Czym jest koło tętnicze mózgu? Budowa i zadania koła Willisa
Koło tętnicze mózgu, zwane też kołem Willisa, to swego rodzaju pierścień naczyń, które łączą przednie i tylne krążenie w mózgowiu. Sprawdź, jakie naczynia budują koło tętnicze Willisa. Dowiedz się również, jakie patologie mogą występować w tym układzie naczyń i tym samym zaburzać ukrwienie mózgu.
Czym jest koło tętnicze mózgu?
Koło tętnicze mózgu to układ tętnic, które zaopatrują mózgowie w krew. Dla określenia tego układu stosowana jest również nazwa „koło tętnicze Willisa”. Pochodzi ona od nazwiska angielskiego lekarza Thomasa Willisa, który poza opisaniem tej sieci tętniczej u podstawy mózgu jako pierwszy dokonał również opisu zespołu niespokojnych nóg oraz głosił naczyniową teorię powstawania migrenowych bólów głowy (tzw. wazodylatacji). Ten układ naczyń krwionośnych ma swój początek w trzech źródłach – w tętnicy podstawnej oraz w obu tętnicach szyjnych wewnętrznych.
Dowiedz się, czym jest wstrząs mózgu i stłuczenie mózgu. To dwa odrębne stany, które mogą zaburzać pracę układu nerwowego. Sprawdź, czym się charakteryzują i jakie objawy im towarzyszą.
Koło tętnicze mózgu – anatomia
W skład koła tętniczego Willisa wchodzą następujące naczynia krwionośne:
prawa i lewa tętnica szyjna wewnętrzna – główne naczynie, które zaopatruje w krew tętniczą przednią część mózgowia, rozchodzi się od 3–4 kręgu szyjnego, czyli od miejsca podziału tętnicy szyjnej wspólnej, do podstawy czaszki;
prawa i lewa tętnica przednia mózgu – jedna z końcowych gałęzi tętnicy szyjnej wewnętrznej;
tętnica łącząca przednia – naczynie to łączy prawą i lewą tętnicę przednią mózgu, umiejscowione jest w dole przednim czaszki;
prawa i lewa tętnica łącząca tylna – naczynie to zamyka od tyłu koło tętnicze mózgu, odchodzi od tętnicy szyjnej wewnętrznej i łączy ją z tętnicą tylną mózgu;
prawa i lewa tętnica tylna mózgu – końcowa gałąź tętnicy podstawnej.
Warto wspomnieć, że tętnica środkowa i podstawna mózgu, mimo że dostarczają do mózgu krew, to nie wchodzą w skład koła tętniczego Willisa. Poza tym od przedstawionego wyżej klasycznego opisu koła tętniczego mózgowia istnieją wyjątki – dla przykładu niektóre naczynia, zamiast biec osobno, są ze sobą połączone (np. obie tętnice przednie mózgu są połączone w jedno naczynie).
Jakie zadania wykonuje koło tętnicze mózgu?
Ułożenie tętnic w koło Willisa odpowiada za prawidłowe ukrwienie mózgowia, czyli zaopatrywanie mózgu w wystarczającą ilość krwi. Gałęzie koła Willisa dostarczają krew do całego mózgowia, okolic nosa, oczodołów i części opony twardej. Tym samym koło tętnicze przeciwdziała niedokrwieniu tkanek budujących mózg. Nawet gdy jedno z tworzących go naczyń krwionośnych zostanie zablokowane czy zwężone, to krew w dalszym ciągu będzie rozprowadzana po mózgowiu za sprawą pozostałych tętnic koła Willisa, o ile są one drożne.
Koło Willisa – położenie
Oto jak przedstawia się położenie koła tętniczego mózgu:
na podstawie czaszki;
w części środkowej dołu środkowego czaszki;
w przestrzeni podpajęczynówkowej;
otacza siodło tureckie;
tworzy krąg dookoła ciał suteczkowatych, blaszki krańcowej, guza popielatego, istoty dziurkowanej tylnej, skrzyżowania wzrokowego.
Z czego mogą wynikać zaburzenia w pracy koła tętniczego mózgu?
Zaburzenia w pracy układu tętniczego Willisa związane są z nieprawidłowościami rozwijającymi się w obrębie tworzących je naczyń krwionośnych. Utrudnienia w ukrwieniu mózgu mogą być konsekwencją m.in.:
braku jednej z tętnic przednich mózgu;
niedorozwoju, czyli tzw. hipoplazji jednej z tętnic przednich mózgu;
braku tętnicy łączącej przedniej;
braku jednej lub obu tętnic łączących tylnych;
hipoplazji jednej lub obu tętnic łączących tylnych;
hipoplazji odcinka P1 tętnicy tylnej mózgu;
miażdżycy tętnic mózgowych, która zmniejsza ich światło;
skrzepu krążącego w naczyniach krwionośnych, który może dotrzeć do mózgu i zablokować światło naczynia;
zaburzeń autoregulacji makrokrążenia;
niewydolności krążenia ogólnego;
zaburzenia w mikrokrążeniu, związanego m.in. z obecnością tętniaka mózgu (wybrzuszenia, które grozi pęknięciem ściany naczynia krwionośnego i krwotokiem w mózgu);
zaburzonej lepkości i krzepliwości krwi;
hipowolemii (stanu, w którym w naczyniu krwionośnym znajduje się zbyt mała ilość krwi względem jego objętości);
niedokrwistości (tzw. anemii – choroby polegającej na zmniejszeniu poniżej normy stężenia hemoglobiny we krwi lub liczby krwinek czerwonych);
ropnia mózgu (ogniska zapalnego, rozwijającego się głównie w przebiegu zakażenia bakteryjnego ośrodkowego układu nerwowego);
autoimmunologicznego zapalenia mózgu (choroby układu nerwowego, u której podstaw leży nieprawidłowe funkcjonowanie układu immunologicznego);
zbyt wysokiego poziomu ciśnienia śródczaszkowego.
