Lek homeopatyczny – co to jest?
Leki homeopatyczne wytwarzane są z surowców pochodzenia roślinnego, mineralnego, zwierzęcego. Występują w różnej postaci. Mają wiele wskazań do stosowania, np. zapalenie zatok, ból głowy, egzema, kolka jelitowa. Sprawdź, na czym polega działanie środków homeopatycznych.
Homeopatia to system medycyny niekonwencjonalnej. Po raz pierwszy przedstawiona została w 1796 r. przez pochodzącego z Niemiec lekarza Samuela Hahnemanna. Lek homeopatyczny zawiera znacznie mniejsze ilości substancji aktywnych w porównaniu ze środkami stosowanymi w konwencjonalnej medycynie. W ramach homeopatii do organizmu osoby chorej wprowadza się śladowe ilości substancji, które zdaniem zwolenników tego podejścia w większym stężeniu mogłyby wywołać dolegliwości. Leki w homeopatii przygotowywane są przez sukcesywne rozcieńczanie, które nadaje im określoną wartość potencji homeopatycznej. W zależności od tego podzielone zostały na słabe, średnie, wysokie i bardzo wysokie.
Jakie są leki homeopatyczne?
W lekach homeopatycznych z reguły stosuje się środki pochodzenia zwierzęcego, mineralnego czy roślinnego. Te pierwsze pozyskiwane są z wydzielin (np. z jadu), z poszczególnych narządów (np. ekstrakt z wątroby kaczki berberyjskiej) czy z całych owadów (np. z mrówek czerwonych). Zwolennicy homeopatii stosują je do zwalczania chorób przewlekłych i ostrych. Leki mineralne wytwarzane są m.in. z soli wapnia, związków siarki, złota, srebra, krzemu, selenu. W ramach terapii homeopatycznych stosuje się je w leczeniu przewlekłych dolegliwości. Leki roślinne powstają w procesie macerowania w alkoholu całych roślin lub poszczególnych ich części (np. korzenia, łodygi, liści, kłącza, kwiatów, owoców, bulw). Przeznaczone są do łagodzenia objawów chorobowych. W składzie leków homeopatycznych nie ma z reguły substancji chemicznych, opracowanych laboratoryjnie.
Rozpowszechnione są jednoskładnikowe leki homeopatyczne, jak np.:
Argentum nitricum – polecany przy zapaleniu spojówek, w dolegliwościach ze strony układu pokarmowego, bezsenności, problemach z głosem,
Aloe – przeznaczony do leczenia hemoroidów, biegunki, wzdęć,
Arnica montana – wykorzystywana przy obrzękach, siniakach, krwiakach, stłuczeniach,
Chamomilla vulgaris – zalecany w stanach skurczowych przewodu pokarmowego.
Wśród leków homeopatycznych wyróżnia się też:
nozody – produkowane z patologicznie zmienionych tkanek i narządów ludzkich lub zwierzęcych, wydzielin powstałych podczas toczącego się procesu chorobowego, martwych drobnoustrojów i ich produktów przemiany materii, płynów ustrojowych z czynnikiem chorobotwórczym. Przykładowe nozody to: zmacerowane płuco gruźlicze, sporysz, ślina psa ze wścieklizną, potencjonowane kamienie żółciowe,
sarkody – produkowane ze zdrowych tkanek i wydzielin pochodzących od ludzi lub zwierząt nieobjętych chorobą. Oto przykładowe sarkody: adrenalina, kortykotropina, hormony tarczyc owiec.
W jakiej postaci występują leki homeopatyczne?
Wyróżniamy leki homeopatyczne, które mają postać:
stałą (tabletki, czopki, granulki, ziarenka powlekane, globulki),
płynną (syropy, nalewki, krople do oczu czy nosa, płyny do wstrzykiwania, oleje),
półpłynną (maści, kremy).
W większości przypadków nie ma przeciwwskazań lub istnieją niewielkie przeciwwskazania do ich przyjmowania. Niemniej jednak ich użycie powinno zostać skonsultowane z lekarzem lub farmaceutą.
W jakich dolegliwościach stosuje się leki homeopatyczne?
W sprzedaży spotkać można szeroką ofertę leków homeopatycznych. Wykorzystuje się je w leczeniu naturalnym egzemy, w przypadku bólu głowy, kaszlu, infekcji górnych dróg oddechowych, alergii skórnej, atopowego zapalenia skóry. Homeopatia znalazła też zastosowanie w łagodzeniu dolegliwości ciążowych. Stanowi element naturalnego leczenia zatok. Dostępne są również środki na przypadłości powszechnie występujące wśród dzieci, np. na ząbkowanie, kolkę, chorobę lokomocyjną. Spotkać można leki przeznaczone do zwalczania schorzeń narządu ruchu, neuralgii, migren, stanów zapalnych układu moczowego, chorób układu oddechowego, opryszczki czy boreliozy. Produktów tych nie używa się do likwidowania poważnych stanów w organizmie, np. zawału mięśnia sercowego, złamanej kości, zapalenia wyrostka robaczkowego.
Czy leki homeopatyczne działają?
Homeopatia to dość kontrowersyjny temat. Ma grono zarówno zwolenników, jak i przeciwników. W piśmiennictwie naukowym spotkać można doniesienia wskazujące na wątpliwą skuteczność homeopatii. Przeciwnicy tego podejścia zwracają uwagę, że efekty działania leków homeopatycznych nie mają wystarczającego oparcia w badaniach klinicznych. Brakuje dowodów naukowych potwierdzających słuszność ich stosowania, a jeżeli już jakieś dały pozytywne wyniki, to w większości z nich wykazano istnienie problemów metodologicznych lub nie udało się ich powtórzyć.
W związku z tym nie można ich uznać za jednoznaczny dowód skuteczności działania leków homeopatycznych. Jak wcześniej wspomniano, homeopatyczny lek może mieć różne stężenia substancji aktywnych, zdarzają się i takie, które nie mają ani jednej. W ich przypadku ciężko mówić o efekcie leczniczym; chodzi raczej o efekt placebo. Jak widać, zdania na temat homeopatycznych leków są podzielone. Zwolennicy twierdzą, że pomagają, a przeciwnicy – że ich skuteczność opiera się tylko na wierze chorego w ich działanie.
- E. Ernst, A systematic review of systematic reviews of homeopathy, „British Journal of Clinical Pharmacology”, 2002, t. 54, nr 6, s. 577–582.
- K. Linde, W.B. Jonas, D. Melchart i wsp., The methodological quality of randomized controlled trials of homeopathy, herbal medicines and acupuncture, „International Journal of Epidemiology” 2001, t. 30, nr 3, s. 526–531.
- A. Shang, K. Huwiler-Müntener, L. Nartey i wsp., Are the clinical effects of homoeopathy placebo effects? Comparative study of placebo-controlled trials of homoeopathy and allopathy, „The Lancet” 2005, t. 366, nr 9487, s. 726–732.
- M. Singh Jus, Podróż choroby. Wydawnictwo, Łańcut 2000.
- K. Smith, Homeopathy Is Unscientific and Unethical, „Bioethics” 2012, t. 26, nr 9, s. 508–512.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.