Czym jest i w jakim celu stosuje się sondę Sengstakena-Blakemore’a?

Czym jest sonda Sengstakena-Blakemore'a?

Sonda Sengstakena-Blakemore'a, znana również jako zgłębnik Sengstakena-Blakemore'a, to rodzaj sondy, który jest wprowadzana do żołądka przez nos lub jamę ustną w celu kontrolowania krwawienia z pękniętych żylaków przełyku. Żylaki przełyku są szczególnie częste u pacjentów z marskością wątroby i mogą powodować masywne krwawienia do przewodu pokarmowego. Po umieszczeniu zgłębnika napełnia się w nim dwa balony – jeden w przełyku, a drugi w żołądku. Uciskają one żylaki, co pomaga zatrzymać krwawienie. Niestety u wielu pacjentów dochodzi do nawrotu krwawienia po usunięciu sondy.

Sonda umożliwia również odsysanie treści żołądkowej i jest stosowana jako metoda doraźna w oczekiwaniu na właściwe leczenie. Ważne, aby nie pozostawiać zgłębnika zbyt długo – nie powinien być zakładany na dłużej niż 24 godziny. Im krótszy okres, tym lepiej. Długotrwałe używanie sondy może prowadzić do powstania owrzodzeń błony śluzowej przełyku, a także odleżyn, co z kolei prowadzi do dalszego, trudnego do opanowania krwawienia. Istnieje również ryzyko rzadszych powikłań, takich jak perforacja przełyku lub żołądka. Z tego powodu pacjenci z sondą Sengstakena-Blakemore'a powinni być starannie monitorowani, najlepiej na oddziale intensywnej terapii.

• Może zainteresuje cię ten temat: Co na ból żołądka?

Jak zakłada się sondę Sengstakena-Blakemore'a?

Sonda Sengstakena-Blakemore'a może być zakładana pacjentowi na maksymalnie jedną dobę ze względu na ryzyko uszkodzenia delikatnej błony śluzowej przełyku i żołądka. Zgłębnik ten składa się z giętkiej rurki oraz dwóch balonów: jednego umieszczonego w przełyku i drugiego w żołądku.

• Dowiedz się też więcej na temat: WZW B – co to? Przyczyny, objawy, leczenie, szczepionka.

Proces zakładania zgłębnika przebiega w dwóch etapach. Najpierw wprowadza się sondę przez jamę ustną lub nosową, aby umieścić ją w żołądku. Następnie balony w sondzie są wypełniane powietrzem i ustawiane na właściwych poziomach. Aby osiągnąć właściwe ciśnienie w balonach (zazwyczaj 30–50 mmHg), końcówkę zgłębnika, która znajduje się poza pacjentem, wyposażono w linkę z przypiętym ciężarkiem o masie do 500 g. Linka zwykle jest zawieszana nad pacjentem i mocowana do ramy łóżka, aby utrzymać napięcie i zapewnić stabilność zgłębnika.

• Przeczytaj także: Nadciśnienie – leczenie naturalne.

Jakie są wskazania do założenia sondy Sengstakena-Blakemore'a?

Sonda Sengstakena-Blakemore'a jest stosowana w przypadku pacjentów, u których występują silne krwawienia z żylaków przełyku, zwłaszcza w kontekście marskości wątroby. Inne sytuacje, w których może być rozważane założenie sondy, obejmują:

• brak skutecznej kontroli krwawienia przy standardowych środkach leczenia;

• poważne krwawienia z żylaków przełyku, które mogą zagrażać życiu pacjenta;

• konieczność tymczasowego zahamowania krwawienia przed podjęciem dalszych działań medycznych lub chirurgicznych;

• przypadki, w których nie jest dostępna natychmiastowa interwencja chirurgiczna.

Wartościowe jest stosowanie zgłębnika Sengstakena-Blakemore'a jako środka doraźnego, ale pacjentów z tą sondą należy starannie monitorować, aby uniknąć ewentualnych powikłań i zapewnić im właściwą opiekę medyczną.

• Może zainteresuje cię też ten temat: Osłabienie organizmu.

Jakie mogą pojawić się powikłania po sondzie Sengstakena-Blakemore'a?

Wśród potencjalnych komplikacji sondy Sengstakena-Blakemore'a można wymienić:

• owrzodzenia błony śluzowej;

• przesunięcie balonów;

• perforację ściany przełyku lub żołądka;

• nawrót krwawienia po usunięciu zgłębnika u ponad połowy pacjentów.

Postępowanie po usunięciu sondy Sengstakena-Blakemore'a

Po usunięciu sondy Sengstakena-Blakemore'a istnieje kilka kluczowych kroków, które są podejmowane w celu zapewnienia pacjentowi odpowiedniej opieki i monitorowania:

1. Obserwacja kliniczna: Po usunięciu sondy pacjent jest starannie obserwowany przez personel medyczny. Regularne oceny kliniczne obejmują kontrolę stanu ogólnego pacjenta, pomiar parametrów życiowych takich jak ciśnienie krwi, tętno i poziom hemoglobiny. W przypadku wielu pacjentów, szczególnie tych z marskością wątroby, istnieje ryzyko nawrotu krwawienia, dlatego wymagają oni monitorowania.

2. Badania diagnostyczne: Często przeprowadza się badania dodatkowe, takie jak endoskopia, aby ocenić stan błony śluzowej przełyku i innych struktur przewodu pokarmowego. Pomaga to wykluczyć obecność żylaków lub potwierdzić skuteczność interwencji.

3. Dalsze kroki lecznicze: Na podstawie wyników oceny po usunięciu sondy, lekarz podejmuje decyzję o dalszym postępowaniu. Może to obejmować kolejne interwencje medyczne, takie jak endoskopowe opaskowanie żylaków przełyku, lub – w razie potrzeby – procedury chirurgiczne.

• Przeczytaj także: Krwawienie z przewodu pokarmowego.

Krwawienie z żylaków przełyku jest chorobą zagrażającą życiu, dlatego warto mu zapobiegać. Niezwykle ważne jest wykonywanie badań profilaktycznych i konsultowanie swojego stanu zdrowia z lekarzem specjalistą, szczególnie w przypadku marskości wątroby.