Cechy charakterystyczne hipokryty. Jak go rozpoznać?
Hipokryta buduje swój wizerunek, ciągle udając kogoś, kim nie jest. Jakby tego było mało, najczęściej uprzykrza życie innym, wypominając nawet najmniejsze przewinienia.
Hipokryta – co go wyróżnia?
Cechą wspólną wszystkich hipokrytów jest udawanie kogoś, kim nie są. Sam termin hipokryzja pochodzi bowiem od greckiego słowa hypokrisis, które po polsku oznacza właśnie udawanie.
To, co robią hipokryci, bardzo często wręcz skrajnie różni się od tego, o czym mówią. W zależności od tego, jak mocno rozwiniętą mają tę negatywną cechę charakteru, poziom ich fałszywości i dwulicowości bywa różny. Są osoby, które jedynie raz na jakiś czas zachowują się nie w porządku, lecz są również takie, które każdego dnia udowadniają swoją hipokryzję.
Oprócz typowego udawania możemy u hipokrytów zauważyć również to, że nie dostrzegają oni swojej winy. Niezależnie od tego, czy zostali oni przyłapani na gorącym uczynku, czy są jedynie podejrzani, hipokryci mają spore problemy z przyznaniem się do błędu. Dzieje się tak dlatego, że ich zachowanie wynika między innymi z potrzeby akceptacji. Niestety ich ciągła gonitwa za aprobatą ze strony otoczenia często przynosi odwrotny skutek.
Hipokryta – jak go rozpoznać?
Hipokrytę poznasz przede wszystkim wtedy, kiedy dostrzeżesz różnice między tym, co robi, a co mówi. Zwróć uwagę także na to, ile dana osoba rozmawia na temat innych. Typową cechą hipokrytów jest bowiem także plotkowanie. To, co wytykają innym, często jest jednocześnie tym, co sami robią, tylko że w ukryciu.
Inną cechą, która od razu może zwrócić Twoją uwagę, jest ich przekonanie o swojej nieomylności i braku winy. Taka osoba nigdy nie przyzna się do błędu. Nawet kiedy przyłapiesz ją na gorącym uczynku, nie przestanie się wybielać i oczerniać innych.
Co ciekawe, hipokryta często może sprawiać wrażenie osoby bardzo pewnej siebie, jednak jego cechy charakteru często wynikają z czegoś zupełnie przeciwnego. Taka osoba może borykać się z niską samooceną, którą skrzętnie stara się ukrywać.
Hipokryzja a inne często występujące u hipokrytów cechy osobowości
Hipokryci mogą być zarówno ekstrawertykami, jak i introwertykami, jednak częściej spotkać można raczej tę pierwszą cechę osobowości. Ich sposób wyrażania siebie bazuje bowiem zwykle na pewnego rodzaju śmiałości, która charakteryzuje osoby ekstrawertyczne.
Z ekstrawertyzmu hipokrytów nierzadko wynika także bycie cholerykiem. W takim wypadku szczególnie często niezbędna może być psychoterapia. Cholerycy mogą mieć skłonności do krzywdzenia swoich najbliższych, zdarza się, że nie tylko w sposób werbalny.
Bywa, że hipokryci dodatkowo są również egoistami lub egocentrykami. Warto pamiętać, aby nie mylić tych pojęć, ponieważ egoizm i egocentryzm znacząco się różnią. Chodzi przede wszystkim o to, że egocentryk może, ale wcale nie musi, być egoistą.
Czy da się zamienić cechy charakteru hipokryty w coś pożytecznego?
Okazuje się, że cechy charakteru hipokryty można przekształcić w coś pozytywnego. Np. umiejętność dostrzegania niepoprawnych szczegółów może przydać się w niektórych profesjach. Mowa przede wszystkim o zawodach, w których konieczne jest kontrolowanie pracy innych, czyli np. różnego rodzaju audytach.
Zdolność hipokrytów do odgrywania kogoś, kim nie są, może okazać się również przydatna w sytuacjach, kiedy trzeba zachować zimną krew i stwarzać dobre pozory. Choć bycie hipokrytą jest zdecydowanie negatywne, to dzięki pracy nad sobą (np. psychoterapii) można wiele zyskać.
Jak porozumieć się z hipokrytą?
Hipokryci w głębi duszy bywają bardzo niepewni siebie, dlatego najlepszym sposobem na poradzenie sobie z zachowaniami, które nie są w porządku, jest nie dać sobie wejść na głowę. Pozornie pewni swego hipokryci tracą rozpęd, gdy sami widzą czyjąś determinację. Najlepiej zrobisz, nie dając sobie nic wmawiać i mydlić oczu. Pamiętaj, aby nie przyznawać im racji dla świętego spokoju. Choć to kusząca wizja, takie działania stanowią swego rodzaju pożywkę dla ich negatywnych cech charakteru.
Jeśli problem dotyczy kogoś z Twoich bliskich, najlepszym wyjściem z sytuacji jest psychoterapia. Doświadczony specjalista już po kilku spotkaniach będzie mógł rozpoznać, czy ma do czynienia z hipokrytą. Aby leczenie przyniosło efekty, sesje z psychoterapeutą powinny odbywać się odpowiednio długo oraz regularnie. Niezbędna jest również chęć zmiany swojego charakteru przez hipokrytę, jednak ta często pojawia się dopiero po czasie. Jest to związane z tym, że hipokryta często wypiera to, w jaki sposób się zachowuje i sam przed sobą udaje kogoś innego.
- A. Grochowska, Poziom ekstrawersji a percepcja reklamy kontrowersyjnej, „Przegląd Psychologiczny” 2003.
- H. Byłka, Informacja i hipokryzja, 2005.
- M. Klinowski, Controlling a różnice osobowości i komunikacja w projektach, „Prace naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu” 2011, nr 188.
- A. Pleşu, Minimalizm etyczny, 2016
- J. P. Bierówka, Egoizm i altruizm jako niesprzeczne motywy działań człowieka w świetle zasady wzajemności, 2009
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych w Welbi należy skonsultować ich treść z lekarzem. Welbi dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów był najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.