Jak leczyć świerzb na twarzy i szyi?

Świerzb – czym jest i skąd się bierze?

Jeśli zauważyłeś u siebie czerwone, swędzące zmiany na skórze, to oznacza, że mógł zaatakować Cię świerzbowiec ludzki. Jest to pasożyt z rodziny pajęczakowatych, który mierzy zaledwie kilka milimetrów, jednak może skutecznie uprzykrzyć życie wszystkim domownikom. Świerzb to choroba bardzo zaraźliwa, więc wystarczy krótki kontakt z nosicielem, aby świerzbowiec nas zaatakował. Jego naturalnym środowiskiem jest skóra. W przypadku świerzbowca ludzkiego mowa o ciele człowieka, natomiast nosicielami odmian zwierzęcych są zwierzęta. Nie ma możliwości, aby człowiek zaraził się świerzbem od zwierzaka. Obie odmiany pasożytów potrzebują innych warunków rozwoju. 

Świerzbem szczególnie łatwo zarazić się w zaludnionych miejscach o zróżnicowanej strukturze społecznej i ekonomicznej, takich jak szpitale, domy opieki, koszary czy żłobki. Pajęczak zazwyczaj najlepiej rozwija się u osób mających problemy z higieną osobistą. Lubi ciepłe i wilgotne miejsca. Dbałość o higienę i częste mycie rąk może skutecznie uchronić nas i naszą rodzinę przed atakiem tego pasożyta. Samica świerzbowca w poszukiwaniu odpowiedniego miejsca na złożenie jaj drąży w naszym ciele korytarzyki, żywiąc się naskórkiem. Samego pajęczaka nie dostrzeżemy, jednak korytarzyki mogą być widoczne gołym okiem w postaci cieniutkich, kilkumilimetrowych niteczek. 

Cykl życia świerzbowca trwa około 3 tygodni. Tyle czasu mija też od pierwszego zakażenia do pojawienia się objawów. Świerzb może zaatakować różne części ciała. Najczęściej nieproszeni goście pojawiają się na rękach, stopach, pośladkach oraz w zagłębieniach skóry – czyli w miejscach, w których trudniej o zachowanie odpowiedniej higieny – a także na genitaliach, twarzy czy szyi. Ostatnie dwa wymienione miejsca są najbardziej kłopotliwe, ponieważ trudno ukryć je pod ubraniem. Powodują olbrzymi dyskomfort. Uporczywe drapanie przyczynia się do powstawania strupków, a w efekcie nawet widocznych blizn. Co można więc zrobić, aby uniknąć zarażenia? Jak skutecznie wyleczyć chorobę, jeśli już do niej dojdzie?

Po czym można poznać świerzb na twarzy i szyi?

Świerzb to jedna z bardziej powszechnych pasożytniczych chorób skóry. Choć nie powoduje bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia, to jednak potrafi skutecznie uprzykrzyć życie całej rodzinie. Niestety zakażenie świerzbowcem bardzo trudno zdiagnozować ze względu na niespecyficzne objawy. Towarzyszy mu uporczywy świąd, który nasila się w ciepłych i wilgotnych warunkach, np. w nocy, po przykryciu się kołdrą. Mogą także pojawić się zmiany skórne. Przyjmują one postać czerwonych plam, nadżerek, guzków, grudek, krostek i pęcherzyków. Świerzb na twarzy i szyi jest problemem wstydliwym, ponieważ znajduje się w miejscu widocznym i powoduje znaczący dyskomfort.

Na świerzb najbardziej są narażeni:

• osoby o obniżonej odporności,

• seniorzy,

• dzieci,

• osoby prowadzące niehigieniczny tryb życia.

Osoby, które mają choroby autoimmunologiczne i obniżoną odporność, są łatwiejszą ofiarą dla pasożyta. Podobnie dzieje się w przypadku seniorów i dzieci, u których odporność się dopiero buduje.

Jak można wyleczyć świerzb na twarzy i szyi?

Świerzb, choć bywa bolesny i kłopotliwy, nie zawsze wymaga specjalistycznego leczenia. Czasami wystarczy dbałość o higienę i doraźne łagodzenie objawów. Możesz zastosować domowe sposoby na świerzb. Pasożyt nie będzie się namnaża, jeśli uzna, że środowisko życia na skórze jest dla niego niekorzystne. Jeśli zauważysz u siebie bądź u innych członków rodziny zmiany na skórze lub specyficzne zachowanie (np. częste drapanie lub strupki), często przemywaj zarażone miejsca środkami przeciwpasożytniczymi lub przeciwgrzybiczymi. Mogą to być zioła, np. kozłek lekarski, rumianek, specjalne olejki lub maści, które kupisz w aptece bez recepty. Na ból i świąd pomogą natomiast preparaty przeciwhistaminowe.

Długość terapii zależy od wielu czynników, m.in. od wieku pacjenta, jego odporności oraz warunków, w których żyje. Leczenie może trwać od 3 dni do nawet kilku tygodni. Musisz pamiętać, że przez cały czas, gdy towarzyszą Ci objawy, możesz zarażać innych. Unikaj więc w tym okresie bezpośrednich kontaktów z ludźmi. Po zakończonej terapii dokładnie wypierz w gorącej wodzie wszystkie ubrania, pościele i ręczniki, z którymi Ty i Twoi bliscy mieliście kontakt podczas choroby.

Jeśli pomimo leczenia i zachowywania wysokich standardów higienicznych objawy nie mijają lub się nasilają, skonsultuj się z lekarzem dermatologiem, który wdroży odpowiednie leczenie.

Aby zminimalizować ryzyko ponownego zarażenia, zadbaj o swoją odporność. Zbilansowana dieta oraz umiarkowany wysiłek fizyczny pomogą Ci w walce z pasożytami.