Skąpy okres – po czym go poznać i skąd się bierze?

Skąpy okres – jak wygląda?

Gdy myślisz o zaburzeniach miesiączkowania, jednym z pierwszych skojarzeń jest obfita lub bolesna miesiączka. Wydaje się, że kobiety, które mają krótki i skąpy okres, wygrały los na loterii. Niestety tak nie jest, a zbyt mała ilość krwi podczas menstruacji może być sygnałem, że w Twoim ciele dzieje się coś niepokojącego. Prawidłowy cykl miesiączkowy cechuje się regularnością i trwa średnio 28 dni, choć dopuszczalne jest 5 dni przesunięcia w obie strony. Krwawienie z dróg rodnych występuje przez 3-7 dni, ból w podbrzuszu nie utrudnia codziennego funkcjonowania, a całkowita utrata krwi wynosi 50-100 ml.

Skąpe miesiączki wyglądają zupełnie inaczej. Są praktycznie niezauważalne, bo trwają od kilku godzin do maksymalnie 3 dni, podczas których organizm wydala mniej niż 30 ml krwi. Jest to plamienie, które przeważnie nie wymaga używania podpasek ani tamponów – wystarczą zwykłe wkładki higieniczne, a czasem można obejść się bez nich. W trakcie skąpego okresu, zwanego w literaturze fachowej hypomenorrhoea, krew ma ciemnobrązowy kolor i niekiedy pojawiają się w niej skrzepy. Bóle menstruacyjne nie zależą jednak od tego, ile trwa okres i jak bardzo jest obfity. Również skąpa miesiączka może powodować silne bóle podbrzusza, nudności, osłabienie, bóle głowy, pleców etc. Ta przypadłość często idzie w parze z nieregularnością, dlatego trudno np. prowadzić kalendarzyk miesiączkowy lub zaplanować zajście w ciążę.

Co oznacza skąpy okres? Jakie są jego przyczyny?

Bardzo skąpy okres może wynikać z indywidualnych uwarunkowań i budowy dróg rodnych konkretnej kobiety i nie zawsze jest powodem do zmartwień. Jednak w pierwszej kolejności warto wykluczyć ewentualne przyczyny, takie jak:

• problemy hormonalne, np. hiperprolaktynemia, czyli przypadłość, której towarzyszą przewlekłe bóle głowy i piersi, kłopoty z cerą, nadmierne owłosienie, nasilone napięcie przedmiesiączkowe, stany depresyjne etc. Powodem jest zbyt wysoki poziom prolaktyny we krwi, który trzeba uregulować za pomocą odpowiednich leków. Inne zaburzenia hormonalne, przy których występuje skąpy okres, to zespół policystycznych jajników, cykle bezowulacyjne czy niedobór estrogenów;

• ciąża – jeśli miesiączkujesz normalnie i nagle pojawia się skąpy okres wraz z dolegliwościami, takimi jak nudności, wymioty, zmęczenie oraz wrażliwość na zapachy, możesz wykonać test ciążowy. Bez względu na jego wynik warto udać się do ginekologa i wyjaśnić swoje obawy;

• intensywny trening – wyczynowe sportsmenki, jak również kobiety trenujące bardzo intensywnie często narzekają na problemy z regularnością cyklu. Aby wyeliminować problem skąpych i nieregularnych miesiączek, należy dbać o zbilansowaną dietę i odpowiednią wagę;

• zaburzenia odżywiania – kobiety, które cierpią na bulimię, anoreksję lub po prostu mają niedowagę albo wahania wagi, często skarżą się na nieregularne lub skąpe miesiączki. W skrajnych przypadkach okres zanika do momentu ustabilizowania się BMI (ang. Body Mass Index – wskaźnik masy ciała) na właściwym poziomie;

• przewlekły stres – związek między stresem a okresem znany jest od dawna. Pojedyncze sytuacje stresowe mogą pozostać bez wpływu na zdrowie, jednak życie w ciągłym napięciu zawsze zostawia ślad. Skąpy okres może występować u kobiet, które są ciągle zmęczone, cierpią z powodu depresji lub doświadczają stanów lękowych. Wtedy oprócz ginekologa kluczowa będzie pomoc psychiatry albo psychoterapia;

• inne przyczyny – niekiedy skąpy okres jest jednorazowym epizodem, który pojawia się np. po antybiotykoterapii, łyżeczkowaniu, porodzie, pierwszym stosunku seksualnym lub w czasie menopauzy.

Skąpy okres – kiedy pójść do lekarza?

Każde zaburzenie miesiączkowania warto skonsultować ze specjalistą. Do gabinetu ginekologa koniecznie trzeba zgłosić się, gdy skąpym krwawieniom towarzyszy silny ból w podbrzuszu, w brązowej krwi można zauważyć duże skrzepy, a podczas cyklu pojawiają się krwawienia międzymiesiączkowe. Każda kobieta jest inna i dla szybkiego zdiagnozowania dolegliwości kluczowa jest umiejętność słuchania własnego organizmu i rozpoznawania sygnałów ostrzegawczych, które on wysyła.