Czym są nagniotki na stopie?
Nagniotki (odciski) to obszary twardej, zgrubiałej skóry. Rozwijają się, gdy skóra jest narażona na duży nacisk lub tarcie. Często występują na stopach i mogą powodować ból i dyskomfort. W przypadku ich wystąpienia należy skonsultować się z podologiem celem uzyskania porady dotyczącej leczenia.
Nagniotki – jak powstają? Jakie są rodzaje?
Nagniotki to zmiany na stopach, które powstają w wyniku nadmiernego tarcia i nacisku. Występują w postaci malutkich, żółtych, cielistych i stwardniałych modyfikacji na naskórku. W języku potocznym nagniotki określa się jako odciski.
Zarówno odciski, jak i modzele powstają w wyniku powtarzającego się tarcia, pocierania lub podrażnień, spowodowanych naciskiem na skórę. Najczęstszą przyczyną są źle dopasowane buty. Przy odrobinie uwagi i troski można zapobiec większości przypadk ów odcisków lub modzeli. Nagniotki są mniejsze i głębsze niż modzele i mają twardy środek, otoczony opuchniętą skórą. Mogą być bolesne po naciśnięciu. Charakterystyczną cechą nagniotka jest istnienie rdzenia lub rogowego korzenia o niewielkiej średnicy, który może wnikać bardzo głęboko, tworząc twardą masę o różnych kształtach.
Twarde odciski często tworzą się na czubku palców lub zewnętrznej krawędzi małego palca. Miękkie nagniotki zaś mają tendencję do tworzenia się między palcami. Stanowią one nagromadzenie twardych, grubych obszarów skóry. Chociaż te stwardniałe obszary skóry mogą tworzyć się w dowolnym miejscu na ciele, zwykle widać je na stopach, dłoniach lub palcach.
Nagniotki występują w różnych formach i w różnym nasileniu, stąd w zależności od ich charakteru dzieli się je na 2 rodzaje, do których należą:
nagniotki twarde – zlokalizowane na czubkach palców; małe, twarde i gęste obszary, zwykle w obrębie większego obszaru pogrubionej skóry,
nagniotki miękkie – pojawiają się między palcami; białawoszare o miękkiej, gumowatej konsystencji.
Przyczyny powstawania nagniotków
Nagniotki spowodowane są tarciem i naciskiem w wyniku powtarzających się czynności. Niektóre źródła tego tarcia i nacisku to:
noszenie źle dopasowanych butów i skarpet – ciasne buty i wysokie obcasy mogą uciskać obszary stóp; gdy buty są luźne, stopa może wielokrotnie ślizgać się i ocierać o but,
pomijanie skarpet – może powodować tarcie na stopach,
gra na instrumentach lub używanie narzędzi ręcznych, wskutek czego powstają nagniotki na dłoniach, wynikające z powtarzającego się nacisku,
dziedziczna tendencja do powstawania nagniotków – nagniotki, które tworzą się na obszarach nieobciążonych, takich jak podeszwy i dłonie, mogą mieć związek z genetyką.
Objawy nagniotków
Mały nagniotek może nie wykazywać żadnych objawów. Większy jednak powoduje ból i dyskomfort, co z kolei uniemożliwia prawidłowe chodzenie. Obecność nagniotka charakteryzuje się objawami, takimi jak:
pogrubiona skóra, która jest twardsza niż otaczająca ją reszta skóry,
pojawienie się lekko bladego bądź żółtego przebarwienia,
ból lub dyskomfort w okolicy,
wrażenie, że chodzi się lub stoi na skale.
Jak pozbyć się nagniotków?
Najistotniejsz ą kwestią w leczeniu nagniotków jest ich zapobieganie, które definiowane jest przez odpowiednio dobrane buty. Wygodne obuwie umożliwia palcom poruszanie się wewnątrz buta z niewielkim odstępem między przodem buta a najdłuższym palcem. Jeśli to możliwe, należy unikać butów na obcasie, ponieważ zwiększają one nacisk na przód stopy.
Do innych metod zapobiegania nagniotkom możemy zaliczyć:
stosowanie amortyzowanych wkładek – filcowe podkładki, nielecznicze podkładki odciskowe lub bandaże na obszarach, które ocierają się o obuwie, są skuteczną metodą zapobiegania nagniotkom,
codzienne sprawdzanie stóp i utrzymywanie ich w czystości – stopy należy myć w ciepłej wodzie z mydłem, a po osuszeniu nakładać na nie nawilżający krem do stóp. Pomaga to zachować miękkość i elastyczność skóry.
Do skutecznych domowych metod pozbycia się nagniotków należy terapia z sodą oczyszczoną – 1 łyżkę sody oczyszczonej z niewielką ilością wody miesza się tak, aby powstała papka, którą następnie nakłada się na odcisk. Po 20–30 minutach mieszankę usuwa się, a nagniotek przeciera pilnikiem. Drugim ze sposobów jest moczenie stóp w ciepłej wodzie z dodatkiem 3 łyżek sody. Metoda ta należy do bardzo skutecznych ze względu na silne właściwości zmiękczające i złuszczające sody.
Jak leczyć nagniotki?
Nagniotki można leczyć samemu tylko wtedy, gdy znana jest przyczyna ich powstania. W aptekach jest dostępnych wiele środków na nagniotki bez recepty, wśród nich najpopularniejsze są plastry, które nakłada się punktowo. Plastry jednak mogą nie być odpowiednie dla niektórych osób, w tym chorych na cukrzycę, z problemami z krążeniem lub z delikatną skórą.
Osoby skarżące się na bardzo bolesne nagniotki, w których ból pogarsza się sukcesywnie lub istnieje podejrzenie zainfekowania zmiany, powinny udać się niezwłocznie do specjalisty. Objawy infekcji obejmują: zaczerwienienie, ból, obrzęk lub sączenie/ropę z nagniotka.
Pacjenci cierpiący na cukrzycę powinni udać się do podologa w celu uzyskania pomocy w pielęgnacji stóp i ewentualnego leczenia. Podolog leczy nagniotki lub mocno zrogowaciałe obszary za pomocą ostrza. Usuwa nim pogrubiony obszar skóry. Czynność ta jest całkowicie bezbolesna i skutecznie eliminuje ból oraz dyskomfort.
- Grouios G., „Footedness as a potential factor that contributes to the causation of corn and callus formation in lower extremities of physically active individuals”, The Foot, 2005, 15:3, s. 154–162.
- Silfverskiöld J.P., „Common foot problems”, Postgraduate Medicine, 1991, 89:5, s. 183–188.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.