Kora wierzby – właściwości i działanie. Jak stosować korę wierzby?
Kora wierzby uważana jest za naturalny zamiennik aspiryny. Stanowi cenne źródło kwasu salicylowego. Spektrum działania kory wierzby jest bardzo szerokie. Surowiec znany jest zwłaszcza z działania przeciwgorączkowego, przeciwbólowego i przeciwzapalnego.
Lecznicze działanie kory wierzby znane jest od bardzo dawna. Zajmuje ona jedno z najbardziej znaczących miejsc w dziejach farmacji i medycyny. Kory wierzby można używać od wewnątrz, jak i od zewnątrz. Surowiec stosować można m.in. jako napar, odwar, nalewkę, wcierkę, kąpiel leczniczą czy okłady.
Kora wierzby – pochodzenie i skład surowca
Kora wierzby (z łac. Salicis cortex) to surowiec leczniczy wykorzystywany od stuleci. Znany był już w starożytnej Grecji – Hipokrates czy Pedanios Dioskurydes korzystali z niego w leczeniu zapalenia stawów. Już kilka tysięcy lat temu dobroczynny wpływ kory wierzby na zdrowie odkryli chińscy lekarze. Jednak dopiero w XIX wieku rozpowszechniono stosowanie tego surowca. Pozyskiwany jest z wierzby białej (z łac. Salix alba), która rośnie najczęściej na podmokłych terenach przy rzekach, na zalewowych łąkach i na bagnach.
Kora z wierzby ma bardzo bogaty skład. Zawiera przede wszystkim glikozydy salicylowe (salikortyna, salicyna, populina, fragilina, acetylosalicylina), flawonoidy, gorycze, kwasy fenolowe, garbniki (kwas taninowy, katechinę), żywice. Poza tym wierzba biała stanowi cenne źródło składników mineralnych, jak potas, żelazo, sód. Kora z wierzby białej bywa nazywana naturalną aspiryną, w zasadzie jest środkiem ją zastępującym. Znany lek jest bowiem półsyntetycznym wyciągiem z kory wierzby białej.
Kora wierzby – właściwości i działanie
Kora białej wierzby wykazuje liczne działanie prozdrowotne. Znana jest zwłaszcza z działania przeciwbakteryjnego, przeciwzapalnego, przeciwgorączkowego, przeciwbólowego. Dlatego można ją stosować przy przeziębieniu, grypie i innych infekcjach. Z uwagi na przeciwmiażdżycowe i przeciwzakrzepowe działanie kora wierzby zmniejsza ryzyko zawału mięśnia sercowego i innych chorób układu krążenia, które uważa się obecnie za najbardziej rozpowszechnione w społeczeństwie. Hamuje zlepianie się płytek krwi oraz powstawanie blaszek miażdżycowych na ścianach naczyń krwionośnych.
Jakie jeszcze właściwości ma kora wierzby? Surowiec ten łagodzi bóle reumatyczne i wspomaga zwalczanie stanów zapalnych stawów. Polecany jest przy bezsenności, migrenie i nerwobólach. Redukuje objawy towarzyszące zespołowi napięcia przedmiesiączkowego. Jeśli szukasz zioła na żołądek, to kora wierzby również doskonale się sprawdzi. Wykazuje działanie rozkurczowe. Warto po nią sięgnąć przy biegunkach i w przypadku nieżytu jelit.
Na co działa kora wierzby? Surowiec ten oprócz licznego działania od wewnątrz przydaje się również w leczeniu zmian skórnych. Kora wierzby wspomaga proces gojenia się ran, gdyż skutecznie odkaża i ściąga. Polecana jest w walce z trądzikiem. Łagodzi podrażnienia, oczyszcza pory, usuwa martwy naskórek. W ten sposób skóra jest lepiej dotleniona i odżywiona. Jak widzisz, kora wierzby to środek pomocny na wiele dolegliwości. Innym surowcem o równie szerokim spektrum działania jest witania ospała. Znana też jako ashwagandha właściwości ma także niezwykłe.
Czy są przeciwwskazania do stosowania kory wierzby?
