Jak wygląda leczenie kręgozmyku?

Diagnostyka kręgozmyku

Diagnostyka to jeden z istotnych elementów postępowania u osób z podejrzeniem kręgozmyku – pozwala nie tylko na potwierdzenie obecności schorzenia, ale również na ocenę stopnia ześlizgu kręgosłupa. Lekkie stopnie schorzenia nierzadko bywają niewidoczne z zewnątrz, stanowią niewyraźną i słabo zarysowaną deformację pleców. Mogą one jednak powodować zespół pewnych dolegliwości korzeniowych, czyli objawów o charakterze neurologicznym. Wczesna diagnostyka i leczenie kręgozmyku zmniejsza ryzyko postępu ześlizgu i związanego z tym pogorszenia stanu zdrowia aparatu ruchu.

Duże kręgozmyki są łatwiejsze do rozpoznania, ponieważ w ich przebiegu – poza objawami takimi jak miejscowy ból i drętwienia z tendencją do promieniowania wzdłuż nogi – zaobserwujesz deformację sylwetki. Ześlizg kręgów zmienia ustawienia miednicy, która jest teraz bardziej pionowa i powoduje, że pośladki stają się bardziej wiotkie. To z kolei wpływa na pogorszenie sprawności ruchowej i utrudnia chodzenie. W efekcie tego pojawia się kompensacyjne garbienie się górnych odcinków kręgosłupa.

Aby rozpocząć leczenie kręgozmyku, istotne jest wykonanie zdjęć rentgenowskich. Wykonuje się je w pozycji stojącej, nawet jeśli to powoduje dyskomfort. Leżenie na plecach podczas rentgena jest niewskazane – sprzyja samoistnemu nastawianiu się kręgosłupa, a to oznacza uzyskanie zafałszowanych wyników. 

Uzupełniającym badaniem bywa zwykle tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny. Są one cennymi narzędziami zwłaszcza do oceny zwężenia kanału kręgowego w kręgozmyku spowodowanym zmianami zwyrodnieniowymi.

Farmakoterapia na kręgozmyk

Pozwala ona złagodzić nieprzyjemne dolegliwości związane z przesunięciem poszczególnych odcinków kręgosłupa względem siebie i uciskiem przez kręgi korzeni nerwowych. Farmakoterapia zwykle obejmuje środki o działaniu przeciwbólowym, przeciwzapalnym i zmniejszającym napięcie mięśni. W przypadku silnych dolegliwości, farmakologiczne leczenie kręgozmyku obejmuje również iniekcje dokręgosłupowe, czyli zastrzyki.

Farmakoterapia, choć skutecznie łagodzi dolegliwości, stanowi tylko metodę uzupełniającą. Niezbędne są ćwiczenia na kręgozmyk i inne zabiegi.

Rehabilitacja kręgozmyku

Leczenie kręgozmyku jest zalecane wszystkim chorym, niezależnie od stopnia ześlizgu. Ma ono na celu nie tylko zmniejszenie dolegliwości, ale również repozycję uskoku kręgów. Rehabilitację wykorzystuje się przy mniejszego stopnia kręgozmykach, zwłaszcza jeśli chodzi o ćwiczenia ruchowe czy zabiegi fizykoterapeutyczne.

Zabiegi fizykalne zwykle wykonuje się przed sesją treningową w sali gimnastycznej, gdyż działanie prądów, ciepła, ultradźwięków czy pola elektromagnetycznego (w zależności od zabiegów, jakie zostaną Ci zalecone) korzystnie wpływają na napięcie mięśni i elastyczność powięzi przykręgosłupowych. Zabiegi fizykoterapeutyczne przyspieszają procesy regeneracji uszkodzonych w wyniku zmian zwyrodnieniowych kręgów. Rozluźnione po działaniu zabiegów struktury kręgosłupa są bardziej podatne na wpływ ćwiczeń i lepiej reagują na gimnastykę. Repozycja kręgozmyku za sprawą ćwiczeń przebiega bardziej efektywnie.

Leczenie kręgozmyku wiąże się nie tylko z wykonywaniem odpowiednich ćwiczeń korekcyjnych, ale także unikaniem pewnych czynności w dniu codziennym. To ważne, zwłaszcza jeśli lubisz niektóre dyscypliny sportowe czy rekreacyjne. Wskazana jest ostrożność podczas aktywności wymagającej skakania czy ruchów związanych ze skłonem pleców w tył. Zachowaj uwagę np. podczas ćwiczenia pilates czy jogi.

Zaopatrzenie ortopedyczne

Jeśli Twój kręgozmyk postępuje lub jego stopień jest zaawansowany, najprawdopodobniej dostaniesz zalecenie stosowania wsparcia ortopedycznego. Przy lekkich kręgozmykach gorsety, sznurówki czy inne ortezy nie są wymagane, chyba że dolegliwości korzeniowe stają się uciążliwe. Wówczas takie akcesoria, dzięki biernej repozycji kręgozmyku i stabilizacji danego odcinka kręgosłupa, mogą przynieść ulgę od przykrych objawów.

Zaopatrzenie ortopedyczne bywa także cennym wsparciem po operacyjnych metodach leczenia kręgozmyku. Ułatwia ono utrzymanie operowanej okolicy w bezruchu i w odciążeniu, przez co tkanki szybciej się goją i nie sprzyjają powstawaniu dolegliwości.

W ramach zaopatrzenia ortopedycznego oprócz różnorodnych stabilizatorów, sięgnij także po przybory ułatwiające chodzenie, np. kule łokciowe. Możesz z nimi chodzić zarówno przy znacznych stopniach kręgozmyku, jak i po operacji i traktować jako wsparcie w odciążeniu pleców.

Leczenie operacyjne kręgozmyku

Lekarz zaproponuje Ci operację, jeśli:

• metody zachowawcze nie przynoszą efektu przez co najmniej 3 miesiące, 

• ból korzeniowy postępuje i staje się uciążliwy w życiu codziennym, 

• ześlizg postępuje i osiąga stopień większy niż II według skali Meyerdinga.

Wyróżnia się kilka rodzajów operacji. Ich charakter zależy od Twojego wieku, stopnia kręgozmyku oraz rodzaju dolegliwości.

Wśród możliwości operacyjnych wymienia się m.in. tzw. spondylodezę tylną in situ, czyli operacyjne usztywnienie danego odcinka kręgosłupa bez nastawienia. Takie leczenie proponowane jest głównie młodym wiekowo pacjentom z lekkim stopniem kręgozmyku, którzy skarżą się na okresowe bóle kręgosłupa.

Za najczęściej wybierany zabieg operacyjny uważa się tzw. repozycję, czyli nastawienie kręgozmyku i stabilizację odcinka specjalnymi instrumentami. Zdarza się także, że konieczna (głównie w bardziej zaawansowanych stopniach schorzenia) jest dodatkowo rewizja kanału kręgowego w miejscu, gdzie doszło do ucisku korzeni nerwowych przez uskok. To powszechna praktyka zwłaszcza przy kręgozmyku powstałym na tle zwyrodnieniowym.