Zaburzenia odżywiania u dzieci – przyczyny, rodzaje i leczenie

Czym są zaburzenia odżywiania u dzieci?

Zaburzenia odżywiania to problemy na tle psychicznym, które manifestują się nieprawidłowościami w zakresie jedzenia. Mogą one być związane z zaprzestaniem jego przyjmowania lub nadmiernym spożyciem. Prowadzą do istotnych zaburzeń funkcjonowania fizycznego, umysłowego i społecznego, a także do pogorszenia zdrowia i wystąpienia różnego rodzaju objawów.

Skutki zaburzeń odżywiania u dzieci to m.in. niedożywienie i wyniszczenie organizmu. W wyniku niedoborów substancji odżywczych rozwój jest nieprawidłowy lub zahamowany. Do tego dochodzą problemy hormonalne, które mogą manifestować się brakiem miesiączki, nieprawidłowym dojrzewaniem płciowym, trądzikiem lub innymi zmianami skórnymi. Zaburzenia odżywiania prowadzą także do złego stanu psychicznego (w tym do depresji i chęci zrobienia sobie krzywdy).

Skąd biorą się zaburzenia odżywiania u dzieci?

Zaburzenia odżywiania mają podłoże emocjonalne. Często prowadzi do nich niska samoocena i niezadowolenie ze swojego wyglądu. Okres dojrzewania jest trudnym momentem w życiu człowieka, ponieważ jego ciało ulega licznym przemianom – zwłaszcza u dziewcząt. Sylwetka zaokrągla się, poszerzają się biodra i rosną piersi. Wzrasta też masa ciała.

Zaburzenia odżywiania u dzieci bywają skutkiem różnego rodzaju doznanych traum. Może to być odtrącenie przez rówieśników, ale także doświadczenie przemocy fizycznej lub psychicznej. Problemy tego typu obserwuje się również u osób niemających wystarczającego zainteresowania ze strony rodziców. Ważne, by nie mieć wobec dziecka nierealnych oczekiwań.

Jakie zaburzenia odżywiania mogą występować u dzieci?

Najbardziej znane zaburzenia odżywiania to anoreksja i bulimia, ale istnieją jeszcze inne jednostki chorobowe związane z jedzeniem, które rozpoznaje się u najmłodszych. Częstymi problemami są diabulimia oraz selektywne zaburzenie odżywiania.

Anoreksja

Anoreksja jest zaburzeniem odżywiania, które polega na ograniczeniu przyjmowanych pokarmów. Jest to związane z lękiem o przybranie na wadze. Osoba chora ma zaburzony obraz siebie i nie dostrzega, że jej sylwetka jest znacznie wychudzona.

Bulimia

Bulimia charakteryzuje się spożywaniem nadmiernych ilości jedzenia, a następnie stosowaniem różnych sposobów, które mają na celu niedopuszczenie do wzrostu masy ciała. Osoba chora może zażywać środki przeczyszczające, leki diuretyczne, wykonywać intensywne treningi lub prowokować wymioty. Zdarza się, że anorektycy cierpią jednocześnie na bulimię.

Diabulimia

Diabulimia jest zaburzeniem odżywiania u dzieci, które chorują na cukrzycę typu 1. Schorzenie charakteryzuje się pomijaniem dawek insuliny lub celowym ich zmniejszaniem, aby doprowadzić do spadku masy ciała. Jest to o tyle niebezpieczne, że prowadzi do utrzymywania się wysokiego poziomu glukozy. Skutkiem tego jest pojawienie się powikłań typowych dla cukrzycy.

Selektywne zaburzenie odżywiania

Selektywne zaburzenie odżywiania u dzieci charakteryzuje się spożywaniem zaledwie kilku produktów z jednoczesnym lękiem przed innymi rodzajami jedzenia. Jest ono charakterystyczne dla małych dzieci, jednak nieleczone, może utrwalić się nawet w dorosłym życiu. Jego przyczyną jest bardzo nieprzyjemne zdarzenie związane z jedzeniem (np. zakrztuszenie się).

U dzieci bardzo często występują nietypowe zaburzenia odżywiania. Oznacza to, że objawy nie są charakterystyczne tylko dla jednej choroby.

Jak można pokonać zaburzenia odżywiania u dziecka?

Aby pokonać zaburzenia odżywiania, należy je odpowiednio rozpoznać. To na Tobie jako rodzicu spoczywa zadanie wychwycenia niepokojących objawów. Gdy je zaobserwujesz, porozmawiaj ze swoją pociechą. Leczenie zaburzeń odżywiania u dzieci najczęściej odbywa się za pomocą psychoterapii (indywidualnej, grupowej, rodzinnej). Ważna jest także współpraca z dietetykiem, który pomoże wprowadzić zdrowe nawyki żywieniowe. W trudnych przypadkach konieczna jest farmakoterapia i hospitalizacja.

Profilaktyka zaburzeń odżywiania u dzieci

Zaburzeniom odżywiania u dzieci można zapobiegać. Bardzo ważną rolę odgrywa zdrowie psychiczne. Dbaj o to, aby Twoja pociecha czuła się akceptowana i miała odpowiednie wsparcie. Staraj się rozmawiać z nią o problemach i rozwiązywać je. Pamiętaj, że nie możesz bagatelizować samopoczucia dziecka, komentować jego wyglądu lub stosować kar i nakazów.