Kora wierzby białej ma pewne przeciwwskazania do stosowania. Przede wszystkim będą to:
alergia lub nadwrażliwość na którykolwiek z jej składników, a zwłaszcza na salicylany lub leki z grupy niesterydowych leków przeciwzapalnych (NLPZ),
astma oskrzelowa – może nasilać jej przebieg,
choroby nerek lub wątroby,
problemy z krzepliwością krwi,
wrzody żołądka i dwunastnicy,
niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej.
W przypadku ciąży lub karmienia piersią wskazana jest wcześniejsza konsultacja z lekarzem, zanim podejmie się decyzję o przyjmowaniu wierzbowej kory. Surowca nie powinno się też podawać dzieciom.
Kora wierzby – jak stosować?
Kora wierzby białej stosowana może być na kilka sposobów. Bez wątpienia największą popularnością cieszy się herbata z kory wierzby fachowo określana jako napar. Jak się ją przygotowuje? Należy 1 łyżkę suszonej kory wierzby zalać 1 szklanką wrzątku. Miksturę odstawia się pod przykryciem na 10–15 minut do zaparzenia. Napar z kory wierzby zaleca się spożywać 1–2 razy dziennie po 1 szklance.
Kora wierzby białej użyta może być do zrobienia odwaru. W tym celu 1 łyżkę surowca zielarskiego zalewa się 1,5 szklanki wody i wstawia na ogień. Po doprowadzeniu do wrzenia miksturę należy jeszcze gotować przez pół godziny. Po tym czasie ściąga się z ognia i odstawia pod przykryciem na kwadrans. Pamiętaj, aby przecedzić odwar przed użyciem. Preparat powinien być spożywany świeżo przygotowany, po posiłkach, 3 razy dziennie po 1 szklance.
Warto też wypróbować działanie nalewki z kory wierzby białej. Jak ją przygotować? 100 g surowca zielarskiego zalej 400 ml alkoholu o mocy 40–60%. Miksturę odstaw szczelnie zamkniętą w ciemne miejsce na 14 dni do maceracji. Po tym czasie trzeba ją przefiltrować i zlać do butelek. Zaleca się spożywanie 3–4 razy dziennie po 1 łyżce rozcieńczonej w 50 ml wody. Spożywając korę wierzby, zwróć uwagę, aby nie przekroczyć maksymalnej dobowej dawki, która dla osób dorosłych określona została na 12 g.
Stosowanie kory wierzby na ciało od zewnątrz
Cenne działanie kory wierzby na skórę zapewnić możesz, robiąc okłady z odwaru. Wystarczy nasączyć nim gazę i przykładać do zmienionej chorobowo skóry. Inną propozycją są lecznicze kąpiele. W tym celu 100 g kory świeżej lub wysuszonej gotuj przez 20 minut w 1 l wody, po czym dodaj do kąpieli. Kora wierzby pomaga też na nadmiernie przetłuszczające się i wypadające włosy czy łupież. W tym przypadku przyrządza się wywar. 100 g kory i 100 g korzenia łopianu gotuj w 1 l wody przez mniej więcej 20 minut. Ciepłą miksturą płucz głowę po umyciu.W sprzedaży oferowany jest też ekstrakt wodno-glicerynowy z wierzby białej. Można go dodawać do kosmetyków na twarz do pielęgnacji cery tłustej i trądzikowej oraz do pielęgnacji włosów z tendencją do łupieżu.
- J. Baraniak, M. Kania, Wybrane surowce zielarskie o działaniu przeciwbólowym, przeciwzapalnym i przeciwreumatycznym, w„Postępy Fitoterapii”, 2011, nr 2, s. 94–99.
- A. Ożarowski, Wierzba purpurowa jako roślina lecznicza, w„Herba Polonica”, 1997, t. 43, nr 2, s. 184–186.
- A. Zielonka, I. Łoniewski, L. Samochowiec i in., Właściwości farmakologiczne standaryzowanego wyciągu z kory wierzby (Cortex salicis), w„Postępy Fitoterapii”, 2000, nr 2, s. 23–30.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.