Zerwane więzadła w kolanie – najczęstsze objawy, sposoby leczenia, rehabilitacja

Zerwanie więzadła w kolanie – objawy

Zerwane więzadło w kolanie to jedna z bardziej poważnych kontuzji tej części kończyny dolnej wymagająca długiej rehabilitacji. Uraz tego typu oznacza całkowite przerwanie ciągłości jednego z czterech więzadeł lub kilku jednocześnie. Najczęściej możesz doświadczyć uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego (ACL), którego funkcją jest m.in. hamowanie rotacji wewnętrznej podudzia i ustabilizowanie, czyli zaryglowanie stawu w wyproście, a także udział w regulacji napięcia mięśni odpowiadających za pracę kolana. Zerwanie innego rodzaju więzadeł w kolanie zdarza się rzadziej, choć również ono niesie za sobą nieprzyjemne konsekwencje zdrowotne i wiąże się z zespołem dokuczliwych skutków i ograniczeń motorycznych stawu, a nawet całej kończyny. Jednym z pierwszych objawów, jakich możesz doświadczyć w efekcie urazu tego typu, jest wyraźny trzask. Dochodzi do niego w chwili rozerwania tkanek tworzących więzadło. Zwykle towarzyszy mu mocny miejscowy ból, nasilający się podczas próby wykonania ruchu stawem. W ciągu kilku godzin od urazu pojawia się masywnie opuchnięte kolano. Można również zauważyć krwiak. Poza tym pojawia się uczucie uciekania kolana, tzw. niestabilność. Powstałe uszkodzenia w obrębie więzadła oraz zespół nieprzyjemnych dolegliwości z tym związany powodują ograniczenie ruchomości stawu i tym samym trudności w chodzeniu czy obciążaniu nogi.

Jak sprawdzić, czy więzadło jest zerwane?

O ile pojawiające się objawy są uciążliwe, o tyle są mało charakterystyczne dla tego typu kontuzji. Ból, obrzęk i kłopoty z chodzeniem występują w przebiegu wielu różnorodnych uszkodzeń aparatu ruchu, aby więc potwierdzić rodzaj kontuzji, musisz wykonać odpowiednie badania obrazowe, np. rezonans magnetyczny, który pozwoli ocenić stan więzadła, czy też badanie RTG pozwalające wykluczyć ewentualne złamania lub inne uszkodzenia kości w obrębie kolana. Zanim jednak dostaniesz skierowanie do pracowni, lekarz na podstawie uzyskanych od Ciebie informacji na temat okoliczności kontuzji wykona testy funkcjonalne. Pozytywny wynik testów Lachmana, szufladki przedniej czy pivot-shift potwierdzają diagnozę, jaką jest zerwane więzadło krzyżowe przednie.

Jak leczyć zerwane więzadło kolanowe?

Na zerwane więzadło w kolanie zwykle zaleca się rekonstrukcję chirurgiczną. Mimo to jednak nierzadko jest ona poprzedzona rehabilitacją przygotowawczą, której celem jest polepszenie propriocepcji czy uzyskanie lepszej kontroli mięśniowej i złagodzenie objawów. Zerwane więzadło krzyżowe bez operacji wymaga zastosowania zabiegów fizykalnych oraz kinezyterapii, czyli gimnastyki ruchowej, w tym ćwiczeń na kolana. Zwykle leczenie zachowawcze obejmuje również stosowanie stabilizatora na uszkodzony staw, który stwarza optymalne warunki do regeneracji. Przedtem jednak, tuż po urazie, postaraj się o odciążenie i elewację stawu, a także schłodzenie kolana. W walce z bólem i obrzękiem często niezbędne są leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. W zależności od Twojego stanu zdrowia możesz też dostać leki przeciwzakrzepowe poprawiające odpływ żylny.

Zerwanie więzadła krzyżowego bez operacji wymaga unieruchomienia na okres ok. 2–3 tygodniu w stabilizatorze w pozycji zgięcia 30–45°. Pamiętaj jednak, że korzystając z ortezy, musisz mimo to wykonywać ćwiczenia głównie o charakterze izometrycznym przede wszystkim mięśni uda i łydki, aby zapobiec zanikom mięśniowym. Na tym etapie rehabilitacji musisz poruszać się o dwóch kulach łokciowych. Po tym nadejdzie czas na przywracanie ruchomości kolana i odzyskiwanie elastyczności jego tkanek, początkowo bez obciążania, ale z czasem dojdą treningi siłowe, równowagi oraz chodzenia z jedną kulą, nauka wchodzenia po schodach i schodzenia, siadania, wstawania oraz innych codziennych czynności. Po upływie blisko 12 tygodni pracy oraz stosowania zabiegów, takich jak kinesiotaping, laser, krioterapia czy pole magnetyczne, odzyskasz swoją sprawność.

Jeśli jednak Twoje zerwane więzadło wymaga operacji, to po jej przeprowadzeniu czeka Cię mimo wszystko rehabilitacja. Powinna ona rozpocząć się możliwie szybko, aby uniknąć powikłań związanych z bezruchem kończyny dolnej. Już w pierwszym dniu po rekonstrukcji możesz spodziewać się zaleceń dotyczących wykonywania ćwiczeń. Początkowo to najczęściej ćwiczenia bierne, czyli przeprowadzane przez fizjoterapeutę lub specjalną automatyczną szynę, bez Twojego czynnego udziału. Z czasem sesje są wzbogacane ćwiczeniami na łydki, stopy, uda i biodra, a uzupełniane treningami funkcjonalnymi.