Pływanie stylem motylkowym – zalety, wskazania, prawidłowa technika

Styl motylkowy – zalety

Styl motylkowy to jeden z czterech podstawowych stylów pływackich, ale za względu na specyficzną pracę kończyn oraz korpusu i fazy oddychania uznawany jest za najtrudniejszy z nich. Technika stylu polega na odwzorowaniu naturalnych ruchów pływania delfinów, stąd alternatywna nazwa dla tego stylu – „delfin”. Styl motylkowy nie jest tak szybkim sposobem poruszania się w wodzie jak np., a do tego jest bardzo wymagający, dlatego jeśli nie jesteś wytrawnym pływakiem, równocześnie z nabieraniem doświadczenia w delfinie musisz pracować nad koordynacją ruchową i siłą mięśni zarówno posturalnych, jak i głębokich.

Wiedz, że ilość zsynchronizowanych ruchów całego ciała włącznie z oddychaniem jest spora. Mimo wymagań technicznych korzyści zdrowotne, jakie przynosi pływanie motylkiem, są nieocenione. Przede wszystkim delfin rozwija mięśnie grzbietu, nóg, korpusu i brzucha. Wzmacnia też mięśnie core, dzięki czemu stabilizujesz sylwetkę i poprawiasz równowagę. To cenne narzędzie nie tylko w budowaniu mięśni, ale też w poprawie mechaniki oddychania. Za sprawą wydechu pod wodą i nabierania powietrza podczas wynurzenia poprawisz pojemność płuc i pogłębisz oddech. Poza tym polepszysz ruchomość stawów bez obciążania, a także rozluźnisz powięzi całego ciała, co szczególnie Ci się przyda, jeśli Twoja praca wiąże się z długim siedzeniem, a poza nią nie podejmujesz dużej aktywności ruchowej.Podczas

Styl motylkowy – technika

Technika stylu motylkowego dzieli się na dwie fazy.

• Pierwsza faza polega na podciągnięciu ramion do góry po uprzednim odepchnięciu i wykonaniu ruchu kolistego.

• W drugiej fazie ramiona zostają opuszczone pod wodą i zaganiają ją, co powoduje efekt odepchnięcia i uniesienia przodu ciała do góry.

Na jeden ruch obu rąk przypadają dwa odbicia nogami, a cały cykl rozpoczyna się od czubka głowy. Ramiona są przenoszone jednocześnie nad wodą do przodu, a następnie pod wodą do tyłu. Pływanie stylem motylkowym niezmiennie odbywa się przodem, czyli na brzuchu, jednak Twoje ciało jako pływaka nieustannie zmienia pozycję w tej płaszczyźnie. Dzieje się to w wyniku pionowych ruchów tułowia, współdziałającego z pracą nóg i ramion, oraz wynurzania głowy do wdechu. Pamiętaj, że ruchy całego ciała muszą być symetryczne.

Zaczynając zanurzenie, ramiona trzymaj lekko zgięte w łokciach nad głową. Gdy wykonujesz chwyt wody, biodra znajdują się tuż pod taflą, a złączone nogi uderzają w dół. To faza nadania prędkości pływania. W dalszym etapie Twoje ramiona powinny zostać intensywnie podgięte, głowa zbliżać się do wynurzenia, a nogi być lekko ugięte w kolanach. Następnie ramiona odpychają ciało z dłońmi skierowanymi stroną grzbietową do kierunku płynięcia i zbliżają się do torsu. Po wynurzeniu głowy i przeniesieniu ramion znajdziesz się w pozycji wyjściowej.

Popełniaj jak najmniej błędów!

Pływanie stylem motylkowym może stanowić dla Ciebie duże wyzwanie, szczególnie kiedy nie opanujesz oddychania. Pamiętaj, żeby wydech robić pod wodą, najlepiej przed fazą wynurzania. Wypuszczenie powietrza nie tylko pozwoli Ci nabrać nowego, ale też ułatwi uniesienie klatki piersiowej ponad powierzchnię wody. Aby oddech był prawidłowy, musisz zwracać szczególną uwagę również na pracę ramion. Zbyt szeroki rozstaw spowoduje, że nie będziesz miał wystarczająco siły, aby unieść głowę nad taflę i nabrać powietrza, z kolei zbyt wąski rozstaw ramion nie nada prędkości do płynięcia i wynurzy Cię zbytnio do góry. Ze względu na trudną technikę, uprawiając styl motylkowy, możesz popełniać błędy, ale nie zniechęcaj się!

Powszechne pomyłki to przede wszystkim: niepełny wydech, zadzieranie głowy, praca ramion do nóg w stosunku 1:1, naprzemienne ruchy nóg (jak w kraulu), zbyt mocne ugięcie kolan i wynurzanie nóg aż po podudzia, przenoszenie wyprostowanych w łakociach ramion, zbyt wczesne wynurzanie ramion, mała amplituda ruchów bioder, wysokie wyjście tułowia z wody.