O czym świadczy kwaśny zapach potu? Prawdopodobne przyczyny Co to jest pot? Dlaczego się pocimy?
Wydzielanie potu to naturalny proces. Pot zdrowej osoby jest bezwonny. Nieprzyjemny zapach potu może mieć błahe przyczyny, ale niekiedy oznacza zmiany chorobowe w organizmie. Sprawdź, kiedy zapach potu powinien skłonić Cię do wykonania badań lekarskich.
Pot jest naturalną wydzieliną ciała – powstaje w gruczołach, które znajdują się na całej powierzchni skóry. Gruczoły potowe dzielimy na apokrynowe i ekrynowe. Gruczoły apokrynowe znajdują się zawsze przy aparacie włosowym i gruczołach łojowych, natomiast gruczoły ekrynowe są samodzielnym przydatkiem skóry. Pot wydzielany przez każdą z grup gruczołów ma inną konsystencję i skład.
Pot wydzielany przez gruczoły ekrynowe jest bezwonny i bezbarwny, składa się głównie z wody, chlorku sodu oraz tych produktów przemiany materii, które są zbędne i zostają w ten sposób wydalone przez skórę. Wydzielina z gruczołów apokrynowych ma charakterystyczny zapach i żółtą barwę. Ten rodzaj potu jest bogaty w proteiny, którymi bakterie się żywią. Podczas procesu metabolizacji potu z gruczołów apokrynowych powstaje charakterystyczny, nieprzyjemny zapach.
Intensywny zapach potu – przyczyny fizjologiczne
Jeśli na ciele znajduje się więcej gruczołów apokrynowych, wówczas pocenie się jest przyczyną nieprzyjemnego zapachu ciała. Wciąż jednak jest to przyczyna fizjologiczna, niestanowiąca powodu do obaw. Osoby, u których potowych gruczołów apokrynowych w skórze jest więcej, muszą bardzo starannie dbać o higienę, aby czuć się świeżo i ładnie pachnieć. Bardzo ważna jest dokładna higiena i stosowanie odpowiednich kosmetyków. Dobrym wyborem jest używanie antyperspirantów, które hamują pocenie.
Czy dieta i styl życia mają wpływ na zapach potu?
Oczywiście – jak już wiesz, składnikiem potu wydzielanego przez gruczoły apokrynowe są zbędne składniki przemiany materii. Jeśli w Twojej diecie jest dużo składników chemicznych, pijesz alkohol i palisz papierosy, zapach potu może być bardzo nieprzyjemny. Jego przyczyną są toksyny wydalane przez skórę wraz z potem. Zmiana trybu życia na zdrowy może być najlepszym rozwiązaniem kłopotu z nieprzyjemnym zapachem potu. Często wystarczy rzucenie szkodliwych nałogów i wdrożenie zdrowych nawyków żywieniowych, aby pot zmienił zapach na prawidłowy. W codziennej diecie powinny znaleźć się owoce i warzywa oraz produkty o wysokiej zawartości cynku i witaminy B.
Czy kwaśny zapach potu może być objawem choroby?
Tak, stany chorobowe przyczyniają się do bardziej intensywnego zapachu potu. Nie tylko poważne choroby przewlekłe, ale również niegroźne infekcje mogą spowodować, że pot ma bardziej intensywny zapach niż zwykle. W każdym przypadku sposobem na rozwiązanie problemu jest wizyta u lekarza w celu zdiagnozowania przyczyny i wdrożenie odpowiedniego leczenia.
Choroby, które mogą być przyczyną kwaśnego zapachu potu, to m.in.:
otyłość – jest określana jako jednostka chorobowa, której towarzyszy wydzielanie potu o nieprzyjemnym zapachu;
cukrzyca – pot osób cierpiących na tę chorobę może mieć charakterystyczny zapach acetonu lub zgniłych owoców;
choroby nerek – pot ma zapach amoniaku;
problemy hormonalne, w tym choroby tarczycy;
schizofrenia – pot osób cierpiących na to schorzenie ma silny zapach octu.
Naturalnie sam zapach potu nie jest jedynym objawem powyższych schorzeń. Każdej z wymienionych jednostek chorobowych towarzyszy cały zespół bardzo charakterystycznych symptomów i wyraźne pogorszenie się samopoczucia chorego. Jeśli podejrzewasz u siebie którąś z nich, jak najszybciej udaj się do swojego lekarza. Na podstawie zgłoszonych przez Ciebie dolegliwości zleci on odpowiednie badania laboratoryjne. Dopiero po ich interpretacji będzie można podjąć odpowiednie leczenie lub wykonać dalszą diagnostykę. Warto jednak zapamiętać, że kwaśny zapach potu najczęściej towarzyszy zaburzeniom metabolicznym, i to właśnie tę przyczynę należy wykluczyć w pierwszej kolejności.
Kwaśny zapach potu u dziecka – czy jest powodem do obaw?
Pot małego dziecka jest zwykle bezwonny, ale pojawienie się nieprzyjemnego zapachu nie powinno wywoływać u rodzica paniki. Zapach potu u dziecka może zmienić się również pod wpływem dużej aktywności bez dostarczenia organizmowi wystarczającej ilości płynów. Nie jest to objaw chorobowy, wystarczy zadbać o to, aby dziecko więcej piło. Nadmierna potliwość i towarzyszący jej kwaśny zapach mogą być objawem sezonowej infekcji, np. zwykłej grypy. Jeśli jednak maluch nie jest przeziębiony lub nie zaraził się w przedszkolu chorobą wirusową, warto wykonać u niego podstawowe badania laboratoryjne krwi i moczu. Podobnie jak u osób dorosłych, u dzieci kwaśny zapach potu może być przyczyną zaburzeń poziomu cukru we krwi lub innych zaburzeń metabolicznych. Czasem specyficzny zapach potu wywołany jest również przez alergie lub nietolerancje pokarmowe, ale zwykle towarzyszą mu inne bardzo charakterystyczne dolegliwości, takie jak wysypka, opuchlizna, katar, kaszel czy nawracające problemy gastryczne.
Kwaśny zapach potu może być sygnałem ostrzegawczym, ale nie zawsze nim jest. Pamiętajmy, że zapach wydzielany przez nasze ciało oraz zapach potu często są konsekwencją niezdrowego trybu życia. Pierwszym krokiem po tym, jak zauważymy, że nasze ciało pachnie nieprzyjemnie, zawsze powinna być zmiana trybu życia na zdrowszy. Detoks organizmu również będzie tu bardzo pomocny. Kolejnym krokiem jest wizyta u lekarza rodzinnego i wykonanie podstawowych badań.
- T. Wolski, B. Kędzia, Farmakoterapia skóry. Cz. 1. Budowa i fizjologia skóry, „Postępy Fitoterapii” 1/2019.
- T. Wolski, B. Kędzia, Farmakoterapia skóry. Cz. 2 Przenikanie substancji przez skórę, „Postępy Fitoterapii” 1/2019.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.