Co leczy miód z kwiatów czarnego bzu i jak go zrobić samodzielnie?

Czarny bez – co to za roślina?

Bez czarny (łac. Sambucus nigra L.) jest krzewem przynależącym do rodziny piżmaczkowatych, choć wiele osób kojarzy go raczej z rodziną bzową. W Polsce rośnie masowo. Można go spotkać w parkach, na ulicach i skwerach oraz na poboczach dróg. Jest mocno rozpowszechniony w Europie, jednak sam w sobie i bez obróbki może być trucizną dla ludzi i zwierząt domowych. Mimo tego cieszy się niezwykłą popularnością, ponieważ jego owoce i kwiaty mają właściwości lecznicze. Można z nich przyrządzić smaczne nalewki, syropy oraz miód. Są one niezastąpione, jeśli chodzi o leczenie przeziębień i innych infekcji dróg oddechowych. Podobne działanie wykazuje miód malinowy. Właściwości tego produktu wykorzystuje się także w innych celach.

Czarny bez od lat wiedzie prym w medycynie. Jego cenne właściwości znano już w medycynie ludowej. Działanie zawdzięcza zawartym w jego składzie związkom. W owocach czarnego bzu jest wysoki poziom witamin C i A oraz pektyn, glikozydów i rutyny. Kwiaty z kolei to sole mineralne, kwasy fenolowe, garbniki oraz terpeny. Z powodu składu jest on wykorzystywany nie tylko celem leczenia przeziębień, lecz także przy innych dolegliwościach. Znakomicie wspomaga układ immunologiczny, uszczelnia naczynia krwionośne, wzmacnia błony śluzowe. Jest skuteczny, gdy musisz oczyścić oskrzela, zbić gorączkę lub wypocić infekcję. Co ciekawe, kwiaty czarnego bzu działają przeczyszczająco i przede wszystkim moczopędnie. Jeśli chodzi o funkcjonowanie układu moczowego, wspomaga go tak samo, jak znany wszystkim miód akacjowy. Właściwości tego produktu, podobnie jak bzu, wykorzystuje się także w leczeniu uporczywego kaszlu.

Miód – czarny bez i jego cenne właściwości

Miód z czarnego bzu jest towarem deficytowym. Mimo ogólnej dostępności tego krzewu ciężko dostać ten produkt na rynku, a wręcz jest to niemożliwe. Przyczyną takiego stanu jest fakt, iż mało drzew rośnie obok siebie, ich kwiatów zaś nie jest na tyle dużo, aby można było stworzyć konkretną odmianę miodu i uruchomić masową produkcję. Jednak nic straconego. Jeśli chcesz przekonać się, jak działa i smakuje miód z kwiatów czarnego bzu, możesz przygotować go samodzielnie. Podpowiemy ci, jak to zrobić, podając gotowy przepis.

Miód z czarnego bzu różni się trochę od innych miodów. W porównaniu z aromatycznymi produktami pszczelimi nie ma intensywnego, a jedynie delikatny zapach. Jego barwę śmiało można nazwać bursztynową. Smak tego miodu jest lekko kwaskowy, ale nie przytłacza. To sprawdzony preparat na ból gardła, kaszel oraz świsty w drogach oddechowych. Można go też dodawać do pokarmów. Dobrze smakuje, jeśli dodamy go do sałatki, jogurtu lub owsianki

Miód z czarnego bzu – przepis

Z racji tego, że miód z kwiatów czarnego bzu jest praktycznie nieosiągalny, trzeba sięgnąć po przepis, aby móc przygotować go samodzielnie. Do tego procesu niezbędnych jest kilka kluczowych składników. A dokładnie:

• około 20 kwiatostanów czarnego bzu nazywanych baldachami lub baldachogronami,

• minimum 1,5 szklanki miodu o delikatnej nucie.

Miód można zastąpić cukrem (w ilości około ¾ kilograma) na pół litra wody. Do smaku dodaje się wtedy olejki eteryczne, sok z cytryny lub inne komponenty zapachowe i smakowe. Jednak najzdrowszy miód z czarnego bzu powstaje na naturalnym produkcie pszczelim.

Sposób przygotowania:Zebrane kwiaty bzu czarnego trzeba rozłożyć w suchym i zacienionym miejscu. Nie powinno się ich myć, ponieważ stracą cenne właściwości odżywcze. Jednak trzeba się pozbyć z nich niechcianego robactwa. Powinny leżeć około dwóch godzin, zanim będą zdatne do użytku. Po upływie tego czasu oddziel kwiaty od łodyg i przełóż do słoika lub innego naczynia. Zalej wybranym miodem. Mieszanka musi się przemacerować, dlatego powinna stać około tygodnia. Dobrze jest, aby codziennie nią potrząsać. Słoik umieść w papierowej torbie, żeby nie dostawało się do niego światło. Po tygodniu, jeśli przechodzisz cały roztwór, będziesz mógł się cieszyć smacznym miodem. Taki sam proces powstawania jest w przypadku wody, ale ją i cukier trzeba najpierw zagotować.