Optymista – kim jest? Czy warto być optymistą i jak się nim stać?

Charakterystyka optymisty

Optymizm został sklasyfikowany przez dwóch wybitnych filozofów: Gottfrieda Leibniza i Artura Schopenhauera jako pogląd filozoficzny charakteryzujący się pozytywnym nastawieniem do rzeczywistości. Jest definiowany jako postawa praktyczno-poznawcza.

Jakie są najważniejsze cechy optymisty?

• wiara, że życie jest w jego rękach,

• pomijanie „czarnych” scenariuszy,

• ciągła radość i uśmiech,

• poczucie bycia szczęśliwym,

• umiejętność radzenia sobie z przeciwnościami losu,

• wiara w dobroć ludzi,

• brak zazdrości i zawiści wobec sukcesów innych ludzi,

• wiara w swoje możliwości i konsekwentne dążenie do celu,

• chęć niesienia pomocy,

• umiejętność czerpania radości z życia i wyciągania wniosków z trudnych sytuacji.

Według optymisty pozytywne zdarzenia i doświadczenia przeważają w jego życiu nad tymi złymi. Najczęściej wynika to z wychowania. Taka postawa stanowi rezultat wpojonego myślenia o istnieniu silnego związku między wiarą w siebie a osiąganiem sukcesów na polu prywatnym i zawodowym. Ponadto optymista to najczęściej człowiek, który przez całe swoje życie obserwował bardzo podobne postawy w swoim rodzinnym domu, w szkole lub wśród przyjaciół. Wniosek jest jeden: jeśli otaczasz się pozytywnymi ludźmi, jest duża szansa, że będziesz powielał ich postawę.

Naukowcy wskazują również, że duży wpływ na poczucie życiowej satysfakcji mają geny – aż w 50% ludzka zdolność do odczuwania szczęścia może być dziedziczna. Oznacza to, że niektórzy po prostu rodzą się szczęśliwi.

Czy warto być optymistą?

Zdecydowanie tak! Pewnie wiesz, że na temat siły pozytywnego myślenia napisano wiele książek i publikacji. Zatem co konkretnego może dać Ci optymizm?

Przede wszystkim, optymistom żyje się łatwiej. Są lubiani w pracy, mają szerokie grono znajomych, potrafią wyciągać wnioski z porażek i szybko przekuwają je w sukces. Nie potrafią się złościć czy chować urazy i są oparciem dla najbliższych.

Co więcej, bycie optymistą przekłada się na Twoje zdrowie. Człowiek szczęśliwy wyzwala w sobie endorfiny, które wzmacniają jego układ odpornościowy, więc znacznie mniej choruje. Ponadto, jeżeli mniej się stresujesz, to potrafisz działać szybciej, nie cierpisz na bezsenność, masz zdrowe serce i prawidłowe ciśnienie.

Mało tego, optymista w przeciwieństwie do pesymisty jest człowiekiem bardziej skutecznym i efektywnym. Nie skupia się na mało istotnych sprawach, ma w głowie swój cel i jest przeświadczony, że go osiągnie. Dzięki temu jest bardziej kreatywny, szybko przeciwdziała napotkanym problemom i błyskawicznie kojarzy fakty.

Czy optymizmu można się nauczyć?

Profesor psychologii Martin E.P. Seligman na podstawie wieloletnich badań wyciągnął wniosek, że emocje i działania zazwyczaj nie są bezpośrednim następstwem pojawiania się trudności, lecz raczej wynikają bezpośrednio z naszych przekonań o trudnościach. Oznacza to, że jeżeli zmienisz sposób myślenia o trudnościach, o wiele lepiej będziesz stawiać czoła rzeczywistości. Warto więc na samym początku zweryfikować własne nastawienie do życia. Kolejnym krokiem powinna być chęć zmian. Jeżeli podejmiesz decyzję w kierunku zmiany, osiągniesz już połowę sukcesu, gdyż fakt podejmowania wyzwań już stawia Cię po stronie optymistów nastawionych na rozwój.

Pewnie myślisz sobie: „Łatwo się mówi, ale co dalej?”. Otóż Seligman opracował pewne ćwiczenie, o nazwie TPSKA, które może Ci pomóc zmienić swoje nastawienie w stosunku do otoczenia. Polega ono na przejściu kolejno przez poniższe punkty:

• trudność (opis sytuacji, która jest dla Ciebie trudna),

• przekonanie (to, co myślisz o zaistniałej sytuacji),

• skutek (twoje uczucia lub działania w stosunku do sytuacji, w jakiej się znalazłeś),

• kwestionowanie (wykorzystywanie dowodów podważających negatywne myśli),

• aktywizacja (zaplanowanie korzystnych działań, przekuwanie porażki w coś pozytywnego).

Warunkiem działań jest zrozumienie własnego przekonania i reakcji na trudności. Reasumując, siła umysłu jest kluczowa, aby zmieniać własne nastawienie.

Seligman poleca również metodę implikacji. Polega ona na tym, aby przemyśleć, czy skutki trudności, jakie napotykamy, będą naprawdę aż tak poważne, jak nam się wydaje. Na przykład: czy to, że nie dostałeś wymarzonej pracy, oznacza, że nie będziesz miał w przyszłości więcej podobnych okazji? To przecież nie jest koniec świata ‒ być może wcale nie było to miejsce dla Ciebie, a w przyszłości trafisz na takie, w którym będziesz się realizował bardziej.

Jeżeli metoda implikacji nie działa, warto spróbować analizy swoich stwierdzeń. Bywa bowiem, że skutki posiadania pewnych przekonań są znacznie ważniejsze niż ich prawdziwość. Przykładowo: teściowa mnie nie lubi, ponieważ za każdym razem, gdy się spotykamy, nie zgadza się z moimi przekonaniami. Pomyśl jednak: może nie jest to kwestia antypatii, tylko jej odmiennych poglądów?

Jak więc sam widzisz, warto przeanalizować własne nastawienie do danej sytuacji i rzeczywistości, w jakiej się znalazłeś, zanim wyciągniesz wnioski. To bardzo pomaga w dążeniu do bycia optymistą.