Jak rozpoznać i leczyć zerwanie mięśnia?

Jak rozpoznać zerwany mięsień?

Zerwanie mięśnia oznacza całkowite przerwanie ciągłości mięśnia, zaopatrujących go w krew naczyń krwionośnych, a czasem nawet drobnych nerwów. To rodzaj kontuzji znacznie poważniejszy niż naderwanie czy naciągnięcie. Wiąże się zwykle z zespołem ostrych i nieprzyjemnych dolegliwości, takich jak ból i krwiak, ale również może sprawić, że utracisz zdolność świadomej kontroli nad poszkodowanym odcinkiem. To oznacza, że ruch, w którym uszkodzony mięsień bierze zwykle udział, będzie nie do wykonania.

Mięsień dwugłowy ramienia lub inny mający więcej niż 1 brzusiec najczęściej nie ulega natychmiastowemu oderwaniu, ale najpierw zaczyna się strzępić. Zwykle zerwanie mięśnia rozpoczyna się od uszkodzenia ścięgna, które tworzy jego przyczep. W miarę postępu uszkodzeń tkanki odłączają się zupełnie. Kontuzja tego typu bywa związana z przekroczeniem możliwości adaptacyjnych układu mięśniowego do podnoszonego ciężaru, czyli ze znacznym przeciążeniem fizycznym. Na zerwanie mięśnia uda narażasz się, gdy wykonujesz zbyt mocne ćwiczenia na mięśnie nóg lub używasz środków anabolicznych, powodujących wzrost tkanki mięśniowej, ale bez przyrostu jej siły. Rzadko do zerwania dochodzi w wyniku innych czynników, związanych np. z patologią ścięgien czy osłabieniem mięśni. Zerwany mięsień dwugłowy nie zawsze zrywa się w całości. Najczęściej oderwaniu ulega jego głowa dłuższa, dzięki czemu ryzyko całkowitej utraty zdolności motorycznych jest mniejsze. Zerwanie mięśnia tego typu to poważny uraz i dodatkowo często wiąże się z wystąpieniem głębszej kontuzji, np. uszkodzenia innych części barku, a nawet złamania.

Zerwany mięsień - objawy

Zerwanie mięśnia powoduje przede wszystkim nagły, ostry ból. W zależności od poszkodowanej okolicy możesz doświadczyć go w innym miejscu, dlatego zerwany mięsień łydki wywołuje dolegliwości w podudziu, z kolei zerwany mięsień ramienia spowoduje dyskomfort obejmujący nie tylko bark, ale też nawet łopatkę. Silny ból podudzia prowokuje również zwichnięta lub skręcona kostka, ale podczas zerwania dochodzi także do słyszalnego trzasku. Dźwięk kliknięcia czy chrupnięcia jest charakterystyczny dla tego typu uszkodzenia. Powstaje w chwili zerwania. Niedługo po uszkodzeniu możesz zauważyć miejscowy obrzęk z ociepleniem skóry oraz krwiak. Często chory doświadcza znacznego ograniczenia lub zupełnego zniesienia ruchu danym odcinkiem ciała, a podczas próby jego wykonania może odczuwać mimowolne skurcze.

Co ciekawe, zerwany mięsień ramienia ulega uszkodzeniu również w okolicy łokcia. Choć zdarza się to rzadziej niż zerwanie od strony ramienia, to w pobliżu łokcia od strony przedniej możesz zauważyć pojawienie się przerwy. Jeśli uraz nie ograniczy się tylko do zerwania mięśnia, a spowoduje dodatkowy uszczerbek na zdrowiu, jak złamanie czy naciągnięcie innych tkanek, możesz doświadczyć dodatkowych dolegliwości, co również wydłuży czas rekonwalescencji. Na zerwanie najbardziej narażone są mięśnie: brzuchaty łydki, czworogłowy uda, naramienny, dwugłowy ramienia, piersiowy i nadgrzebieniowy, grupa kulszowo-goleniowa.

Jak należy leczyć zerwany mięsień?

Leczenie przypadłości, jaką jest zerwany mięsień, jest wymagające i czasochłonne, mimo że regeneracja mięśni rozpoczyna się tuż po wystąpieniu uszkodzenia. Aby złagodzić nieco ból, wykonaj zimny okład. W tym celu nasącz gazę zimną wodą i przyłóż na obrzęk. Możesz także zastosować lód, ale nie przykładaj go bezpośrednio na skórę. Zabezpiecz kostki lodu ściereczką. Zabieg wykonuj kilka razy dziennie przez 20 minut. Ważny jest też odpoczynek. Unikaj jakichkolwiek ruchów uszkodzoną okolicą cała, nie dźwigaj ciężarów. Na zerwany mięsień ramienia możesz zastosować temblak, który odciąży, ustabilizuje oraz zabezpieczy chorą rękę. Podczas odpoczynku staraj się trzymać rękę lub nogę wysoko. Elewacja, czyli uniesienie, usprawnia krążenie. Po ustąpieniu ostrej fazy zerwania czas na rehabilitację ruchową, która pozwoli Ci odzyskać siłę i sprawność funkcjonalną uszkodzonego mięśnia. W tym celu wykonuj początkowo lekkie ćwiczenia. Z czasem zwiększaj intensywność. Niekiedy po zerwaniu mięśnia niezbędna jest operacja chirurgiczna. Celem zabiegu jest ponowne przyczepienie oderwanego ścięgna w jego fizjologiczne miejsce do kości. Po interwencji tego typu również wskazana jest fizjoterapia.