Różyczka IgG – co to za badanie? Jak interpretować wyniki?

Rubella virus – jakie choroby wywołuje?

Zakażenie wirusem Rubella virus wywołuje różyczkę, czyli chorobę zakaźną, która może wystąpić w każdym wieku, jednak jest powszechnie znana jako choroba wieku dziecięcego, na którą najczęściej zapadają dzieci w wieku 5–9 lat. Zazwyczaj ma dość łagodny przebieg. Leczenie różyczki ma charakter objawowy, tj. polega na przyjmowaniu leków przeciwzapalnych, odpowiednim nawodnieniu organizmu oraz odpoczynku. 

Początkowe objawy różyczki łatwo pomylić z inną infekcją – są to: bóle głowy i gardła, gorączka, osłabienie, zmniejszenie apetytu i powiększenie węzłów chłonnych. Najbardziej charakterystyczną oznaką choroby jest wysypka w postaci drobnych, różowych plamek, która najpierw pojawia się na twarzy, a dopiero potem na tułowiu i kończynach. U niektórych osób występują także różowe plamki na podniebieniu. Zmiany skórne ustępują samoistnie w ciągu kilku dni. 

Zachorowania na różyczkę u osób dorosłych zdarzają się rzadko ze względu na obowiązkową szczepionkę, którą wprowadzono do Programu Szczepień Ochronnych w 1988 r. i na którą należy zgłosić się z dzieckiem w 13.–15. miesiącu i w 6. roku życia. W Polsce dostępny jest preparat skojarzony – szczepionka odra – świnka – różyczka – podawany w dwóch dawkach. Jego przyjmowanie zaleca się także kobietom, które planują rozpoczęcie starań o poczęcie dziecka, ponieważ zakażenie wirusem w trakcie ciąży może skutkować poronieniem.

Różyczka IgG – co to za badanie? 

„Różyczka IgG” to test diagnostyczny, który pozwala określić poziom przeciwciał skierowanych przeciwko wirusowi różyczki. W praktyce oznacza to, że dzięki temu badaniu dowiesz się, czy czy różyczkę masz już za sobą lub czy Twój organizm nabył odporność na tę chorobę po szczepieniu ochronnym. Oprócz przeciwciał IgG często oznacza się również przeciwciała klasy IgM – pomiar obu parametrów jest szczególnie istotny dla diagnostyki aktualnych zakażeń, które mogą przebiegać w sposób bezobjawowy lub dawać niespecyficzne objawy. 

Badanie na przeciwciała IgG i IgM nie różni się od badania krwi, które wykonujesz w ramach profilaktyki. Materiałem potrzebnym do badania jest próbka krwi pobierana zazwyczaj z żyły łokciowej. Cała procedura trwa zaledwie kilka minut i jest mało inwazyjna. Do punktu pobrań możesz przyjść w dowolnym momencie dnia i nie musisz być na czczo.

Różyczka IgG – jak interpretować wyniki?

Przeciwciała IgM pojawiają się już po 4 dniach od wystąpienia na skórze wysypki. Natomiast przeciwciała IgG widoczne są po 5–15 dniach od momentu wystąpienia wysypki i osiągają najwyższy poziom między 15. a 30. dniem. Aby zdiagnozować zespół różyczki wrodzonej u płodu, konieczne będzie wykonanie testu na obecność wirusów w płynie owodniowym lub we krwi płodu.

Wynik badania może być dodatni lub ujemny. Poziom przeciwciał określa się za pomocą jednostki U/ml (jednostka na mililitr surowicy krwi). Jeśli jest on niższy niż 10 U/ml, można mówić o wyniku ujemnym, występującym u osób zdrowych, które nie przeszły infekcji w przeszłości lub nie były na nią szczepione. Wynik powyżej 10 U/ml to wynik dodatni, który świadczy o przebytej chorobie lub o szczepieniu ochronnym, wykonanym w przeszłości. Kilkukrotnie podwyższona wartość może świadczyć o aktualnym zakażeniu wirusem.

Wirus różyczki IgG dodatni w ciąży – co oznacza?

Zakażenie Rubella virus ma łagodny przebieg u małych dzieci, jednak różyczka w ciąży to poważna infekcja, która może skończyć się poronieniem lub śmiercią płodu na późniejszym etapie. Zakażenia między I a II trymestrem mogą powodować zespół różyczki wrodzonej u dziecka, który objawia się m.in.:

• wadami nerek;

• deformacją kończyn;

• mikrocefalią (zmniejszoną objętością czaszki);

• wadami serca;

• wadami narządów płciowych;

• zaburzeniami słuchu i wzroku;

• zaburzeniami intelektualnymi;

• uszkodzeniem wątroby;

• opóźnieniem wzrostu.

Ginekolog prowadzący ciążę na samym początku zleca przyszłej mamie wykonanie szeregu testów na obecność przeciwciał, m.in. przeciwko wirusowi różyczki. Najbardziej pożądany jest w tym przypadku wynik dodatni, który nie świadczy o aktualnej infekcji, ale o tym, że kobieta nabyła odporność na skutek infekcji przebytej w dzieciństwie lub w drodze szczepienia ochronnego.