,
skóry,
głęboką – zakażenie narządów wewnętrznych, np. zapalenie opon mózgowych wywołane przez Candida, zapalenie wsierdzia wywołane przez Candida, kandydozę płuca, śledziony czy nerki.
Jak widzisz, kandydoza rozwinąć może się w dowolnej lokalizacji. Najczęściej rozpoznawana jest jednak kandydoza jamy ustnej, skóry i paznokci oraz sromu i pochwy.
Objawy chorobowe kandydozy
Objawy kandydozy są różne w zależności od lokalizacji zakażenia. Oto krótka charakterystyka wybranych postaci:
kandydoza skóry
ogniska zapalne wyraźnie odgraniczone od skóry zdrowej, sączące, nierzadko pokryte białawym nalotem,
nieprzyjemny zapach skóry,
wzmożone łuszczenie się jej,
sączące zmiany rumieniowe,
bolesne popękania z maceracją naskórka,
najczęściej dotyczy fałdów skórnych (pachowe, pachwinowe, brzuszne, szpara międzypośladkowa), okolicy pieluszkowej u niemowląt, przestrzeni między palcami rąk, rzadziej stóp;
kandydoza jamy ustnej
biały nalot na podniebieniu, języku, wewnętrznej stronie policzków i dziąsłach,
uczucie suchości lub pieczenia w jamie ustnej,
odczuwanie nieprzyjemnego smaku w ustach,
bolesne pęknięcia w kącikach ust,
ból podczas połykania,
zaczerwienienie jamy ustnej,
swędzenie skóry wokół ust;
kandydoza żołądka i jelit
ból brzucha,
biegunki lub zaparcia,
wzdęcia,
gazy,
mdłości,
wymioty,
uczucie pełności,
nieprzyjemny zapach z ust,
spadek masy ciała,
krwawienia z przewodu pokarmowego,
owrzodzenia, rzadziej powierzchowne nadżerki błony śluzowej;
kandydoza pochwy i sromu
uporczywy świąd oraz podrażnienie pochwy i sromu,
zaczerwienienie i obrzęk okolic intymnych,
obfita biała, bezwonna wydzielina z pochwy o wyglądzie twarogu,
niekiedy uczucie pieczenia i dyskomfort, zwłaszcza podczas stosunku, podczas oddawania moczu i w czasie kąpieli.
Jeśli masz objawy mogące wskazywać na kandydozę to zgłoś się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej a w przypadku objawów w okolicach intymnych – do ginekologa.
Jak leczyć kandydozę?
Kandydoza wymaga leczenia. Lekarz dostosuje terapię do Twoich potrzeb i aktualnego stanu. Najczęściej leczenie polega na stosowaniu miejscowych preparatów przeciwgrzybiczych. W przypadku kandydozy paznokci są to specjalne lakiery lub sztyfty, grzybicy miejsc intymnych – globulki, przy zakażeniach skóry – kremy, maści, kandydozy jamy ustnej – płukanki, zawiesiny do inhalacji i pędzlowania. Jeśli leczenie miejscowe nie przynosi oczekiwanych rezultatów, przy długotrwałym zakażeniu lub nasileniu zmian chorobowych wskazana jest terapia ogólna. Do najczęściej stosowanych leków przeciwgrzybiczych należą: ketokonazol, nystatyna, amfoterycyna B, natamycyna, itrakonazol, flukonazol i terbinafina.
Pamiętaj, że leczenie kandydozy to długotrwały proces, którego nie należy przerywać przedwcześnie, może się ona bowiem rozprzestrzenić się na inne narządy. Przed rozpoczęciem leczenia lekarz potwierdzi rozpoznanie kandydozy – skieruje Cię na badanie mikrobiologiczne wraz z określeniem gatunku grzyba oraz jego lekowrażliwości. Zanim rozpoczniesz leczenie, wyeliminuj czynniki sprzyjające zakażeniu.
Wspomagającą rolę odgrywa przestrzeganie zasad higieny, stosowanie probiotyków (produktów zawierających bakterie o dobroczynnym wpływie na florę bakteryjną organizmu), odpowiednia dieta. Po konsultacji z lekarzem możesz zastosować też wcierki z oleju z oregano w skórę i płytkę paznokcia, okłady z octu jabłkowego na kandydozę skóry, płukankę z wody utlenionej i sody oczyszczonej czy płukankę z olejkiem z drzewa herbacianego na kandydozę jamy ustnej.
- A. Kurnatowska, P. Kurnatowski, Mykologia medyczna, Edra Urban & Partner, Wrocław 2018.
- B. Petkowicz, M. Skiba-Tatarska, J. Wysokińska-Miszczuk, Kandydoza jamy ustnej, „Gerontologia Polska” 2006, t. 14, nr 4, s. 160–164.
- P. Rogalski, Kandydoza przewodu pokarmowego — fakty i mity, „Gastroenterologia Kliniczna” 2010, t. 2, nr 3, s. 87–97.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.