Nietrzymanie moczu u dzieci – przyczyny, objawy, leczenie
Brak kontroli podczas oddawania moczu u małych dzieci jest całkowicie normalny. To dlatego maluchy do mniej więcej 2. roku życia noszą pieluchy na dzień i na noc. Nietrzymanie moczu i mimowolne moczenie po ukończeniu 5.–6. roku życia powinno wzbudzić czujność rodziców. Ta kłopotliwa przypadłość może świadczyć o chorobach układu moczowego lub nerwowego. Sprawdź, jak wygląda jej diagnostyka i leczenie.
Nietrzymanie moczu – co to takiego?
Nietrzymanie moczu, zwane również inkontynencją, polega na popuszczaniu moczu niezależnie od świadomej decyzji. Prowadzi to do częściowego lub całkowitego opróżnienia pęcherza i może w znaczący sposób utrudnić codzienne funkcjonowanie.
Mocz, który jest produkowany przez nerki, spływa do pęcherza moczowego i stopniowo go wypełnia. Dzięki mięśniom dna miednicy otaczającym cewkę moczową jego oddawanie może zostać powstrzymane aż do momentu, gdy będziesz mógł skorzystać z toalety. Gdy pęcherz jest pełny, mózg otrzymuje sygnał w postaci odczucia potrzeby oddania moczu (mikcji). Kolejny sygnał wędruje z mózgu do mięśni dna miednicy, które rozluźniają się i przestają blokować cewkę moczową. Skurcz mięśni pęcherza moczowego powoduje wydalenie moczu. Tak wygląda prawidłowy mechanizm, który uwzględnia kontrolę nad mikcją. Jeśli na którymkolwiek z tych etapów pojawiają się problemy – np. do mózgu nie docierają odpowiednie sygnały lub mięśnie dna miednicy nie reagują w odpowiedni sposób – mamy do czynienia z problemem nietrzymania moczu. Statystyki wskazują, że dotyczy on głównie osób starszych, a bardzo powszechne jest także nietrzymanie moczu w ciąży. Jednak problem dotyczy również dzieci w różnym wieku.
Nietrzymanie moczu u dzieci – rodzaje
Pierwsze skojarzenie z nietrzymaniem moczu u dzieci to popuszczanie w majtki i mimowolne moczenie się w nocy. Pojęcia te często używane są zamiennie, ale tak naprawdę służą do opisywania różnych problemów. Nietrzymanie moczu u dzieci może wynikać z wad układu wydalniczego lub nerwowego i ma zwykle charakter pierwotny (wiąże się z wadami wrodzonymi). Ten problem zdarza się rzadziej niż mimowolne popuszczanie moczu, które ma charakter wtórny i wiąże się z tym, że dziecko nie potrafi jeszcze kontrolować mięśni dna miednicy. Szczególnym rodzajem jest wysiłkowe nietrzymanie moczu, objawiające się niekontrolowaną mikcją podczas intensywnej aktywności fizycznej, kichania czy śmiechu. W literaturze fachowej spotkasz również klasyfikację mimowolnego oddawania moczu ze względu na porę, w której najczęściej się to odbywa. Można więc wyróżnić: moczenie nocne, dzienne lub mieszane (występujące zarówno w nocy, jak i w dzień).
Diagnostykę problemu warto rozpocząć, gdy przypadłość ta dotyczy odpieluchowanych dzieci i nie mija wraz z wiekiem. Już 3-latek potrafi świadomie powstrzymać oddawanie moczu, mimo że jeszcze nie do końca rozumie cały mechanizm. Zgłoś się po poradę lekarską, jeśli dziecko w wieku 5–6 lat wciąż moczy łóżko lub ma permanentnie mokrą bieliznę.
