Co powoduje napady wilczego głodu?

Czym są napady głodu i jakie mogą być ich konsekwencje?

Zaburzenia odżywiania są plagą naszych czasów. Zalicza się je do grupy chorób cywilizacyjnych. To zespół zaburzeń związanych z nieprawidłowymi zachowaniami żywieniowymi. Jedne z najbardziej znanych spośród nich to kompulsywne objadanie się, anoreksja i bulimia. Zaburzenia odżywiania są szczególnie rozpowszechnione u dzieci i młodzieży. Nierzadko cierpią na nie osoby, których zawód związany jest z utrzymaniem szczupłej sylwetki.

Napady głodu to jeden z głównych objawów części zaburzeń odżywiania, choć nie tylko. Wiedza na ten temat jest bardzo ważna, gdyż objadanie się pod wpływem ataków głodu ma negatywny wpływ na stan zdrowia. Wśród możliwych konsekwencji napadów głodu wymienia się problemy z trawieniem, nieprawidłową tolerancję glukozy i nadmierny przyrost masy ciała. Po spożyciu obfitego posiłku nierzadko pojawia się zgaga, nieprzyjemne uczucie ciężkości, odbijanie, nadmierne gazy, nudności. Podczas ataku głodu je się szybko, co sprzyja połykaniu dużej ilości powietrza. Stan ten określa się jako aerofagia, która objawia się gazami i wzdęciami.

Ataki głodu w bulimii i kompulsywnym objadaniu się

Przypadłościami, dla których objawem charakterystycznym są napady głodu, są bulimia i kompulsywne objadanie się. Bulimia to zaburzenie odżywiania, za które odpowiadają przeważnie często podejmowane próby odchudzania. Wprowadzenie ograniczeń żywieniowych, a zwłaszcza zredukowanie podaży węglowodanów, stanowi podstawę do powstawania napadów głodu. Po napadzie wilczego głodu chory na bulimię ma silne poczucie winy oraz odczuwa lęk przed wzrostem wagi, w związku z czym podejmuje działania zapobiegające przytyciu. Może to być prowokowanie wymiotów, stosowanie substancji przeczyszczających, intensywna aktywność fizyczna.

Napady wilczego głodu to też kluczowy symptom kompulsywnego objadania się. Przypadłość ta określana jest też jako wewnętrzny przymus nadmiernego jedzenia. Chore na nie osoby jedzą, mimo że nie czują głodu. Napad głodu zachodzi przeważnie w samotności. Po nim chory odczuwa głębokie poczucie winy, braku kontroli. W odróżnieniu od bulimii nie podejmuje jednak po ataku głodu zachowań kompensacyjnych. Inne jest też podłoże choroby. Kompulsywne objadanie się stanowi zazwyczaj reakcję na złość, strach, smutek czy sposób na wypełnienie pustki.

Napady głodu pojawiające się w przebiegu zaburzeń odżywiania leczone mogą być poprzez:

• psychoterapię, zazwyczaj podejście poznawczo-behawioralne,

• farmakoterapię, zazwyczaj leki przeciwdepresyjne z grupy SSRI,

• leczenie dietetyczne, czyli wykształcenie prawidłowych nawyków żywieniowych, dostarczenie odpowiedniej ilości kilokalorii, uzupełnienie niedoborów pokarmowych,

• Hospitalizację w cięższych przypadkach.

Atak głodu a błędy żywieniowe

Ataki głodu mogą wynikać z prowadzonego stylu życia. Szybkie tempo życia i nadmiar obowiązków sprawiają, że zachowania żywieniowe odbiegają od prawidłowych. Posiłki spożywa się w pośpiechu, śniadania są niewielkie albo nie ma ich wcale, przerwy między posiłkami są długie i nieregularne. Organizm w związku z tym nie otrzymuje na czas odpowiedniej ilości energii i stara się nadrobić jej braki nadmierną ilością spożytych naraz kalorii. Na napady głodu narażone są też osoby stosujące niewłaściwe, źle zbilansowane diety.

Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi w ciągu dnia powinno się przyjmować 4–5 posiłków, które spożywane powinny być o względnie stałych porach i w rozsądnych odstępach czasu. Nie można pomijać śniadań. To podstawowy posiłek, który determinuje w znacznej części metabolizm na cały dzień. Posiłki powinny być przyjmowane w spokoju, na siedząco, a każdy kęs dokładnie przerzuty. Ważne jest zredukowanie mało odżywczych przekąsek. Na Welbi możesz zapoznać się z informacjami o tym, jak ograniczyć słodycze.

Ataki głodu – co je powoduje?

Przyczyną ataków głodu może być stres. Towarzyszy mu wzmożona produkcja noradrenaliny, czyli neuroprzekaźnika zwiększającego apetyt na węglowodany. Aby zapobiec objadaniu się w stresie, warto podejmować konstruktywne sposoby radzenia sobie z nim. Pomocna w walce ze stresem okazuje się: medytacja, joga, ćwiczenia oddechowe, aktywność fizyczna, muzykoterapia. Za wzmożony apetyt odpowiadać mogą wahania hormonalne, stąd doświadczają go niektóre kobiety podczas miesiączki czy na początkowym etapie ciąży. Przyczyną ataków głodu może być też pragnienie. Spragniony organizm daje bowiem podobne objawy co głodny. Dlatego bardzo ważne jest nawadnianie się. Zaleca się spożycie średnio 2 l płynów dziennie.

Ataki wilczego głodu stanowią jeden z objawów cukrzycy. Towarzyszący tej chorobie spadek glikemii, czyli poziomu cukru we krwi, powoduje nieodpartą potrzebę zjedzenia czegoś. Napady głodu stanowić mogą konsekwencję uszkodzenia zlokalizowanego w mózgu ośrodka głodu i sytości. Stan taki rozwinąć się może w wyniku urazu mechanicznego, w przebiegu guza mózgu, czy stanowić powikłanie po przebytej operacji neurochirurgicznej. Oprócz ataków głodu zdarza się, że chorzy mogą stale doświadczać potrzeby posilania się.