Skutki niedokrwienia mózgu
Tkanka nerwowa, która buduje mózg, jest bardzo wrażliwa na niedokrwienie, a zatem na niedotlenienie (za małą ilość tlenu) i niedożywienie (za małą ilość składników odżywczych). Zaburzenia w ukrwieniu mózgu wiążą się z szeregiem niebezpiecznych dla zdrowia, a nawet dla życia, konsekwencji. Nie można lekceważyć takich objawów, jak:
ból i zawroty głowy;
asymetria twarzy, opadanie kącika ust;
wymioty, nudności;
zaburzenia mowy – afazja, problemy ze znalezieniem odpowiedniego słowa czy zrozumieniem mowy;
zaburzenia czucia w kończynach;
osłabienie siły mięśniowej;
niedowłady kończyny górnej lub dolnej;
pogorszenie sprawności ruchowej, zaburzenia chodu;
zaburzenia widzenia, ruchów gałek ocznych;
tachykardia (przyspieszona praca serca);
zaburzenia równowagi;
utrata przytomności.
Zaburzenia w pracy koła Willisa grożą udarem mózgu, który może być krwotoczny (wywołany wylewem krwi do mózgu) lub niedokrwienny (związany z zatrzymaniem dopływu krwi do mózgu), a następnie wtórnie ukrwotoczniony. Udar niedokrwienny określany jest zawałem mózgu. W zależności od tego, w którym miejscu doszło do uszkodzenia mózgu, konsekwencje zawału będą różne. Dla przykładu uszkodzenie kory ruchowej mózgu wiąże się z przeciwstronnym niedowładem; uszkodzenie kory czuciowej mózgu – z przeciwstronnym zaburzeniem czucia; uszkodzenie kory wzrokowej mózgu – z zaburzeniami widzenia; uszkodzenie w pniu mózgu – z powstaniem naprzemiennych zespołów pniowych, m.in. zespołu Foville’a, zespołu Benedikta, zespołu Webera, zespołu Wallenberga,zespołu Millarda i Gublera.
Zapewnij sobie wsparcie w powrocie do zdrowia
Obserwujesz u siebie objawy dające podejrzenie nieprawidłowości w pracy tętnic mózgowych? Zapewnij sobie wsparcie w diagnostyce i dochodzeniu do zdrowia, decydując się na Polisę Zdrowie Welbi. To prywatne ubezpieczenie zdrowotne, dzięki któremu możesz zyskać m.in.:
konsultacje u lekarzy specjalistów bez skierowania (nawet 39 specjalistów w pakiecie OCHRONA GOLD, w tym neurolog i chirurg naczyniowy),
dostęp do minimum 190 badań diagnostycznych, w tym do diagnostyki obrazowej, np. rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa,
wizyty u lekarzy bez konieczności czekania w długich kolejkach – ze specjalistą skonsultujesz się z reguły w ciągu 3 dni roboczych (z neurologiem i chirurgiem naczyniowym w ciągu 5 dni), a z lekarzem POZ w ciągu 1 dnia;
opiekę w placówkach na terenie całego kraju – prawie 3500 placówek współpracujących z ubezpieczycielem w 650 miastach Polski;
możliwość e-wizyty, podczas której otrzymasz receptę i zwolnienie lekarskie, jeśli lekarz uzna to za konieczne.
Wypełnij formularz i zamów ofertę. Sprawdź, co możesz zyskać, wybierając pakiet Polisy Zdrowie Welbi. Ochrona ubezpieczeniowa działa niemal od razu po opłaceniu pierwszej składki.
Pamiętaj, że podejrzenie incydentu naczyniowego mózgu to wskazanie do wezwania pomocy medycznej!
- A. Bochenek, M. Reicher, Anatomia człowieka, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1993.
- A. Bochenek, M. Reicher, S. Hiller i wsp., Układ naczyniowy, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2004.
- A.T. Dorobisz, W. Herfurt, Zespół kręgowo-podstawny i inne patologie tętnic kręgowych w ocenie dopplerowskiej, „Udar Mózgu” 2001, t. 3, nr 1, s. 35–41.
- J. Dymecki, J. Kulczycki, Neuropatologia, Urban&Partner, Wrocław 2005.
- R. Podemski, Kompendium neurologii, Via Medica, Gdańsk 2008.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.