Choroba wdowia, czyli zespół Kehrera - jak ją rozpoznać?
Niezaspokojony popęd seksualny może prowadzić do różnego rodzaju zaburzeń. Jednym z nich jest zespół Kehrera, nazywany także chorobą wdowią. Pojawia się on u kobiet z popędem, którego z różnych przyczyn nie mogą zaspokoić. W efekcie występują objawy natury fizycznej i psychicznej. Zobacz, co to jest choroba wdowia.
Co to jest choroba wdowia?
Libido, czyli popęd seksualny, jest obecne u każdego człowieka, jednak utrzymuje się ono na bardzo różnych poziomach. Definiuje się je jako zainteresowanie obiektami i czynnościami seksualnymi oraz motywację do ich poszukiwania. Na pociąg seksualny wpływa wiele czynników. Mowa m.in. o hormonach i neuroprzekaźnikach, ale także o poziomie stresu, nastroju, stylu życia, przyjmowanych lekach oraz relacjach z partnerem. U niektórych osób libido jest znacznie obniżone lub wyższe od przeciętnego (niekiedy na tyle, że stan ten powoduje zachowania kompulsywne).
Niezaspokojony popęd seksualny może prowadzić do różnego rodzaju zaburzeń. Jednym z nich jest choroba wdowia, czyli zespół Kehrera. Charakteryzuje się ona występowaniem specyficznych objawów u kobiet, które mają przeciętny poziom libido, a wcześniej nie obserwowały u siebie żadnych zaburzeń sfery seksualnej.
U kogo obserwuje się zespół Kehrera?
Zespół Kehrera obserwuje się wyłącznie u kobiet, których napięcie seksualne z różnych przyczyn nie może zostać zaspokojone. Mowa o paniach, które straciły partnerów lub są z nimi rozdzielone przez dłuższy czas. Zdarza się, że zespół Kehrera pojawia się u kobiet (często młodych), które rozpoczęły współżycie, ale nie mogą go kontynuować ze względu na brak stałego partnera.
Do wystąpienia choroby wdowiej prowadzą niekiedy różnego rodzaju konflikty małżeńskie (lub partnerskie). Niepokojące objawy pojawiają się u kobiet, które uprawiają seks zbyt rzadko lub w ogóle nie sypiają ze swoimi partnerami ze względu na ich problemy z libido i brak chęci na zbliżenia. Choroba wdowia występuje u kobiet w każdym wieku.
Jakie są przyczyny choroby wdowiej?
Główną przyczyną choroby wdowiej jest niezaspokojenie popędu seksualnego. Kilka czynników może powodować ten stan. To m.in. brak stałego partnera seksualnego, brak orgazmów, a także różnego rodzaju konflikty w związku, uniemożliwiające współżycie. Ponadto do wystąpienia choroby wdowiej predysponują zaburzenia w zakresie funkcji seksualnych u mężczyzny. Dziewice nie są narażone na zespół Kehrera.
Objawy choroby wdowiej
Pierwsze objawy choroby wdowiej mogą przypominać zespół napięcia przedmiesiączkowego. Dotyczą one głównie sfery psychicznej. Możesz być rozdrażniona, nerwowa i nadmiernie pobudzona. Często napięcie jest na tyle silne, że prowadzi do zaburzeń w relacjach partnerskich i społecznych.
Następnie pojawiają się fizyczne objawy choroby wdowiej. Są to:
dolegliwości bólowe zlokalizowane w podbrzuszu lub w okolicy odcinka krzyżowego kręgosłupa,
obrzęk narządów intymnych,
świąd narządów intymnych,
brak wydzieliny z pochwy lub upławy (nieprawidłowa wydzielina),
żylaki w naczyniach krwionośnych miednicy mniejszej,
bolesność więzadeł krzyżowo-macicznych.
Zdarza się również, że w przebiegu zespołu Kehrera dochodzi do zaburzeń miesiączkowania.
Jak wygląda leczenie choroby wdowiej?
Leczenie choroby wdowiej opiera się przede wszystkim na terapii psychologicznej. Jeżeli obserwujesz u siebie objawy tego schorzenia, powinnaś udać się do psychologa lub seksuologa. Osobom, które pozostają w związkach, zalecana jest terapia partnerska. Samotne kobiety zwykle obserwują zanik dolegliwości, gdy zwiążą się z nowym partnerem.
Sposobem leczenia choroby wdowiej może być autoerotyzm. Są to różnego rodzaju zachowania, które prowadzą do osiągnięcia satysfakcji seksualnej w pojedynkę. Głównie mowa o masturbacji. Jeżeli nie akceptujesz takiej formy zaspokojenia, możesz otrzymać od lekarza środki farmakologiczne, które spowodują obniżenie libido.
Choroba wdowia u mężczyzn
Zespół Kehrera u mężczyzn nie występuje. Jest to schorzenie obserwowane wyłącznie u kobiet. Pamiętaj jednak, że panowie z niezaspokojonym popędem seksualnym również mogą odczuwać różnego rodzaju nieprzyjemne dolegliwości. Długotrwały brak seksu lub jego niewystarczająca ilość w stosunku do potrzeb organizmu prowadzi do:
pojawienia się uczucia frustracji,
obniżenia poziomu testosteronu,
obniżenia poczucia własnej wartości,
pojawienia się problemów z erekcją lub wytryskiem (np. przedwczesnego wytrysku),
zwiększenia ryzyka raka prostaty (według badań częste wytryski zmniejszają ryzyko raka prostaty).
Pamiętaj, że niezaspokojony popęd seksualny zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn prowadzi do poważnych konfliktów w związku.
- Z. Zdrojewicz, K. Lelakowska, Rola stresu w problemach, zaburzeniach i preferencjach seksualnych, „Seksuologia Polska” 2006, t. 4, nr 2, s. 69-79.
- J. Oettingen, Dysfunkcje seksualne - podejście oparte na teorii poznawczej, „Seksuologia Polska” 2013, t. 11, nr 2, s. 68-75.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.