Co to jest związek platoniczny? Jakie znaczenie ma miłość platoniczna współcześnie?

Jak kochamy, czyli miłość niejedno ma imię

Starożytni Grecy, z Platonem włącznie, wyróżniali cztery rodzaje miłości. Obecnie znamy ich aż sześć. Pierwsze trzy są podstawowe to: „Eros” (uczucie romantyczne, pełne pasji), „Ludus” (traktujące miłość jako zabawę) i „Storge” (miłość przyjacielska). Pozostałe powstały z połączenia poprzednich i należą do nich: „Mania” (obsesyjne uczucie), „Pragma” (stonowany i realistyczny sposób kochania) oraz „Agape” (bezinteresowne, altruistyczne przywiązanie).Platoniczny związek ma wiele wspólnego ze „Storge” i „Agape”. Dowiedz się, co to znaczy kochać platonicznie.

Co to jest związek platoniczny?

Miłość platoniczna jest łagodna, przyjacielska, zrównoważona. Na pierwszy plan wysuwa się duchowy związek i wspólnota zainteresowań partnerów. Popęd seksualny i ochota na seks pozostają drugoplanowe i pojawiają się po pewnym czasie. W związku platonicznym nie doświadczysz raczej porywów serca, ale masz gwarancję trwałego, pogłębiającego się przywiązania i wzajemnej troski. Braterstwo i rozmowa stanowią fundament relacji - dzielicie się odczuciami, pragnieniami, obawami… Dzięki temu, że w waszym związku dominuje sfera duchowa, jesteście dla siebie atrakcyjni mentalnie, macie wspólne zainteresowania i światopogląd - dlatego tak dobrze czujecie się we własnym towarzystwie.

Kto kocha platonicznie?

Intuicyjnie czujesz z pewnością, że w grupie zakochanych platonicznie dominują kobiety. Potwierdzają to także badania. Odpowiedzialny za ten stan rzeczy jest niższy u kobiet poziom testosteronu, określanego jako „męski hormon”. U mężczyzn reguluje on uczuciowość w stronę namiętnej miłości erotycznej lub niepoważnej, ludycznej. Wśród platonicznie zakochanych jest także wielu chłopców przed okresem dojrzewania (gdy poziomy androgenów, w tym testosteronu, są na niższym poziomie) oraz osoby w długoletnich związkach, już po okresie „burzy hormonalnej”.

Co to znaczy kochać platonicznie?

Ze względu na bardzo ogólną definicję, miłość platoniczna ma inną formę u każdego z zakochanych. Różni się ona w zależności od obiektu uczuć, wieku czy ustaleń między partnerami.

Miłość nieodwzajemniona

Na pewno znasz, z własnych doświadczeń lub opowieści przyjaciół, jednostronne uczucie żywione do osoby mijanej na ulicy czy w autobusie. Do tej grupy można zaliczyć też nastoletnią fascynację idolem. Niekiedy uczucie ogranicza się wyłącznie do pełnych podziwu spojrzeń, snucia wspólnych, choć nierealistycznych planów, zbierania informacji o ulubionym piosenkarzu lub rozszerza się do aktywnego jeżdżenia na jego koncerty czy prób nawiązania z nim kontaktu, np. przez komunikatory internetowe. Związek platoniczny nie wykracza jednak poza uwielbienie i zachwyt.

Miłość do Boga

Religijne przywiązanie do Boga ma cechy platonicznego związku. Jest to uczucie bezinteresowne, szczere i pozbawione cielesności. Bóg, czyli obiekt miłości, pozostaje poza zasięgiem zmysłów, a jego więź z wyznawcą opiera się na duchowości i wspólnych wartościach.

Miłość w rodzinie

Rodzicielski czy braterski związek między rodzicami a dziećmi oraz między rodzeństwem również wpisuje się w definicję uczucia platonicznego. Są to bowiem relacje pozbawione seksualności, skupione na wzajemnym wsparciu i wspólnych doświadczeniach.

Związek na odległość

Znasz być może relacje, które dobrze funkcjonują mimo dzielących kilometrów. Niektórzy partnerzy w takich związkach nigdy nie mieszkali razem, inni podjęli decyzję o wyprowadzce np. ze względu na pracę. W relacji bardziej od zbliżeń czy codziennej obecności cenią sobie rozmowę, wymianę doświadczeń i wzajemne wsparcie.

Białe małżeństwo

Możliwe, że z tym terminem spotykasz się po raz pierwszy. Choć taka forma relacji istnieje od stuleci, współcześnie jest mniej popularna niż kiedyś, gdy korzystały z niej np. pary królewskie w średniowieczu. Związek opiera się na tych samych zasadach, co inne, z wyjątkiem jednej - partnerzy świadomie rezygnują z seksu. Ten krok może być podyktowany względami światopoglądowymi, np. religijnymi (w sytuacji, gdy osoby z różnych względów nie mogą zawrzeć ślubu kościelnego, a mimo to chcą razem mieszkać i przyjmować sakramenty), zdrowotnymi, np. problemy z libido w przebiegu chorób czy ze względu na traumatyczne doświadczenia jednej ze stron. Ważne jednak, by decyzję zgodnie podjęły obie strony, inaczej może prowadzić to do niezadowolenia, frustracji i, o czym rzadko się mówi, pełnoobjawowych chorób, np. tzw. choroby wdowiej.