Kim jest bariatra? W czym może ci pomóc?

Czym zajmuje się bariatra?

Bariatra zajmuje się diagnozowaniem, określeniem dokładnych przyczyn, profilaktyką oraz leczeniem nadwagi i otyłości. To właśnie on może ostatecznie zdecydować o tym, czy dana osoba zostanie zakwalifikowana na zabieg chirurgicznego zmniejszenia żołądka.

Do niedawna wielu pacjentów z zaawansowaną otyłością nie wiedziało o tym, że tę chorobę można z powodzeniem leczyć dzięki pomocy bariatry. Jeszcze kilkanaście, a nawet kilka lat temu terapia osób z nadwagą lub otyłością często polegała na leczeniu objawowym. Mowa tu przede wszystkim o wizytach u wielu specjalistów, którzy rzadko ze sobą współpracowali.

Pacjent chcący przedłużyć i podnieść jakość swojego życia odwiedzał np. dietetyka, kardiologa, oraz diabetologa, a każdy z tych lekarzy patrzył tylko i wyłącznie na swoją dziedzinę. Rolą bariatry jest koordynowanie procesu leczenia z ukierunkowaniem na zwalczanie przyczyn otyłości, a nie tylko jej konsekwencji.

Dlaczego rola bariatry jest tak ważna?

Nawet jeśli do tej pory nie słyszałeś o tym specjaliście, pełni on naprawdę ważną funkcję, ponieważ problem nadwagi i otyłości jest jednym z największych problemów cywilizacyjnych XXI wieku. Według danych udostępnionych przez naukowców z WHO (Światowej Organizacji Zdrowia) z nadprogramowymi kilogramami zmaga się aż miliard ludzi na całym świecie.

Warto podkreślić, że problem otyłości dotyczy również wielu dzieci, których nawyki żywieniowe zależą wyłącznie od ich rodziców, a ci – przynajmniej w teorii – chcą dla nich jak najlepiej. Można wywnioskować, że wiele osób nie ma dostatecznej wiedzy na temat tego, jak ważne są zdrowe nawyki żywieniowe i regularna aktywność fizyczna.

Czy mnie to dotyczy? Czy powinienem iść do bariatry?

Chociaż metoda ta nie jest idealna (może dać fałszywy wynik, zwłaszcza w przypadku otyłości brzusznej), by sprawdzić, czy waga jest prawidłowa, najczęściej stosuje się wskaźnik BMI. Aby go obliczyć, podziel masę ciała (w kilogramach) przez wzrost do kwadratu (w metrach). W przypadku wspomnianej otyłości brzusznej, typowej głównie dla mężczyzn, lepszy będzie pomiar WHR.

Zarówno zbyt niska, jak i zbyt wysoka waga może być bardzo groźna. Mimo że przy kilkukilogramowych wahaniach zwykle nie ma powodów do paniki, przy większych odchyleniach od standardowej wagi lepiej się skonsultować właśnie z bariatrą.Poniżej możesz zobaczyć, jak dokładnie opisywane są wyniki:

• wynik <16 oznacza wygłodzenie;

• 16–16,99 oznacza wychudzenie;

• 17–18,49 oznacza niedowagę;

• 18,5–24,99 oznacza wagę prawidłową;

• 25–29,99 oznacza nadwagę;

• 30–34,99 oznacza otyłość I stopnia;

• 35–39,99 oznacza otyłość II stopnia;

• >40 oznacza otyłość III stopnia.

Zmniejszenie żołądka

Bariatra może zadecydować, że pacjent kwalifikuje się do operacji chirurgicznego zmniejszenia żołądka. Dzieje się tak zwykle dopiero wtedy, kiedy inne, mniej ryzykowne metody nie zadziałają. Przy zaawansowanej otyłości nierzadko to właśnie operacja chirurgiczna jest jedyną szansą na poprawienie jakości życia, zmniejszenie dokuczliwości objawów oraz zniwelowanie ryzyka chorób, do których nieleczona otyłość może doprowadzić.

Zanim bariatra zakwalifikuje daną osobę na zabieg, przeprowadza szereg badań i szczegółowy wywiad. Nierzadko musi ona również wybrać się do psychologa, który wyda opinię na temat tego, czy pacjent jest gotowy na zmianę stylu życia. To konieczne, ponieważ przy braku chęci do zmian w ciągu kilku lat żołądek pacjenta może na nowo się rozciągnąć.

Czynnikiem, który decyduje o tym, czy pacjent zostanie zakwalifikowany do operacji, jest stopień otyłości. Głównym wskazaniem jest otyłość III stopnia (BMI>40 kg/㎡). W przypadku dodatkowych chorób związanych z dużą wagą lekarz może zadecydować o operacji także u pacjenta z otyłością II stopnia (BMI>35 kg/㎡).

Należy również wiedzieć, że istnieją przeciwwskazania, które mogą zadecydować o tym, że pacjent nie zostanie zakwalifikowany na operację. Mowa tu przede wszystkim o niektórych zaburzeniach psychicznych (np. schizofrenii, bulimii i przewlekłej, zaawansowanej depresji), chorobach zapalnych przewodu pokarmowego, uzależnieniu od alkoholu lub narkotyków, nowotworach i chorobach endokrynologicznych.