Włosogłówka - jak wygląda? Jakie daje objawy?

Jak można zarazić się włosogłówką?

Według WHO na świecie jest około 2 miliardy nosicieli pasożytów. Do zakażenia najczęściej dochodzi w klimacie tropikalnym przez kontakt z glebą. Jednym z najbardziej inwazyjnych pasożytów jest włosogłówka. Występuje również w Polsce na terenach wiejskich, a częstotliwość zakażenia wynosi nawet do 90% na tle pozostałych glist ludzkich. Po dostaniu się do organizmu żywiciela, przez długi czas włosogłówka nie powoduje żadnych objawów. Pasożyt żeruje głównie w jelicie cienkim, a czasami w grubym. Objawy dotyczą układu pokarmowego. Choroba w równym stopniu zagraża dorosłym, jak i dzieciom. Leczenie jest trudne i długie, dlatego kluczowa jest prewencja i zapobieganie zakażeniu poprzez zachowanie higieny.

Włosogłówka - jak wygląda i czym jest?

Włosogłówka jest nicieniem z rodziny glist ludzkich. Należy do grupy najczęściej występujących na świecie pasożytów. Żyje w klimacie tropikalnym, jednak występuje również w Polsce na terenach wiejskich. Atakuje zarówno ludzi, jak i zwierzęta, szczególnie psy i koty. Po dostaniu się do organizmu żywiciela wywołuje chorobę zwaną trychocefalozą. Cykl rozwojowy nicienia zaczyna się od momentu dostania się do organizmu żywiciela.

Włosogłówka osiąga długość do 5 cm. Ma długie, obłe ciało, na głowie charakterystyczne haki, którymi zakotwicza się w błonie śluzowej jelita, gdzie żywi się krwią. Okres dojrzewania pasożyta wynosi do 70 dni. Po tym czasie samica jest zdolna do składania nawet 20 tysięcy jaj dziennie.

Jak dochodzi do zakażenia włosogłówką?

Do zakażenia włosogłówką dochodzi przez kontakt z wilgotną glebą, w której znajdują się jaja pasożyta. Trafiają one do niej wraz z kałem zwierząt. Pośrednikiem w przenoszeniu jaj są również muchy. Do organizmu żywiciela włosogłówka dostaje się więc, gdy ten zje nieumyte produkty spożywcze. Warto jednak wiedzieć, że nie u każdej osoby dojdzie do inwazji pasożyta. Składaniu jaj w organizmie sprzyja przede wszystkim osłabienie organizmu. Dobra odporność organizmu może być przeszkodą w rozwoju glisty.

Włosogłówka ludzka - jakie daje objawy?

Rozwój objawów zakażenia włosogłówką zależy od inwazji pasożyta i odporności organizmu. W wielu przypadkach choroba może przebiegać bezobjawowo. Za rodzaj odczuwalnych symptomów i ich nasilenie odpowiada ilość żerujących w jelicie pasożytów. Przy intensywnym namnażaniu się ich może wystąpić niedokrwistość i bladość skóry. Początkowe stadium rozwoju włosogłówki powoduje szereg dolegliwości ze strony układu pokarmowego, m.in. silną biegunkę z krwią, ból brzucha, brak apetytu i nudności. Zaawansowana postać choroby prowadzi do zaburzeń wchłaniania pokarmu.

Typowymi objawami zakażenia włosogłówką są również:

• bóle i zawroty głowy,

• szybki spadek masy ciała,

• bezsenność,

• nadpobudliwość,

• rozdrażnienie.

Mniej charakterystycznym objawem jest reakcja alergiczna w postaci zmian skórnych. U niektórych osób mogą pojawić się nawet wstępne symptomy depresji. W przypadku zakażenia włosogłówką u dzieci może nastąpić tymczasowe zahamowanie wzrostu i zaburzenia funkcji poznawczych.

Jak zapobiegać zakażeniu włosogłówką?

Zapobieganie zakażeniu polega na przestrzeganiu higieny rąk. Nigdy nie spożywaj nieumytych warzyw i owoców. Produkty spożywcze chroń przed kontaktem z muchami. Uzupełnij dietę o produkty bogate w błonnik. Jego duża ilość działa przeczyszczająco na jelita. Podobne działanie mają również suszone owoce. Nie zapominaj przy tym o piciu dużej ilości wody, która ewentualnie pomoże wypłukać pasożyta. Bytujące w wilgotnej ziemi włosogłówki możesz przynieść nawet na obuwiu, dlatego staraj się dobrze czyścić buty przed wejściem do domu i regularnie sprzątać podłogi, szczególnie jeśli w domu są dzieci i zwierzęta.

Diagnostyka i leczenie włosogłówki ludzkiej

Diagnostyka zakażenia włosogłówką polega na badaniu koproskopowym (badaniu kału). Mimo że dorosłe osobniki nie występują w kale, szuka się jaj pasożyta. Podstawą w postawieniu diagnozy i dobraniu leków jest ustalenie ilości jaj i larw obecnych w kale. Leczenie jest trudne i długie. Polega na podaniu środków farmakologicznych o działaniu przeciwpasożytniczym. Ze względu na odporność pasożyta na działanie wielu środków, stosuje się niekiedy kombinację różnych substancji. Terapię warto wspomagać domowymi sposobami, np. naparem z ziół o działaniu przeciwpasożytniczym i lekko przeczyszczającym. Skuteczność wykazuje m.in. mięta, tymianek i kminek. Pamiętaj jednak, by przed stosowaniem domowej terapii zasięgnąć konsultacji lekarza. Ziołolecznictwo może być wykorzystywane jedynie jako uzupełnienie leczenia, a nie alternatywa dla farmakologii.