Zespół Wallenberga – co to za choroba? Objawy i sposoby leczenia
Zespół Wallenberga to jeden z częściej występujących zespołów naprzemiennych pnia mózgu. Ma bogaty obraz kliniczny – towarzyszy mu wiele rozmaitych objawów. Dowiedz się, jakie badania pozwalają zdiagnozować zespół Wallenberga i na czym polega jego leczenie.
Polecane
Zespół Wallenberga – co to za choroba?
Zespół Wallenberga spotkać możesz też pod nazwą „zespół boczny opuszki”. To zespół neurologiczny, do którego dochodzi w wyniku zaburzenia drożności tętnicy móżdżkowej tylnej dolnej lub tętnicy kręgowej. Opis tego schorzenia po raz pierwszy przedstawił szwajcarski lekarz Gaspard Vaisseaux w 1808 r. jako przypadek własnej choroby. Z czasem pojawiły się opisy kliniczne i neuropatologiczne zespołu Wallenberga, dokonane przez Adolfa Wallenberga. To polski neurolog i internista, od którego nazwiska przedstawiane schorzenie wzięło swoją nazwę.
Przyczyny zespołu Wallenberga
Zespół Wallenberga jest w większości, bo w około 80% przypadków, konsekwencją zakrzepu powodującego niedrożność tętnicy kręgowej lub tętnicy tylnej dolnej móżdżku. Głównymi czynnikami ryzyka powstania zakrzepu są: palenie tytoniu, cukrzyca i nadciśnienie tętnicze krwi. Możliwą przyczyną zespołu Wallenberga jest zawał mózgu spowodowany zatorem mózgu. Do zespołu Wallenberga może też dojść w wyniku rozwarstwienia tętnicy kręgowej, czemu sprzyjają m.in.: zespół Marfana, dysplazja włóknisto-mięśniowa tętnic, zespół Ehlersa-Danlosa. Zespół Wallenberga może być skutkiem innych patologii układu naczyniowego, które nie pozwalają na prawidłowy przepływ krwi przez naczynia.
Przeczytaj poradnik o naturalnym leczeniu nadciśnienia.
Objawy zespołu Wallenberga
Chorzy na zespół Wallenberga doświadczyć mogą wielu objawów. Stwierdza się u nich niedosłuch i oczopląs, czyli mimowolne, rytmiczne ruchy gałek ocznych, spowodowane zaburzeniem równowagi w napięciu mięśni ocznych. Chorzy skarżą się na częste bóle i zawroty głowy, nudności, wymioty, chrypkę, czkawkę, ból twarzy. Charakterystyczne jest naprzemienne występowanie pozostałych dolegliwości.
Po stronie ogniska choroby stwierdza się:
ataksję, czyli niezborność ruchów, obniżoną koordynację ruchów i trudności z utrzymaniem równowagi,
zaburzenia czucia ciepła i bólu na twarzy,
niedowład podniebienia, który powoduje problemy z przełykaniem śliny, dyzartrię (zaburzenie mowy) i dysfagię (utrudnione przechodzenie pokarmu z jamy ustnej przez przełyk do żołądka),
jednostronny niedowład gardła,
dysfunkcję górnego zwieracza przełyku, związaną z niedostatecznym uniesieniem krtani,
zespół Hornera, na który składają się: zwężenie szpary powiekowej, zwężenie źrenicy oka, niedobarwliwa różnobarwność tęczówek, bardzo powolne rozszerzanie się źrenicy,
drżenie zamiarowe, czyli mimowolne, nierytmiczne ruchy o zmiennej amplitudzie, obejmujące przeważnie kończyny górne, które pojawiają się podczas zbliżania kończyny do celu,
porażenie nerwów V, IX i X.
Po stronie przeciwnej do uszkodzenia dochodzi do niedowładu połowiczego. To tzw. hemipareza, która charakteryzuje się upośledzeniem siły mięśniowej i zakresu ruchów kończyny górnej i dolnej po tej samej stronie ciała. Dodatkowo rozwijają się zaburzenia czucia bólu i ciepła w obrębie kończyn i tułowia.
Sprawdź, jakie mogą być przyczyny obrzęku języka i co robić, kiedy się on pojawi
Do jakiego lekarza się zgłosić?
Leczeniem zespołu Wallenberga zajmuje się neurolog. Jednak z uwagi na złożony obraz kliniczny tego schorzenia, konieczna jest współpraca ze specjalistami z zakresu innych dziedzin medycyny.