Objawy nietrzymania moczu u dzieci
Nietrzymanie moczu u dzieci to przypadłość, której objawów nie sposób przeoczyć. Najbardziej charakterystyczne symptomy to:
popuszczanie moczu podczas wysiłku;
moczenie bielizny i pościeli w czasie snu;
brak możliwości powstrzymania mikcji do momentu, aż dziecko będzie mogło skorzystać z toalety;
mokra bielizna, która świadczy o częściowym opróżnianiu pęcherza;
brak sygnalizowania potrzeb fizjologicznych.
Przyczyny nietrzymania moczu u dzieci
Przyczyny nietrzymania moczu zależą od charakteru dolegliwości. Jeśli ma ona charakter pierwotny, tj. wynika z wad wrodzonych, mogą powodować ją takie schorzenia, jak: mózgowe porażenie dziecięce, przepuklina oponowo-rdzeniowa czy niedorozwój kości krzyżowej. Nietrzymanie moczu bywa także efektem urazów lub guzów powstałych w obrębie rdzenia kręgowego lub mózgu.
Moczenie się, które nie ma związku z wadami wrodzonymi, wynika najczęściej z zaburzeń w funkcjonowaniu układu moczowego, takich jak pęcherz nadczynny (popuszczanie jako efekt nadmiernego parcia) czy pęcherz niedoczynny (niekontrolowana mikcja z powodu przepełnienia pęcherza). Częstą przyczyną jest także brak odpowiedniej koordynacji mięśni. Problem o charakterze wtórnym pojawia się też podczas infekcji układu moczowego, ale może mieć również podłoże emocjonalne.
Nietrzymanie moczu i mimowolne moczenie się – do jakiego lekarza się udać?
Jeśli obserwujesz niepokojące objawy dotyczące funkcjonowania układu moczowego u dziecka powyżej 5. roku życia, skonsultuj się z lekarzem. W pierwszej kolejności udaj się do pediatry, który na podstawie szczegółowego wywiadu zleci niezbędne badania i skieruje do specjalisty. Konieczna będzie wizyta u urologa dziecięcego, który postawi diagnozę i zaproponuje leczenie. Przed konsultacją ze specjalistą przygotuj odpowiedzi na następujące pytania, które często padają podczas wizyty:
Jak często dziecko oddaje mocz?
Od kiedy występuje problem nietrzymania moczu u dziecka?
W jakich sytuacjach dziecko najczęściej oddaje mocz w niekontrolowany sposób?
Jaką ilość płynów dziennie spożywa dziecko?
Czy w rodzinie były przypadki nietrzymania moczu?
Sprawdź też, jakie są przyczyny nietrzymania moczu po porodzie i do jakiego specjalisty się udać.
Leczenie nietrzymania moczu u dzieci – na czym polega?
Leczenie nietrzymania moczu zależy od przyczyny problemu. Jeśli jest nią choroba lub infekcja, w pierwszej kolejności należy zmierzyć się ze źródłem problemu i wdrożyć leczenie przyczynowe. Infekcja czy zaburzenia czynnościowe wymagają podania leków. Gdy moczenie nocne lub dzienne nie ma związku z poważnymi chorobami, stosuje się ćwiczenia na nietrzymanie moczu, które mają na celu wypracowanie prawidłowych nawyków. Należą do nich m.in.: opróżnianie pęcherza przed snem u dzieci, które mają problem z moczeniem nocnym, zwiększenie ilości przyjmowanych płynów, które pozwala zwiększyć pojemność pęcherza moczowego, lub też trening mikcji, polegający na opóźnianiu momentu oddania moczu, aby zmobilizować zwieracze cewki do pracy i nauczyć dziecko kontrolować ten proces.
- P. Radziszewski i in., Nietrzymanie moczu, PZWL Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa 2008.
- T. Drewa i in., Urologia – ilustrowany podręcznik dla studentów i stażystów, PZWL Wydawnictwo, Warszawa 2018.
- A. Antoniewicz, Urologia nieoczywista, PZWL Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa 2020.
- W. Kawalec, Pediatria, t. 1–2, PZWL Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa 2018.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.