Czym jest uraz akustyczny?
Uraz akustyczny to stan wynikający z narażenia na ekstremalnie wysoki poziom hałasu, który może powodować uszkodzenia słuchu oraz inne negatywne skutki zdrowotne. Jest to problem, który jest bardziej dotkliwy w społeczeństwach, gdzie otoczenie dźwiękowe staje się coraz bardziej intensywne i trudniejsze do uniknięcia.
Narażenie na głośne dźwięki to główna przyczyna urazu akustycznego. Może to być efektem jednorazowego, gwałtownego wybuchu lub strzału, takiego jak wystrzał z broni palnej czy eksplozja, ale może także wynikać z długotrwałego narażenia na głośne dźwięki, takie jak te, które występują w pracy w przemyśle muzycznym, budowlanym czy wojskowym. Kluczowym czynnikiem jest poziom dźwięku, który jest mierzony w decybelach (dB). Dźwięki o poziomie głośności powyżej 85 dB mogą stanowić zagrożenie dla słuchu, szczególnie jeśli narażenie jest długotrwałe.
W przypadku urazu akustycznego uszkodzenia najczęściej występują w uchu wewnętrznym. Wewnętrzne struktury ucha, takie jak komórki włoskowate i narząd Cortiego, są bardzo wrażliwe na intensywne dźwięki. Ekspozycja na wysokie decybele może prowadzić do uszkodzenia tych struktur, co z kolei powoduje nawet trwałe uszczerbki na zdolności słyszenia. Uszkodzenia słuchu mogą być tymczasowe, jeśli organizm ma szansę na regenerację, ale mogą także być nieodwracalne w przypadku uszkodzenia struktur nerwowych lub mechanicznych w uchu wewnętrznym.
Zwróć uwagę, że uraz akustyczny dotyczy nie tylko osób pracujących w hałaśliwych środowiskach, ale również wszystkich, którzy mogą być narażeni na głośne dźwięki w swoim życiu codziennym. Koncerty, głośne imprezy czy nawet głośna muzyka w słuchawkach mogą być źródłem narażenia na uraz akustyczny. Dlatego ważne jest, aby stosować ochronę słuchu i zachować zdrowy rozsądek, dbając o swoje zdolności słuchowe.
Uraz akustyczny – objawy
Objawy urazu akustycznego mogą być różnorodne i występować zarówno po jednorazowej ekstremalnej ekspozycji na hałas, jak i w wyniku długotrwałego narażenia na głośne dźwięki.
Oto lista głównych objawów, na które należy zwrócić uwagę:
trudności w słyszeniu dźwięków o niskiej głośności, co może także objawiać się problemami z rozumieniem rozmów w cichym otoczeniu,
szumy uszne: dzwonienie, szum, świst lub inne nieprzyjemne brzęczenie w uszach,
uczucie zatkania uszu, podobne do uczucia, jakie towarzyszy zmianom ciśnienia atmosferycznego,
bóle głowy, które mogą występować jako reakcja na ekspozycję na głośne dźwięki,
zawroty głowy i ogólna dezorientacja, szczególnie po wystawieniu na gwałtowny hałas,
trudności z koncentracją i rozumieniem mowy w hałaśliwym otoczeniu,
nadwrażliwość na dźwięki,
trwałe uszkodzenia słuchu, które mogą prowadzić do utraty zdolności słyszenia w określonych zakresach częstotliwości,
zmiany w zachowaniu, takie jak: drażliwość, trudności w zaśnięciu czy uczucie izolacji społecznej z powodu trudności w komunikowaniu się.
Warto zaznaczyć, że objawy urazu akustycznego mogą się różnić w zależności od stopnia ekspozycji na hałas, czasu trwania narażenia, a także indywidualnych różnic między osobami. Dlatego też, jeśli doświadczasz któregokolwiek z tych objawów po ekspozycji na głośny hałas, ważne jest, aby jak najszybciej skonsultować się z lekarzem lub specjalistą od zdrowia słuchu w celu oceny stanu słuchu oraz określenia odpowiednich kroków terapeutycznych.
Uraz akustyczny – do jakiego specjalisty się udać?
Jeśli podejrzewasz u siebie uraz akustyczny, jak najszybciej skonsultuj się z odpowiednim specjalistą, aby dokładnie ocenić stan zdrowia słuchu i wdrożyć odpowiednie środki zaradcze. Najsensowniejszym krokiem jest wizyta u lekarza rodzinnego lub pierwszego kontaktu, którzy pokierują Cię do właściwego specjalisty. W zależności od stopnia urazu i jego objawów istnieją różni specjaliści, do których można się udać (audiolog, laryngolog, neurolog).