Na Welbi możesz zamówić ofertę prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego Polisa Zdrowie Welbi, które da Ci możliwość skorzystania z e-konsultacji i wizyt stacjonarnych (zależy od wybranego pakietu) u lekarzy różnych specjalizacji bez czekania w długich kolejkach. Z lekarzem rodzinnym lub internistą skonsultujesz się w ciągu 1 dnia, a z innymi specjalistami (nawet 39 specjalizacji w pakiecie OCHRONA GOLD) w ciągu 3 dni roboczych.
Diagnoza i leczenie zespołu Wallenberga wiąże się z koniecznością wykonania rozmaitych badań i częstych konsultacji. Zapewnij sobie wsparcie na czas choroby, decydując się na jeden z pakietów przygotowanych przez TU Zdrowie, których ofertę zamówisz na Welbi. To prywatne ubezpieczenie zdrowotne, dzięki któremu możesz zyskać m.in.:
nielimitowane wizyty u lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej,
konsultacje u lekarzy specjalistów bez skierowania (e-konsultacje lub e-konsultacje i wizyty stacjonarne, w zależności od wybranego pakietu),
w pakiecie OCHRONA GOLD dostęp do nawet blisko 300 badań laboratoryjnych, obrazowych i czynnościowych, w tym do tomografii komputerowej i angio-MR,
opiekę w placówkach na terenie całego kraju (z listy współpracujących z ubezpieczycielem),
inne korzyści w zależności od pakietu, np. profilaktyczny przegląd zdrowia raz do roku.
Wypełnij formularz na Welbi i poczekaj na telefon. Podczas rozmowy doradca TU Zdrowie przedstawi Ci ofertę oraz pomoże przejść przez proces podpisania umowy. Z usług w ramach wybranego pakietu możesz korzystać niemal od razu po opłaceniu składki ubezpieczeniowej.
Rozpoznawanie zespołu Wallenberga
W rozpoznaniu zespołu Wallenberga wykorzystywane są przede wszystkim:
dokładne badanie podmiotowe, czyli wywiad medyczny,
badanie przedmiotowe, czyli badanie fizykalne, w tym neurologiczne,
badania obrazowe – tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny, który zdaniem ekspertów wykazuje większą czułość w przypadku zespołu Wallenberga,
angio-MR – to badanie rezonansem magnetycznym układu naczyniowego, które pozwala na uwidocznienie tętniaków, malformacji tętniczo-żylnych, zwężeń i niedrożności naczyń krwionośnych, naczyniaków żylnych,
angiografia DSA, czyli cyfrowa angiografia subtrakcyjna – polega na wykonaniu zdjęć radiologicznych po podaniu do układu naczyniowego środka cieniującego, jedyną rzeczą widoczną na zdjęciach będzie kontrast w naczyniach krwionośnych, wszelkie pozostałe elementy zacierające obraz, w tym nawet kości, pozostaną szare,
dokładne badanie wszystkich nerwów czaszkowych.
Jeśli lekarz uzna to za stosowne, to poszerza diagnostykę o dodatkowe badania.
Jesteś w trakcie leczenia ortodontycznego i otrzymałeś skierowanie na badanie obrazowe? Dowiedz się więcej na temat zależności między rezonansem magnetycznym a aparatem ortodontycznym.
Zespół Wallenberga – leczenie
Leczenie zespołu Wallenberga jest zazwyczaj zachowawcze. Obejmuje ono zwłaszcza farmakoterapię i rehabilitację. Niekiedy w początkowym okresie konieczne okazuje się karmienie i pojenie sondą dożołądkową oraz pomoc w poruszaniu się i codziennym funkcjonowaniu. W leczeniu zachowawczym ważna jest kontrola wartości ciśnienia tętniczego krwi i zapobieganie nadmiernej agregacji, czyli zlepianiu się płytek krwi. Rehabilitant ustala zindywidualizowany plan leczenia, który zależny jest od stanu i możliwości chorego, czyli od deficytów, jakie on prezentuje. Niemniej kluczowymi elementami rehabilitacji w zespole Wallenberga są terapia logopedyczna, która skupia się na zaburzeniu mowy, funkcji języka i trudności połykania, oraz zwalczanie zaburzeń równowagi, koordynacji i spadku siły mięśni. W przypadku rozerwania naczynia krwionośnego konieczne okazać się może leczenie chirurgiczne.
- W. Kozubski, P.P. Liberski, Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006.
- M. Litwin, Dysfagia neurogenna, „Neurologia po Dyplomie” 2013, t. 8, nr 4, s. 43–50.
- A. Prusiński, Zawroty głowy. Wybrane aspekty neurologiczne, „Medycyna po Dyplomie” 2009, t. 18, nr 2, s. 105–111.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.
Najchętniej czytane