Jeśli podejrzewasz u siebie uraz akustyczny i nie chcesz czekać w długich kolejkach do lekarza, kup prywatne ubezpieczenie zdrowotne, którego ofertę możesz zamówić na Welbi. W ramach wybranego pakietu Polisy Zdrowie Welbi:
możesz mieć dostęp do nielimitowanych wizyt u lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej,
ominiesz długie kolejki – z lekarzem POZ skonsultujesz się w 24 godziny, a ze specjalistą, w tym laryngologiem, z reguły w ciągu maksymalnie 3 dni roboczych,
umówisz się na wizyty do specjalisty bez skierowania,
możesz dostęp do nowoczesnych placówek medycznych w całym kraju (z listy współpracujących z ubezpieczycielem).
Zamów ofertę i dobierz pakiet do swoich indywidualnych potrzeb!
Pierwszym specjalistą jest audiolog, który zajmuje się diagnostyką i leczeniem zaburzeń słuchu. Może przeprowadzić testy audiometryczne w celu oceny zdolności słuchu i określenia zakresu uszkodzeń. Kolejny jest laryngolog, znany również jako otolaryngolog, który zajmuje się diagnostyką i leczeniem schorzeń ucha, nosa i gardła. Diagnozuje on uszkodzenia słuchu i ewentualnie zaleca leczenie farmakologiczne lub rehabilitację.
Jeśli uraz akustyczny dotyczy dziecka, warto skonsultować się z otorynolaryngologiem dziecięcym. Jest to specjalista w dziedzinie zdrowia słuchu dzieci i młodzieży.
W przypadku gdy uraz akustyczny jest poważny i prowadzi do trwałych uszkodzeń słuchu, a także wiąże się z objawami neurologicznymi, konieczna może okazać się konsultacja z neurologiem. Niekiedy, szczególnie w zaawansowanych diagnozach i terapiach, niezbędne może być skierowanie do specjalisty w dziedzinie audiologii klinicznej, który posiada zaawansowane umiejętności i technologie do diagnozowania i leczenia urazów akustycznych.
Pamiętaj, że szybka reakcja i konsultacja u specjalisty mogą pomóc w zminimalizowaniu potencjalnych trwałych uszkodzeń słuchu oraz skutków urazu akustycznego. Przy właściwej opiece medycznej i terapeutycznej pacjenci mogą odzyskać część utraconego słuchu lub nauczyć się radzić sobie z problemami słuchowymi.
Uraz akustyczny – jak go leczyć?
Istnieją różne kroki i terapie mające na celu łagodzenie objawów oraz pomagające pacjentom lepiej funkcjonować pomimo utraty słuchu. Pierwszym krokiem po wystąpieniu urazu akustycznego jest skonsultowanie się z audiologiem lub laryngologiem. Przeprowadzają oni szczegółową ocenę zdolności słuchu i pomagają określić zakres uszkodzeń. W przypadku łagodnych lub umiarkowanych uszkodzeń słuchu audiolog może zalecić noszenie aparatów słuchowych. Aparaty te pomagają wzmacniać dźwięki i poprawiają zdolność słyszenia. Terapia słuchowa, prowadzona przez specjalistę, może pomóc pacjentom w nauce radzenia sobie z uszkodzeniem słuchu i polega na doskonaleniu umiejętności komunikacji.
W niektórych przypadkach, szczególnie w związku z objawami szumów usznych lub zawrotów głowy, lekarz może zalecić leczenie farmakologiczne w celu złagodzenia tych objawów. W terapii ostrego urazu akustycznego powszechnie używa się glikokortykosteroidów w formie ogólnej. Jeśli jednak wystąpi uszkodzenie błony bębenkowej, może zajść konieczność przeprowadzenia procedury zwanej tympanoplastyką, która ma na celu odtworzenie lub naprawę tej błony.
Niektóre osoby znajdują ulgę w terapiach komplementarnych, takich jak terapia dźwiękowa czy terapia poznawczo-behawioralna, które mogą pomóc w radzeniu sobie z szumami usznymi i innymi skutkami urazu akustycznego. W dłuższej perspektywie kluczowym aspektem zarządzania urazem akustycznym jest unikanie ekspozycji na głośne dźwięki i stosowanie ochrony pozostałych zdolności słuchowych.
- J. Jadczyszyn, Nagły obustronny niedosłuch w stopniu głębokim u dziecka – studium przypadku, „New Medicine” 4/2017, s. 135–144.
- A. Obrębowski, A. Pruszewicz, Audiologia kliniczna. Zarys, Wydawnictwo UM Poznań, Poznań 2010.
- M. Zalesska-Kręcicka, Zarys otolaryngologii: podręcznik dla studentów i lekarzy, Akademia Medyczna im. Piastów Śląskich, Wrocław 2008.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.